Hun Veziri İle Çin Elçisi Arasında Geçen Bir Konuşma...

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-25-2012

M

Ö

174 yılından az sonra Hunlar’a sığınıp sonradan vezir olan bir Çinli’yle

Hun başkentine gelen Çin elçisi arasında geçen konuşmalar ilgi çekicidir

Hun vezirine Çinli elçi “Hunlar’ın kendi yaşlılarına niçin değer vermediklerini” sorar:

Hun veziri cevap olarak :

- Çinliler’in oturdukları garnizonlardan

akına gitmek üzere asker toplanırken askerlerin Çinli akrabaları ile yakınları

en kalın ve sıcak tutan elbiseleri ile en iyi yemeklerinden vazgeçebiliyorlar mı ? Elbiseleri giyinsinler ve yemekleri de yolda yiyip içsinler diye askere gidenlere veriyorlar mı ?

Çin elçisi:

-Doğru vermiyorlar

Hun veziri devam ediyor :

-Savaş ve vuruşma Hunlar’ın

bir mesleği ve işi halindedir

Yaşlılar ile zayıflar (yani kadınlar ile çocuklar ) ise

emniyeti sağlamak için

en iyi yiyecekleri güçlü ve savaş yapabilecek askerler ile akrabalarına

kendi istekleri ile verirler

Böylece baba ile oğullar

karşılıklı ve sürekli olarak

birbirlerini savunmuş ve korunmuş olurlar

Bu durumda Hunlar’ın kendi yaşlılarına değer vermediklerini siz neye dayanarak ileri sürebiliyorsunuz ?

…Hunların gelenekleri şunlardır: Hunlar kendi sürülerinin etlerini yerler

Hayvanlarının sütlerinden yaptıkları içkileri içerler ve derilerinden de elbise yaparlar

Onların sürüleri ise

ancak otlar ile suların arasında yaşarlar

Bunun için mevsimlere göre

yer yer hareket eder ve gezerler

Bir teklike anında veya bir savaş gerektiğinde ise herkes atlanır

okları ile yaylarını kullanırlar

Tehlike geçip barış gelince de

artık herkes rahatlamış ve mutluluğa ermiş olurlar

Onlar

kendilerine düşen vazifeleri kolaylıkla ve doğrudan doğruya kendileri yerlerine getirirler

Bir güçlükle karşılaştıkları yoktur

Beyleri ile devler büyükleri de

sürekli ve dengeli bir anlaşma halindedir

Çin’deki gibi değişme yoktur

Devletin kuruluşu ve işleyişi de adeta tek bir vücut gibidir

Babaları veya büyük kardeşleri öldüğü zaman

onlardan kalan dulları hemen yanlarına alırlar

Çünkü onlar

kendi soylarından birinin bile gidip kaybolmasına

tahammül edemezler

Hunlar’da böyle karışık bazı akraba evlenmelerinin bulunmasına rağmen

onlar aile bütünlüğüne ve bu (bütünlüğün bozulmamasına) kesinlikle dikkat ederler

Şimdi Çin’ e gelelim:Gerçi Çin’de şimdi hiç kimse

(ölen) baba ve kardeşlerinin eşlerini yanlarına almamaktadır

Fakat akrabalar

adeta birbirlerine karşı bir yabancı gibi hareket ediyorlar

Hatta

kendi akrabalarını bile öldürüyorlar

Üstelik

başka ailelere girip

soyadlarını da değiştiriyorlar

(Çin’de) artık ‘ahlak yolu’ (yani li) her türlü tesir ve baskısını da yitirmiştir

(Çin’de) idare edenlerle

idare edilenler

karşılıklı olarak

kinle dolmuşlar ve düşman olmuşlardır

Üstelik insanların güçleri de Çin’de halka zorla yaptırılan saray ve evler uğruna angarya ile tüketilmetedirler

Orduya

elbise ve yiyecek elde edebilmek için insanlar

tarlalarda ve ipekböceği işlerinde zorla çalıştırılmakta ve böylece yok edilmektedir

Ayrıca

kendilerini savunmak için

kendi duvarlarını ile şehirlerini de yapmak zorundadır

Böylece insanların

kendilerini tehdit edebilecek tehlikelere karşı korumak için

savaş ve korunma güçleri de kalmamıştır

(Çin’de ) halk o kadar yorgun düşmüştür ki

barış vaktinde işine ve mesleğine verebilecek bir gücü bile bulamaz

Heyhat sen !Çamurdan yapılmış evlerde oturan kişi ! (Yani Çin elçisi )

Çok konuşma !

