Saian Şarkı Sözleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

Saian-Kan Yüzüğü

aşlı bir adam yaşardı hayata ürkek birde genç kadın vardı sevdi adama hayran bir şekilde başlamışdı aşkları sende yanlış bende doğru orası başka tartışılmaz

yaşlı adamın mesleğide simyacıydı genç kadında yeni yetme bir yazardı gözlerinde herzaman bi heycan hislerinde bir tuhaflık çok uzak 2 kent 2 masal senede çokda nadir olsa birleşirdi elleri ayrı oldukları zaman genç kadında bir çelişki başka bir kadındı sanki başka bir zaman başka aşkı vardı sanki başka başka kıvrılan neyse arada yollar olsa dahi hep yazardı genç kadın ve ihtiyar adam devamlı h erzaman bi mektup içine tıkalı kaldı tellerinde dolmayan gözü yaşlı aşkları

uzun yıllar böyle sürdü gitti hiç bişey deişmemişdi kadının azalan mektubundan başka yaşlı adama malum oldu sanki karşılıksız aşka kurban olmak belki bir tabut dan farksız son bi çare belki farklı bir düşünce belki son bir armağan belki son bi gayret verdi kararı ihtiyar bir çıkar düşündü sonra aktı ilk damla kan sonra göz yaşı

aldığı karara göre önce kendi grubundaki demiri bir şekilde ayrıştırıb onu bir yüzük yapacaktı yapabilrdi çünkü simyacıydı isminide koydu kan yüzüğü!

kanda damla damla biriken nacizane bir demirdi hasret içine aktı simsiyah bir zehirdi yıllar oldu kurudu bitkin düşdü caymadı gözleride söndü hiç parıltı kalmadı her geçen bi yıl ondan aldı götürdü onca yıl sonunda yüzük bitti birde kendisi kanındandı canındandı ibret olası sonra kente gitti kadını bulmak için

sonra nemi oldu yaşlı adam kadını buldu yüzüğü uzattı kaıdın şçyle bi baktı küçümserce aniden elinin tersiyle reddetti yüzük yere düşdü adam perişan bitkin olan sanki bedeni deilde yüreğiydi bu öyküde böyle bitti mekanın cennet olsun aziz nesin!

opus magnum provaları!

—-
Bu parça Saian’ın en sevdiğim parçasıdır

Parçanın beatide güzel

Şarkının öyküsü Aziz Nesin’in “70 Yaşım Merhaba” adlı kitabındaki bir hikayedendir

Öykü ise şöyle:
Bir adada yaşayan simyacı ile genç bir kadın yazar birbiriyle sevgili

Kadın yazar ve her yıl başka yerleri geziyor bu yüzden simyacı ile çok az görüşebiliyor

Simyacınında altında,parada pulda gözü yok

Simyacı kadına mektuplar atıyor fakat kadın çok meşgul olduğundan dolayı cevap yazamıyor

Sonunda simyacı düşünüyor ve onu sevdiğimi belirtmek için ona birşey vermeliyim diyor

Sonunda bir yüzük vermeyi düşünüyor

Bu yüzüğü kendisi yapmayı düşünüyor simyacı olduğu için

Sonra yüzüğü yapmak için demiri bulamıyor ve kendi kanındaki demirden yapmayı düşünüyor

Yüzüğün adını “KAN YÜZÜĞÜ” koyuyor

Sonra belirli aralıklarla kendinden aldığı kanları soğutarak kandaki demirlerden yüzük yapıyor

Fakat insan kanındaki demir oranı çok düşük olduğu bu işlem çok uzun sürüyor ve adam bir deri bir kemik kalıyor

Yazar kadının geldiği bir günde kadına yüzüğü veriyor ve kadın “Ne yapıyım böyle basit bir demir yüzüğü” diyerek yere atıyor

