Sevmek bir yerdeki sabah galiba
Beni bir türlü oraya götürmediler"
Sevgiyi başkalarından bekleyen bir insanın duygularını anlatıyordu bu dizeler
Her sevginin başlangıcı, insan yaşamında güneşin doğduğu andır elbette
Oysa, çaba harcamadan, birilerinin kendisini sevmesini bekleyenler
başarılı olamazlar hiçbir zaman
Ne sazı konuştururlar,
ne neyi üflerler, ne de şiire varır dilleri
İnsanin bir ömür boyu peşinden koştuğu sevmek nedir peki?
Yüreğin bir başkası için çarpması mı?
Suyun yüzünde, yapraklarını ağır ağır açan bir nilüfer mi yoksa?
Göç mevsimi, yaralı eşini kanatlarıyla örterek
ölümü bekleyen yaban kazlarının vefası mı?
Ya da kayayı delen tomurcuğun direnci mi sevmek?
Kan ve gözyaşından oluşmuş bir dünyanın ortasında bile,
insanı insanla kucaklaştıran duygu mu?
Ya sevilmek?
Bir başkasının bakışlarından biricik olduğunu anlamak mı sevilmek?
Yürürken başı biraz daha dik, dudak kıvrımlarını uçarı,
adımları hafif kılan, sevilmek mi yoksa?
Sesin, sıcacık bir hoşgörüye bürünmesi, bütün canlılara yönelik
sevecenlik, artan coşku, sevilmekten mi hep?
Ya nedir sevmemek?
Küçük hesaplarla ölçüp biçmek midir karşıdakini?
Hoyrat bir rüzgârın, özenle dizilmiş saksıları devirmesi mi?
Dalganın saldırması mı, adı özlem olan bir kayığa?
Koparıp bir çiçeği yakaya takmak mı yoksa?
Kekliği kafese kapatmak mı, siyah örtüler altında ürkek doğasız bırakıp,
avlarda tuzak olarak kullanmak mı sevmemek?
Canlıyı soyuna nankör kılmak, sonra insanlık dersi vermek mi yoksa?
Bir yudum su uzatmaktan üşenmek mi sevmemek?
Gülümsemekten kaçınmak, okşamanın ince kıyılarına inmemek mi asla?
Sevilmemek nasıl bir duygu peki?
Yavru kedileri boğmak mı oyun diye?
Kalın topuklu çizmelerle ezmek mi başakları ya da çocukları?
Nedir hiç sevilmemek?
Bir çölün ortasında durmadan susamak mı?
Kapıları dinlemek mi binbir korkuyla? Para biriktirmek mi aç karnına?
Ökseler, pusatlar yapmak dalları ok gibi sivriltmek mi?
Yaz günleri ateşler yakmak mı kocaman bir şehrin ortasında?
Ölümü izlemek mi keyifle? Nedir sevilmemek?
Ne kadar yabancılaştırır insanı insana?
Havada uçuşan bir sözcük müdür sevgi?
Sezilir mi, tutulur mu, görülür mü? Nasıl bilinir varlığı?
Yalnızca yokluğunda mı anlaşılır tadı?
Önce kendini tanımakla başlar sevgi
Kendini onarmakla başlar
İnsanın, insan olma bilincini, aklıyla, yüreğiyle duymasıyla başlar
Doğanın ve yaşamın bir parçası olduğunu anlamasıyla
Yaşam benim için var
Su benim temizliğim
Ben suyu en uzak dallara taşımalıyım
Sonra insan var
Doğanın en güzel ürünü
Üç bin yılda ayağa kalkmayı öğrenen ve beni bugüne hazırlayan insan
İlmek ilmek örülen kültürümün ilk halkası
Bir insana duyulan sevgiyle başlayan yaşam
Peki nedir sevgi?
Birlikte bir gülüşü uzatmak, acıyı paylaşıp azaltmak belki de
Aynı duaya el kaldırmak
Dokunmak biraz
Kanın, damarlardan akışını hızlandırarak duymak insanın sıcaklığını
Aynı anda görebilmek bir şimsek çakımını
Ocağı birlikte üflemek ısınmak için
İnsan olmanın o eksikliğini güzelliğini sezebilmek karşılıklı
Tamamlayabilmek birbirini
Bir türlü önleyemediğimiz o ses: "benim onurlanacağım kadar önemli
ama benden bir adım geri
" diyorsa eğer, o sesi susturabilmek
Koltuklara, halılara, kristallere, markalara gösterdiğin özenin
çok fazlasını gösterebilmek bir insana
Duygularını, düşüncelerini
anlamaya çalışmak
Özlemlerini aramak birlikte
Benim ol ama benden bağımsız bireyliğini de koru
Olduğun gibi kal ama çoğalsın, zenginleşsin içinin erdemi
Seni ilk sevdiğim gün gibi sürdür kişiliğini ama durmadan gelişelim birlikte
Birlikteliktir sevgi
Kimsenin kimseyi kullanmadığı
Kimsenin kimseye hükmetmediği
Kimsenin kimseyi mülkiyetine geçirmediği
Önce beni bekle duraklarda, sonra bekleyeni olmayan bütün yolcuları
Önce benim için bir şarkı söyle, sonra bütün sağırlar duysun sesini
Beni sev!
Öyle sev ki, bütün insanlığı kucaklasın sevgin