Ezginin Günlüğü - Kadıköy

Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy’de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın

Yüreğim kurtulsa da yangından, alevden
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya

Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım

Geçmem bir daha Kadıköy’den