Öykü böyle bitiyor

Gerçekten beni çok etkileyen bir öykü

İnsanın ne kadar fedakar olabileceğini çok iyi anlatıyor…

11-29-2012	#14
Prof. Dr. Sinsi	Saian Şarkı Sözleri Saian-Kan Yüzüğü aşlı bir adam yaşardı hayata ürkek birde genç kadın vardı sevdi adama hayran bir şekilde başlamışdı aşkları sende yanlış bende doğru orası başka tartışılmazyaşlı adamın mesleğide simyacıydı genç kadında yeni yetme bir yazardı gözlerinde herzaman bi heycan hislerinde bir tuhaflık çok uzak 2 kent 2 masal senede çokda nadir olsa birleşirdi elleri ayrı oldukları zaman genç kadında bir çelişki başka bir kadındı sanki başka bir zaman başka aşkı vardı sanki başka başka kıvrılan neyse arada yollar olsa dahi hep yazardı genç kadın ve ihtiyar adam devamlı h erzaman bi mektup içine tıkalı kaldı tellerinde dolmayan gözü yaşlı aşkları uzun yıllar böyle sürdü gitti hiç bişey deişmemişdi kadının azalan mektubundan başka yaşlı adama malum oldu sanki karşılıksız aşka kurban olmak belki bir tabut dan farksız son bi çare belki farklı bir düşünce belki son bir armağan belki son bi gayret verdi kararı ihtiyar bir çıkar düşündü sonra aktı ilk damla kan sonra göz yaşı aldığı karara göre önce kendi grubundaki demiri bir şekilde ayrıştırıb onu bir yüzük yapacaktı yapabilrdi çünkü simyacıydı isminide koydu kan yüzüğü! kanda damla damla biriken nacizane bir demirdi hasret içine aktı simsiyah bir zehirdi yıllar oldu kurudu bitkin düşdü caymadı gözleride söndü hiç parıltı kalmadı her geçen bi yıl ondan aldı götürdü onca yıl sonunda yüzük bitti birde kendisi kanındandı canındandı ibret olası sonra kente gitti kadını bulmak için sonra nemi oldu yaşlı adam kadını buldu yüzüğü uzattı kaıdın şçyle bi baktı küçümserce aniden elinin tersiyle reddetti yüzük yere düşdü adam perişan bitkin olan sanki bedeni deilde yüreğiydi bu öyküde böyle bitti mekanın cennet olsun aziz nesin! opus magnum provaları! —- Bu parça Saian’ın en sevdiğim parçasıdırParçanın beatide güzelŞarkının öyküsü Aziz Nesin’in “70 Yaşım Merhaba” adlı kitabındaki bir hikayedendir Öykü ise şöyle: Bir adada yaşayan simyacı ile genç bir kadın yazar birbiriyle sevgiliKadın yazar ve her yıl başka yerleri geziyor bu yüzden simyacı ile çok az görüşebiliyorSimyacınında altında,parada pulda gözü yokSimyacı kadına mektuplar atıyor fakat kadın çok meşgul olduğundan dolayı cevap yazamıyorSonunda simyacı düşünüyor ve onu sevdiğimi belirtmek için ona birşey vermeliyim diyorSonunda bir yüzük vermeyi düşünüyorBu yüzüğü kendisi yapmayı düşünüyor simyacı olduğu içinSonra yüzüğü yapmak için demiri bulamıyor ve kendi kanındaki demirden yapmayı düşünüyorYüzüğün adını “KAN YÜZÜĞÜ” koyuyorSonra belirli aralıklarla kendinden aldığı kanları soğutarak kandaki demirlerden yüzük yapıyorFakat insan kanındaki demir oranı çok düşük olduğu bu işlem çok uzun sürüyor ve adam bir deri bir kemik kalıyorYazar kadının geldiği bir günde kadına yüzüğü veriyor ve kadın “Ne yapıyım böyle basit bir demir yüzüğü” diyerek yere atıyorÖykü böyle bitiyor Gerçekten beni çok etkileyen bir öyküİnsanın ne kadar fedakar olabileceğini çok iyi anlatıyor…