| 
Prof. Dr. Sinsi
 | 
				  Tanzimat Edebiyatı Temsilcileri Tanzimat Döneminin Önemli Temsilcileri 
 
             
 Tanzimat Edebiyatı Temsilcileri
 Tanzimat Döneminin Önemli Temsilcileri
 
 ŞİNASİ (1826-1871): 1860′TA Tercüman-ı Ahval gazetesini çıkararak yeni bir edebiyatın önderi olan Şinasi, orta yetenekte bir şair olarak kabul edilir
  Toplum için sanat anlayışını benimseyen sanatçı, dilin süs ve özentiden kurtulup sadeleşmesi için çalışmıştır  Basılan ilk tiyatro eserini yazan sanatçı, aynı zamanda edebiyatımızda hak, adalet, eşitlik, özgürlük gibi kavramları kullanan ilk kişidir  Edebiyatımızda akılcılığın ilk önderi sayılan Şinasi, noktalama işaretlerini edebiyatımıza kazandıran bir sanatçıdır  
 Eserleri: Şair Evlenmesi (tiyatro), Tercüme-i Manzume (çeviri şiirler), Müntehabat-ı Eşar (şiir), Durub-ı Emsal-i Osmaniye (atasözleri)
  
 NAMIK KEMAL (1840-1888): İlk şiirlerini Divan şiirinin etkisiyle yazan sanatçı Şinasi?yle tanıştıktan sonra edebiyatın Batılılaşması gerektiğine inanır ve sonuna kadar da bu düşünceyi savunur
  Daha çok hak, adalet, vatan, ahlak gibi temaları işler  İçerik olarak tamamen yeni olan şiirlerinde biçimsel olarak Divan edebiyatına bağlılık görülür  Hece ölçüsüyle denemeler yapmasına rağmen aruzu kullanmıştır  Tiyatroyu faydalı bir eğlence olarak kabul eden sanatçı, bu türde romantik dramların etkisindedir  Tiyatro eserlerinde teknik yönden yetersiz olan sanatçı kimi kez günlük konuşma dilini kullanır, kimi kez de süslü bir anlatıma başvurur  Romanlarında Batılı tekniğe uyma çabasındadır  Ancak tekniği sağlam değildir  Kahramanları romantizmin etkisiyle iyiler ve kötüler olmak üzere ayrılmıştır  Konuşma yerlerinde dil nispeten yalınken, betimlemelerde ?sanatkârane?dir  Aynı zamanda gazeteci olan Namık Kemal mücadeleci bir kişiliğe sahiptir  
 Eserleri:
 
 Romanları: İntibah, Cezmi
 
 Oyunları: Vatan yahut Silistre, Zavallı Çocuk, Akif Bey, Gülnihal, Celalettin Harzemşah, Karabela
 
 Eleştirileri: Tahrib-i Harâbât
  Takip 
 ZİYA PAŞA (1825-1880): Şiirleri içerik ve biçim açısından Divan edebiyatının özelliklerineuygunluk gösterir
  Ancak hak, adalet, kanun gibi kavramları Ziya Paşa da kullanmıştır  Batılılaşmada şiirlerinden çok düşünceleriyle önem taşır  Hece ölçüsüyle de denemeler yapmıştır  En ünlü eseri ?Terkib-i Bent?idir  ?Harâbât? adlı Divan şiiri antolojisinin önsözündeki düşünceleri nedeniyle Namık Kemal?in eleştirilerine hedef olmuştur  
 AHMET MİTHAT (1844-1912): Batılı roman ve hikaye tekniğiyle Türk halk hikayelerini uzlaştırmaya çalışan Ahmet Mithat Efendi halka seslenmeyi ve eserlerinde halkı eğitmeyi amaçlamıştır
  Bu nedenle sık sık olayların akışını keserek okuyucuya seslenmiştir  Teknik bir kaygı gütmeyen sanatçı, dönemin en çok okunan yazarıdır  Halka okuma alışkanlığı kazandırma konusundaki başarısı herkesçe kabul edilir  Genel olarak romantizmin etkisindeki sanatçı hemen her türde eser vermiştir  Halka seslenmeyi amaçladığı için de nispeten daha sade ve yalın bir dil kullanmıştır  
 Kırktan fazla romanı, pek çok öyküsü ve tiyatro eseri olan sanatçının önemli eserleri şunlardır:
 
 Romanları: Hasan Mellah, Hüseyin Fellah, Felatun Bey?le Rakım Efendi, Yeryüzünde Bir Melek, Henüz On Yedi Yaşında?
   
