Dolunaya İnat! (Ne gözümü alabildim, Ne göze alabildim!)

mate · 09-11-2007

Katran karası bir geceyi haziran bulutlarının arasından yırtarak, avuçlarında kıpır kıpır yıl*dızlarla odamın penceresini tıklattı dolunay

"Sana Samanyolu getirdim" dedi ve bütün gökkubbeyi yeryüzüne indirmiş gibi mağrur, gülümsedi koltuğumun başucunda

Ayla yıkanmanın keyfini sürdüm bir müddet

Sonra penceremi açıp onu içeri aldım

Efsunlu ışıklar saçarak, eteğindeki aydınlığı kitabı*ma, rakı kadehime, can eriklerime doladı

Gecikmiş bir bahar, çekirge sesleri ve iğde kokularıyla içeri daldı hemen peşisıra telâşla

Şiirler doldu odama, mısra mısra

Feneralayları geçti aklımdan; uzak denizler ve göç yolları geçti

Dolanıp dolunayın kanadına, uçmak istedim

* * *

Lâkin bırakmadı hayat

Duyduk ki, güvercinleri kurşuna dizmişler arka bahçede

Gülleri kesip, dikenleri büyütmüşler korku be*lâsına

Toprağın bire bin verdiği ülkede mayın döşemişler sevdaya giden yollara

Aşklar uzak, sevişmeler tuzakmış

Dişlerinde kalleş ışıkların pa*rıldadığı kurtlar, çeteler halinde boğazlayacak kurban arar olmuş*lar dolunay geceleri

Pas ve küf kokuyormuş eski*den nergislerin açtığı sokaklar

Öylesine büyükmüş ki sis perdesi, ne yakamoz görüyor*muş gözler, ne çoban yıldızı

Güneş ülkesi, çocuklarını gömüyormuş lanetli karanlığın koynuna ve öfke büyüyormuş sevda toprağının ana rahmin*de

Doğa ne kadar cömertse, ha*yat o kadar bencilmiş evlâtlarına karşı Bolluk içinde aç, varlık içinde yoksul, denizler ortasında susuz yaşar olmuşlar

Ve ülke, aldırmadan doğanın gözkamaştıran büyüsüne, doludiz*gin koşuyormuş ölüme

Prangalar savaş tamtamları ve ağıtlarla

* * *

Dolunay, Samanyolundan ışıklarla eteklerinde; "Haydi" diyordu penceremin dibinde; "Haydi ebedi baharın ülkesine"

Lâkin dolunaya inat; öylesine bitkin ve naçar ki hayat

Kopamadım akşam haberlerden dünyevi kederlerden kelepçelerden

Açıp penceremi, salıverdim dolunayımı, Cahit Külebi'den bir şiir fısıldayarak kulağına:

"Bir gün geleceğim / Alıp şu başımı / Bir gün geleceğim

"Belki de Haziran / Bulacak naaşımı / Belki de Haziran"

Haziran, bir ozanın naaşını kaldırırken, dolunay eteklerinden efsunlu yıldızlar saçarak uzaklaştı

Bakakaldım peşinden

Ne gözümü alabildim Ne göze alabildim

Can Dündar

09-11-2007	#1
mate	Dolunaya İnat! (Ne gözümü alabildim, Ne göze alabildim!) Katran karası bir geceyi haziran bulutlarının arasından yırtarak, avuçlarında kıpır kıpır yıldızlarla odamın penceresini tıklattı dolunay "Sana Samanyolu getirdim" dedi ve bütün gökkubbeyi yeryüzüne indirmiş gibi mağrur, gülümsedi koltuğumun başucunda Ayla yıkanmanın keyfini sürdüm bir müddet Sonra penceremi açıp onu içeri aldım Efsunlu ışıklar saçarak, eteğindeki aydınlığı kitabıma, rakı kadehime, can eriklerime doladı Gecikmiş bir bahar, çekirge sesleri ve iğde kokularıyla içeri daldı hemen peşisıra telâşla Şiirler doldu odama, mısra mısra Feneralayları geçti aklımdan; uzak denizler ve göç yolları geçti Dolanıp dolunayın kanadına, uçmak istedim * * * Lâkin bırakmadı hayat Duyduk ki, güvercinleri kurşuna dizmişler arka bahçede Gülleri kesip, dikenleri büyütmüşler korku belâsına Toprağın bire bin verdiği ülkede mayın döşemişler sevdaya giden yollara Aşklar uzak, sevişmeler tuzakmış Dişlerinde kalleş ışıkların parıldadığı kurtlar, çeteler halinde boğazlayacak kurban arar olmuşlar dolunay geceleri Pas ve küf kokuyormuş eskiden nergislerin açtığı sokaklar Öylesine büyükmüş ki sis perdesi, ne yakamoz görüyormuş gözler, ne çoban yıldızı Güneş ülkesi, çocuklarını gömüyormuş lanetli karanlığın koynuna ve öfke büyüyormuş sevda toprağının ana rahminde Doğa ne kadar cömertse, hayat o kadar bencilmiş evlâtlarına karşı Bolluk içinde aç, varlık içinde yoksul, denizler ortasında susuz yaşar olmuşlar Ve ülke, aldırmadan doğanın gözkamaştıran büyüsüne, doludizgin koşuyormuş ölüme Prangalar savaş tamtamları ve ağıtlarla * * * Dolunay, Samanyolundan ışıklarla eteklerinde; "Haydi" diyordu penceremin dibinde; "Haydi ebedi baharın ülkesine" Lâkin dolunaya inat; öylesine bitkin ve naçar ki hayat Kopamadım akşam haberlerden dünyevi kederlerden kelepçelerden Açıp penceremi, salıverdim dolunayımı, Cahit Külebi'den bir şiir fısıldayarak kulağına: "Bir gün geleceğim / Alıp şu başımı / Bir gün geleceğim "Belki de Haziran / Bulacak naaşımı / Belki de Haziran" Haziran, bir ozanın naaşını kaldırırken, dolunay eteklerinden efsunlu yıldızlar saçarak uzaklaştı Bakakaldım peşinden Ne gözümü alabildim Ne göze alabildim Can Dündar