Rüzgar yanında sürüklüyor gecenin sessizliğini
Yavaşça bu karanlık mezarlığa süzülürken
Kendini ölümlü gözlerden saklayıp
Usulca sallıyor ağaçların kurumuş dallarını
Sadece o görüyor mezarları bekleyen lanetli gölgeleri
Ölü bedenleri soğuk toprakta hapis tutarlarken
Yaşlı, çarpık parmaklarını her yana uzatıp
Sarıyor gökyüzüne uzanan kararmış mezar taşlarını
Bozmuyor toprağın üzerine çöken gece sessizliğini
Gizlice mezarların içine süzülürken
Toprağın ötesinde kendini ölü gözlerden saklayıp
Usulca sallıyor ağaçların kurumuş dallarını
Umursamıyor bu çukurlarda titreyen gölgeleri
Karanlığın içinde solmaya yüz tutarlarken
Soğuk, çarpık parmaklarını gökyüzüne uzatıp
Arkasında bırakıyor sonsuz acının mezar taşlarını