 Öyküleri: Yeniçeriler, Letaif-i Rivayât (seri hikayeler)?
   
 Oyunları: Çerkez Özdenler, Çengi?
  
 AHMET VEFİK PAŞA: Ahmet Vefik Paşa Milliyetçilik ve Türkçülük akımlarının ilk büyük temsilicisidir
  Moliere komedilerinden yaptığı 16 çeviri ve uyarlamayla, Türk tiyatrosuna önemli hizmetler etti  
 Eserleri: Lehçe-i Osmani, Şecere-i Türk, Moliere?den Zor Nikah, Meraki, Azarya, Zoraki Takip
  
 RECAİZADE MAHMUT EKREM (1847-1914): ?Güzel olan her şey şiirin konusu olabilir? ve ?şiir ahlakla hizmet etmek zorunda değildir? düşüncesinde olan sanatçı daha çok aşk ve doğa konularını işler
  Şiirlerinde romantizmin etkisinde olan Recaizade Mahmut Ekrem, yanlış batılılaşmayı ele aldığı ?Araba Sevdası? adlı romanında realist bir tutum izlemeye çalışır  Sanatçının eski edebiyat taraftarlarıyla olan tartışmaları ünlüdür  Servet-i Fünuncuları bir araya toplayarak Servet-i Fünun hareketine önderlik etmiştir  Sanat için sanat anlayışına bağlı olan sanatçının dili yabancı sözcük ve tamlamalarla doludur  
 Eserleri:
 
 Şiirleri: Nijat Ekrem, Nağme-i Seher, Yadigâr-ı Şebab,Zemzeme (I, II, III)
 
 Oyunları: Çok Bilen Çok Yanılır, Vuslat, Afife Anjelik
 
 Hikayeleri:Muhsin Bey, Şemsâ
 
 Roman: Araba Sevdası
 
 ABDÜLHAK HAMİT TARHAN (1892-1937): Edebiyatımızda ?şair-i azam? olarak adlandırılan sanatçı eskiyi yıkan ihtilalci kişiliğiyle tanınmıştır
  Sanat için sanat görüşünde olan Hamit, romantizmin etksindedir ve en çok ölüm konusunu işler  
 Oyunlarında tekniğe önem vermeyen sanatçı, bunları okumak için yazdığını söyler
  Bunların bir kısmı manzum, bir kısmı düzyazıdır  Tiyatroda konunun yabancı toplumlardan alınması gerektiğini savunur  
 Edebiyatımızda ?tezatlar şairi? olarak da anılan sanatçının önemli eserleri şunlardır:
 
 Şiirleri: Sahrai Belde veya Divaneliklerim, Makber, Ölü, Hacle, Garam, Validem, İlhamı Vatan?
   
 Oyunları: Macera-yı Aşk, Sabr ü Sebat, İçli Kız, Duhter-i Hindu, Tarık, Zeynep, Finten, İlhan, Turhan, Hakan (Ayrıca hece ölçüsüyle ve manzum olarak yazdığı iki oyunu da vardır: Nesteren ve Liberte)
 
 SAMİPAŞAZADE SEZAİ (1860-1936): Gerçekçi bir yaklaşımla yazdığı ?Sergüzeşt? adlı romanıyla tanınır
  
 Öykülerini ?Küçük Şeyler? adlı kitapta toplamıştır
  
 NABİZADE NAZIM (1862-1893): Realist-natüralist bir anlayışı benimseyen sanatçının iki önemli romanı ?Kara Bibik? ve ?Zehra?dır
  
 
 |