Kibrit Alevi Gülüşün..

Arkana bakmadan gidiyorsun
Issız bir şehirin bütün uğursuzluğunu
Kollarıma bırakıyorsun
İnandırıcı gelmiyor bütün inandırdıklarım
Ve birer birer yitip kayboluyor
Benim sanıpta hiç benim olmayanlarım
Boğuluyor bir sessizlik hayat denizinde
Dışarda bir yağmur ağlıyor kendi derdinde
Son acılarımı atıp bir kenara
Salıveriyorum kendimi hüznün tam ortasına
İçimi titreten herşeyi ayazım sanıyorum
Kendimi yaralıyorum uyanık uykularımda
Kurduğum düşleri yırtıp atıyorum
Kırık güfteli şarkılar biriktiyorum
Her bakışım aynada kayboluyor
Kaybolan her parçam sanki sen olup içime saklanıyor

Aşk kaybım yok ediyor günden güne
Huzuru bir meltemde ararken
Fırtınam yok ediyor elimdekileri göz göre göre
Bulutlar kıskanıyor savrulmamı
Yere göğe sığmıyor ruhumun ağırlığı
Utançlarım sevinçlerim oluyor kelimelerin anlamsız olduğu yerde
Sen kıyamet geldi sanıyorsun
Günler sessiz kalıyor saniyelerle birlikte
Yüzümdeki acıyla iniyorum kente
Kan kusuyorum sensiz gecelerde
Yanıyor aşkım kış soğunda
Bir kibrit alevi gülüşün
Isıtıyor tüm varlığımı
Sen hiç yanımda olmasanda