Yalnızın Durumları

RaHaTSiZ · 09-28-2007

[FONT='Arial','sans-serif']Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin

Sen herşeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin

Yalnızsa,
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep

Düşünemezsin

II
[/FONT]
[FONT='Arial','sans-serif']Yanar
Sobasında
Yalnız’ın
Üşüyen
Bakışları

Lâmbasında
Karanlığa dönük
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük

Penceresi
Dışına kapanmıştır,
Kapısı
İçine örtük

III

Yalnız
Bin yıl yaşar
Kendini
Bir an’da

IV

Yalnız’ın
Nesi var, nesi yoksa
Tümü birdenbire’dir

V
[/FONT]
[FONT='Arial','sans-serif']Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde

Sonsuz savaşlarında
Hep yener
Kendi ordusunu

VI

Yalnız’ın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arar

Biri bulsa diye

VII

Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının

Ayrıca;
Hem efendisi,
Hem kölesidir
Kendisinin

Tadını çıkaramaz
Görece’siz dünyasında
Hiçbirisinin

VIII

Yalnız
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü

IX

Sözünde durması
Yalnız’ın yalancılığıdır
Kendisine

Hep yüzüne vurur utancı

O yüzden
Gözlerini kaçırır
Gözlerinden

X

Yalnız’ın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna

XI

Yalnız
Hep uyanır
İkinci uykusuna

XII

Yalnız
Kendi ben’inin
Sen’idir

XIII

Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okunduğundan
Bakmaz kendi gözlerine bile

XIV

Her susadığında
O
Kendi çölündedir

XV

Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen,
Ne de dinleyebilen

Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen

XVI

Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da

Yoğurur hüzün’ün çamurunu
Avuçlarında

XVII

Yalnız
Aranan tek gördü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davaasının

Her duruşması ertelenir
Kavgasının

XVIII

Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin

Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin

XIX

Yalnız’ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda

Kimse
“Burada”
deyemez

Ama
Yok da

XX

Uykunun duvarında başladı

Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yün gibi

Ama şimdi iyice görüyor
Örümceğin ağını
Gün gibi

XXI

Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körü
Dür

Ölür ölür öldürür,
Öldürür öldürür ölür

Duyduklarını unutur,
Duyacaklarını düşünür

XXII

Yalnız’ın adına
Hİç kimse konuşamaz

O
Kendi kendisinin
Sanığıdır

XXIII

Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları

Paylaşacak biri vardır;
Anlatır anlatır ona
Olanları, olmayacakları

XXIV

Her leke
Kendisiyle çıkar

[/FONT]

09-28-2007	#1
RaHaTSiZ	Yalnızın Durumları [FONT='Arial','sans-serif']Her şeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin Sen herşeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin Yalnızsa, Sürekli bir sonbaharı Süpürür hep Düşünemezsin II [/FONT] [FONT='Arial','sans-serif']Yanar Sobasında Yalnız’ın Üşüyen Bakışları Lâmbasında Karanlığa dönük Bir ışık Titrer Sönük-sönük Penceresi Dışına kapanmıştır, Kapısı İçine örtük III Yalnız Bin yıl yaşar Kendini Bir an’da IV Yalnız’ın Nesi var, nesi yoksa Tümü birdenbire’dir V [/FONT] [FONT='Arial','sans-serif']Yalnız Bir ordudur Kendi çölünde Sonsuz savaşlarında Hep yener Kendi ordusunu VI Yalnız’ın Sakladığı bir şey vardır; Boyuna yerini değiştirir, Boyuna onu arar Biri bulsa diye VII Yalnız Hem bilgesi, Hem delisidir Kendi dünyasının Ayrıca; Hem efendisi, Hem kölesidir Kendisinin Tadını çıkaramaz Görece’siz dünyasında Hiçbirisinin VIII Yalnız Sürekli dinleyendir Söylenmemiş bir sözü IX Sözünde durması Yalnız’ın yalancılığıdır Kendisine Hep yüzüne vurur utancı O yüzden Gözlerini kaçırır Gözlerinden X Yalnız’ın odasında İkinci bir yalnızlıktır Ayna XI Yalnız Hep uyanır İkinci uykusuna XII Yalnız Kendi ben’inin Sen’idir XIII Bir sözde saklanmış bir yalanı Bir gözde okunduğundan Bakmaz kendi gözlerine bile XIV Her susadığında O Kendi çölündedir XV Kendi öyküsünü Ne anlatabilen, Ne de dinleyebilen Kendi türküsünü Ne yazabilen, Ne söyleyebilen XVI Bir zamanlar güldüğünü Anımsar da Yoğurur hüzün’ün çamurunu Avuçlarında XVII Yalnız Aranan tek gördü tanığıdır Yargılanmasında Kendi davaasının Her duruşması ertelenir Kavgasının XVIII Yalnız Hem kaptanı Hem de tek yolcusudur Batmakta olan gemisinin Onun için Ne sonuncu ayrılabilir Gemisinden, Ne de ilkin XIX Yalnız’ın adı okunduğunda Okulda ya da yaşamda Kimse “Burada” deyemez Ama Yok da XX Uykunun duvarında başladı Önceleri bir toz gölgesi sanki; Sonra bir yumak yün gibi Ama şimdi iyice görüyor Örümceğin ağını Gün gibi XXI Yalnız Duymuş olduğunun sağırı, Görmüş olduğunun körü Dür Ölür ölür öldürür, Öldürür öldürür ölür Duyduklarını unutur, Duyacaklarını düşünür XXII Yalnız’ın adına Hİç kimse konuşamaz O Kendi kendisinin Sanığıdır XXIII Yalnız Önceden sezer Sonra olacakları Paylaşacak biri vardır; Anlatır anlatır ona Olanları, olmayacakları XXIV Her leke Kendisiyle çıkar[/FONT]