Lütfen Okuyun! 10 Dakika Ayırın ve Kendi Cenaze Töreninizi Hayal Edin.

**gülgüzeli** · 12-14-2007

Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı

Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde

Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini
düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım

Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum

Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye ediliyordu

Tüylerim
diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an

Ama önyargı düşmanı biri
olarak okumaya devam ettim

Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi,
dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi
anlayacaksınız

Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade
ettiğinizi hissetmeye çalışın

O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen
kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün

Tekrar sarılma,
bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin

Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların,
kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın

Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz

Orada, o musalla
taşında düşünün kendinizi

Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini

Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin

Kitaba devam etmeden
bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım

Eşimi, oğlumu, annemi,
babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki
yerlerine

Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini

Hayatımda çok nadir bu
kadar canım yanmıştı

Görüyordum işte "babaaaa

" diye ağlayan biricik oğlumu

Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan

Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur
duruşuyla

Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına
akıtıyordu gözyaşlarını

Kardeşlerim, akrabalarım "çok erken gitti, doyamadı oğluna

"
diyordu acıyan ses tonlarıyla

Ve dostlarım

Onlar da şaşkındı

Bazısı "daha dün
birlikteydik, nasıl olur

" diyordu

Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, ·burAdayım·

"
demek istedim hayal olduğunu unutup

Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha
devamını okumadan kitabın

Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide

Belki de hiç
aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar

Kitabı
okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim

Almam gereken dersi ve mesajı almıştım

Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum

Şu an bunları yazarken bile çok kötü
oldum

Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik

Biraz kendime geldikten sonra devam
ettim hayatımın en zor hayaline

Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler
söyleyecekleri vardı

Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında

Onlarda bıraktığım
izleri, yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek ben konuşturacaktım hayalimde

İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak

Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle
neler okuyacaktım

Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle
girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin

Canım oğlumun söyleyecek
çok şeyi yoktu

Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti

Ağlayacaktı aklına geldikçe

Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar sıradan bir üzüntünün
ötesine geçmeyecekti duyguları

Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede
oğlumu

"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni

Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek
erkeğe sohbet etseydik seninle

Bak mezuniyet törenimde de babasızdım

Askere
giderken kimin elini öpeceğim senin yerine

Diyecek canı yanarak bir köşede

Sevgili
eşim

Benim muhteşem hatunum

Nasıl dayanır bensizliğe?

O ki, benim için her şeyini
feda edip koşmuştu bana

Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı

Bir daha
" Seni seviyorum " diyemeyecekti

Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı

ve her
gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne

Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün

Tek cümlesi takıldı o an içime; "
Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?

" Babam-annem, o bugüne
kadar evlat olarak mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla kahrolduğum güzel
insanlar

Helaldi şüphesiz hakları

Bilerek hiç kırmamıştım onları

Üzerine titredikleri
evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım

Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak

Herhalde
insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir anlardan olsa gerek

Diğerlerine geçmiyorum

Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre "diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz

Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye

Sizler ·kim bilir· neler
düşünür ve yazardınız

Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi

Oysa ki yazarın
amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti

Benim de öyle

Lafı çok uzattım farkındayım

Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek
kadar girintili çıkıntılı

Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen
YENİDEN DOĞDUM

Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma"

Sahip olduklarımın
farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim

Gözlerimi açtığım anda o kötü
ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti

Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde
bir daha açılmamak üzere kapansaydı

İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza
değmiş olmalı

Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence

Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim

Hani sanatçı ve şairiz ya
ondandır belki

Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın

LÜTFEN ARADA BİR,
BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,
DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN

Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce ' tan başka bilen yok

İşte bu yüzden
hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın, azığınızı hazırlayın
ertelemeyin

Bilerek - bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edin

Sizi sevenlere ve
sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın

Ve en önemlisi;
VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,
ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN,
TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN,HAMD EDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A

12-14-2007	#1
gülgüzeli	Lütfen Okuyun! 10 Dakika Ayırın ve Kendi Cenaze Töreninizi Hayal Edin. Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün" Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye ediliyorduTüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o anAma önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettimDiyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınızÖzellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışınO andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşününTekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedinDünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuzOrada, o musalla taşında düşünün kendiniziSeyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edinKitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladımEşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerineBirer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsiniHayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştıGörüyordum işte "babaaaa" diye ağlayan biricik oğlumu Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuylaAnnem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarınıKardeşlerim, akrabalarım "çok erken gitti, doyamadı oğluna" diyordu acıyan ses tonlarıylaVe dostlarım Onlar da şaşkındıBazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur" diyorduBunları seyredip onlara "hayır ölmedim, ·burAdayım·" demek istedim hayal olduğunu unutupSonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını okumadan kitabınFarkındalık önemli bir kavramdır psikolojideBelki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazarKitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğimAlmam gereken dersi ve mesajı almıştım Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorumŞu an bunları yazarken bile çok kötü oldumBu olayda tek farkındalık da yok üstelikBiraz kendime geldikten sonra devam ettim hayatımın en zor hayalineSırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışındaOnlarda bıraktığım izleri, yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek ben konuşturacaktım hayalimde İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarakYaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktımGerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metinCanım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktuÖzleyecekti, yokluğumu hissedecektiAğlayacaktı aklına geldikçe Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duygularıAma hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seniKeşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninleBak mezuniyet törenimde de babasızdımAskere giderken kimin elini öpeceğim senin yerineDiyecek canı yanarak bir köşedeSevgili eşimBenim muhteşem hatunumNasıl dayanır bensizliğe?O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu banaHayatının tek adamı şimdi toprak olacaktıBir daha " Seni seviyorum " diyemeyecektiBir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyıve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüneHer sabah da bensiz başlayacaktı koca gün Tek cümlesi takıldı o an içime; " Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?" Babam-annem, o bugüne kadar evlat olarak mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla kahrolduğum güzel insanlarHelaldi şüphesiz haklarıBilerek hiç kırmamıştım onları Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmakHerhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir anlardan olsa gerek Diğerlerine geçmiyorum Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre "diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diyeSizler ·kim bilir· neler düşünür ve yazardınızEşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibiOysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermektiBenim de öyle Lafı çok uzattım farkındayımAma dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek kadar girintili çıkıntılıBen o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen YENİDEN DOĞDUMBilgisayar diliyle "format attım hayatıma"Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettimGözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demiştiPeki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydıİşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalıBelki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirimHani sanatçı ve şairiz ya ondandır belkiBence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın LÜTFEN ARADA BİR, BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN, DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce ' tan başka bilen yokİşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın, azığınızı hazırlayın ertelemeyinBilerek - bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edinSizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırınVe en önemlisi; VERDİĞİ-VERMEDİĞİ, ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN, TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN,HAMD EDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A __________________