Ugur Arslan Siirleri

KANKA

güneşin çoçuklarıydık

yalan sevdik agladık

kimsenin namusuna

yan gözle bakmadık kankaydık

agır adamdık gün dogmak bilmedi

gözü kara gençligi

karanlıklar bogusurken harcadık

güneşin çocuklarıydık

gün görmedik ay ışıgında yandık

oturup sabahladıgımız geceler

anlatıp güldügümüz

ugruna ölecek sevgili

bulamadık diye agladıgımız

aynı kızı sevdigimizde

bir birimize darıldıgımız

sırlarımız vardı senle kanka

sadece birbirimize açtıgımız

ben efendi takılır

sen saga sola sataşırdın

gülerdik kavga

senin yüzünde çıkar

ama dayagı beraber yerdik

herkesi bizim gibi delikanlı sanar

ama herseferinde kelege gelirdik

ben beşiktaşlı sen fener bahçeliydin

maça heb beraber giderdik

köfte ekmek yer

eski açıkta avaz avaz bagırır

bazen hakeme söverdik

ama nedendir eve hep maluk dönerdik

hergün hiç durmadan şafak vakti

eyyüpte uyandık ölen fatihe

ikindi çayına sultan ahmete vardık

akşam vakti kız kulesinin ardında

üsküdarın arka sokaklarına

karanlıktan korkmadık

güneşin çocuklarıydık

ugruna ölecek dava aradık

giyinip en pahalısından

beyaz keten gömlegi

üsten iki düğmeyi açıp

hovardalıga çıkmadık

tatil yüzü görmedik

bizim degildi bayramlar

güneşin çoçuklarıydık

deli kanlıydık kankaydık

gün görmedik ay ışıgında yandık