01-16-2008
|
#1
|
|
suskun
|
Değer Sanmıştım Değmezmiş!..
hiç adil olmasada,
hayatı affetmeyi öğrendim
aslında kendimi affetmeyi öğrendim
çünkü ben hayatın ta kendisiyim
önemli olanın , olduğum yer değil
kiminle olduğum olması gerektiğini öğrendim
çaba sarfetmeden
birini " çok " sevmeyi öğrendim
insanın sadece bir anlık çekici&gizemli olabileceğini
ondan sonra alışıldığını öğrendim
ve kolayca vazgeçilebildiğini
kırıldığımda
her ne kadar karşımdakini kırmaya değsede olan şey
"önemli değil" demeyi öğrendim
gözlerim , gözlerine sadece bir defa değsin diye
saatlerce birini beklemeyi öğrendim sıkılmadan
nekadar acı çeksem de
herkesin nefes almaya devam ettiğini ,
nekadar ağlasam da
göz yaşlarımın hiç bi zaman yağmur yağdırmadığını
öğrendim
iki kişinin tartışmasının
birbirlerini sevmediği anlamına gelmediğini,
iki kişinin tartışmamasının da
birbirlerini sevdiği anlamına gelmediğini öğrendim
ilk önce beni sevdiğini söyleyen kişi "o" olduğu halde
ve o'nu sevmemi bekleyen kişi "o" olduğu halde
nasıl oluyorsa ilk önce o'nun gittiğini
ve nasıl oluyorsa kendince haklı olduğunu öğrendim
haksızlığı öğrendim yani
birini nekadar düşünürsem düşüneyim,
ne kadar sevrsem seviyim,
ve ne kadar hayran olursam olayım ,
yine de arkasına dönüp bakmadan
gidebilleceğini öğrendim
duyup da konuşamamanın
görüp de dokunamamanın
acı verdiğini öğrendim
önce "sen ve ben"
sonra "biz"
sonra yine "sen ve ben" demeyi öğrendim
yaptığım fedakarlıkların karşılığını
iftiraya uğrayarak almayı öğrendim
kandırmasam da
kandırılmayı ,
aldatmasam da
aldatılmayı,
unutmasam da
unutulmayı,
sevsem de
sevilmemeyi öğrendim
ama en kötüsü de ; bunları sadece bir kişiden öğrenmekti
DEĞER SANMIŞTIM
DEĞMEZMİŞ
Alıntıdır
|
|
|
|