Sahneler Ve Maskeler

Arındığım anlar her şeyden,herkesten Soğukça bir duruş; asile benzer gibi Kapatın ışıkları, kapatın perdeleriİşte karşınızda ben

Hey!Sana söylüyorum;neden bakmıyorsun bana? Hadi ama tepkiler bekliyorum! Yoruldum biraz dinleneyim,oturayım sahnemdeUyudu herkes sanırım Herkes kendi perdesinin ardına gizlendi Yaşasın!Kendimle kaldım;kendime kaldımUmarsız,hoyratça cümleler kurayım az birazBen kimim? Kimse bilmiyor mu acaba? Ah!Güldüm kendimeDolandı dilime birkaç kelime: ‘Beni bilmemekteki gizem değil mi yaşamak güzel dedirten?’

‘Dur, ben durSakinleş biraz;eşsizliğinin tadını çıkar! Derin nefesler al’ Alıyorum ‘Hadi şimdi karşılığını ver!’ Veriyorum soluğumuTamam tamam kızma kendine,karanlığının kendi yansımasındasınAdını da ‘aksiseda’ koyalım Yankılan kendinle ‘Sen kimsin aksiseda?’ Ben kimim;durup düşüneyim birazÇocuğum ben,perdemin ardındakilerin sandığı gibi değilim büyük Karanlık biliyorlar beniAğırbaşlılığın vermiş olduğu sararmış beyaz diyorlar rengime ‘hayır bak işte yanlış biliyorlar seni ben biliyorum’ Gülümsedim yavaşça, benim rengim turuncu ‘nerden çıktı bu renk şimdi? Turuncu da ne? Ana renk bile olamamış’ Arada kimse görmeden tuğlaları eziyorum iki mermer arasında, ıslatıyorum ezdiklerimi, sonra turuncu şekiller çıkıyor Bu turuncu benim rengim,benim umudumDurdum düşündüm Evet evet o turuncu benim

‘Aksiseda sen neden başın dik yürüyorsun, neden gözlerin dalıyor mavilere, çok mu düşüncelisin?’ Ah yankım!Güldürme beniMaviye de çocukluk serpiştirdimMartılar varya gökyüzünde,onlar benim umudum Sana bir sır vereyim yankım,ben diyemem ama kızarım yıkarım martılara verilen simitlereOnlar uçmak isterler,göğe yükselirler,dokunurlar bulutlaraAma diğerleri kıskanır bunuSimit atarlar aşağılara çekerler martılarımıMartı umudumdur benimSimit atarlar,indirirler göğümden,bilmezler

Yankım,bilmiyorlar beniTanımıyorlarYüzünde burukluk oluyor biliyorum çocukluğunu yansıtmadığındaOnlar benim gizim yankımOnlar senle bana ait sadeceDokunamazlar bize yankımBir yanımız,umudumuz hep senle sır kalır,karanlık derler yankımKendi kağıttan gemilerimizin tayfası oluruz,küçümserler Kumdan kalelerimizi de yıkarlar düşünmeden onlar yankımSır kalalım senle bizVarsın karanlığımız olsun,gizlenelim perdemizin arkasına
‘Aksiseda aydınlanmaya başladı her yer’ Biliyorum yankım, biliyorum Hadi gizlen göğe sen,Martı Jonathan’a selam söyleAl şu çocukluğumu da yanına akşama kadar Turuncu boyalar al ona ‘Bak gülümsedim aksisedam,turuncu boyaları hazır gökkuşağında’(sonra sessizlik)Açmak lazım perdeyi(içeri ışık girer,gölgem dokunur yere) Eee hayat bu sabah nasılsın?