İntizαM-I KelαM

Ziyafettin

Kursağımda takılı kalmayan ve tek yudumda kaynaşırsın

Gördüklerini unutan bir ben varım

Yerle yeksanım

Son bir hamle yap dedim fakat bu kalbi yaraladın

Gözümde değerin olsa dahi şimdi yok bi zerre kalmadın

Ben anladım yazdıklarımı kaale almadın

Uzun zaman kalemle dertleşip içimi döktüm ona

Tek şikayetim kağıt ve onu çekiştiren bu sayfa yırtılır

Rüyalarında gezdiğim yalan

Oysa ben seni masum belledim melek kadar

Vakitsiz bir gidişten geriye sade ben kalır

Bana mahsus yanlız adam yaratır

Bu bir hüner değil

Civarı hoşnut etme heveskarı sen misin

Bu yersiz arbedemde dostun akranı

Birinden birini görse bari hissedermi yakinen

Uzak değil bir ses gelir hafiden

Hem sürünür, hem diretir aşk bu kez affına sığınırım olmaz

Zor günüdür son gülüşün, azametten kurtulabilsem

Ben bilemiyorum bunu kalbime söylüyorum

Dinlemez ama çare mi var hüzün oyna yerinden

Toplayıver yine kaysın elimden

Mühim değil,sensiz olsun baharlar

Bak süründü takatim yok bu kalbe direnecek kadar

Nasıldır,yakın olup da dokunamamak

Buna alışmak sözcüklerle anlatılmaz dile kolay

Ben yaşarken,bundan haberdarmısın

Varlığım huzura merdiven dayar ve sen yaftasın

Her günüm, kaybı zor gelen bir hastadır

Babamın öğüt verip benle övündüğü yaştayım

Bilirdim, dünya değişmekten tanınamaz bir halde

İnsanlar da aynı safta bulut gölgesinde saklanır

Ben hep farktayım zamana

Önde gitmeliydim yarış başlasın rakip yelkovanla,akrep

Beni yakalasa inan ki kurtulamam

Affına sığınır başım öne eğilir mahçup olurdum

Konuşamam bak yüzüme anla !