Bahaeddin Ögel Dünden Bugüne Türk Kültürünün Gelişme Çağları

11-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hun Veziri İle Çin Elçisi Arasında Geçen Bir Konuşma... MÖ174 yılından az sonra Hunlar’a sığınıp sonradan vezir olan bir Çinli’yle Hun başkentine gelen Çin elçisi arasında geçen konuşmalar ilgi çekicidir Hun vezirine Çinli elçi “Hunlar’ın kendi yaşlılarına niçin değer vermediklerini” sorar: Hun veziri cevap olarak : - Çinliler’in oturdukları garnizonlardan akına gitmek üzere asker toplanırken askerlerin Çinli akrabaları ile yakınları en kalın ve sıcak tutan elbiseleri ile en iyi yemeklerinden vazgeçebiliyorlar mı ? Elbiseleri giyinsinler ve yemekleri de yolda yiyip içsinler diye askere gidenlere veriyorlar mı ? Çin elçisi: -Doğru vermiyorlar Hun veziri devam ediyor : -Savaş ve vuruşma Hunlar’ın bir mesleği ve işi halindedir Yaşlılar ile zayıflar (yani kadınlar ile çocuklar ) ise emniyeti sağlamak için en iyi yiyecekleri güçlü ve savaş yapabilecek askerler ile akrabalarına kendi istekleri ile verirler Böylece baba ile oğullar karşılıklı ve sürekli olarak birbirlerini savunmuş ve korunmuş olurlar Bu durumda Hunlar’ın kendi yaşlılarına değer vermediklerini siz neye dayanarak ileri sürebiliyorsunuz ? …Hunların gelenekleri şunlardır: Hunlar kendi sürülerinin etlerini yerler Hayvanlarının sütlerinden yaptıkları içkileri içerler ve derilerinden de elbise yaparlar Onların sürüleri ise ancak otlar ile suların arasında yaşarlar Bunun için mevsimlere göre yer yer hareket eder ve gezerler Bir teklike anında veya bir savaş gerektiğinde ise herkes atlanır okları ile yaylarını kullanırlar Tehlike geçip barış gelince de artık herkes rahatlamış ve mutluluğa ermiş olurlar Onlar kendilerine düşen vazifeleri kolaylıkla ve doğrudan doğruya kendileri yerlerine getirirler Bir güçlükle karşılaştıkları yoktur Beyleri ile devler büyükleri de sürekli ve dengeli bir anlaşma halindedir Çin’deki gibi değişme yoktur Devletin kuruluşu ve işleyişi de adeta tek bir vücut gibidir Babaları veya büyük kardeşleri öldüğü zaman onlardan kalan dulları hemen yanlarına alırlar Çünkü onlar kendi soylarından birinin bile gidip kaybolmasına tahammül edemezler Hunlar’da böyle karışık bazı akraba evlenmelerinin bulunmasına rağmen onlar aile bütünlüğüne ve bu (bütünlüğün bozulmamasına) kesinlikle dikkat ederler Şimdi Çin’ e gelelim:Gerçi Çin’de şimdi hiç kimse (ölen) baba ve kardeşlerinin eşlerini yanlarına almamaktadır Fakat akrabalar adeta birbirlerine karşı bir yabancı gibi hareket ediyorlar Hatta kendi akrabalarını bile öldürüyorlar Üstelik başka ailelere girip soyadlarını da değiştiriyorlar (Çin’de) artık ‘ahlak yolu’ (yani li) her türlü tesir ve baskısını da yitirmiştir (Çin’de) idare edenlerle idare edilenler karşılıklı olarak kinle dolmuşlar ve düşman olmuşlardır Üstelik insanların güçleri de Çin’de halka zorla yaptırılan saray ve evler uğruna angarya ile tüketilmetedirler Orduya elbise ve yiyecek elde edebilmek için insanlar tarlalarda ve ipekböceği işlerinde zorla çalıştırılmakta ve böylece yok edilmektedir Ayrıca kendilerini savunmak için kendi duvarlarını ile şehirlerini de yapmak zorundadır Böylece insanların kendilerini tehdit edebilecek tehlikelere karşı korumak için savaş ve korunma güçleri de kalmamıştır (Çin’de ) halk o kadar yorgun düşmüştür ki barış vaktinde işine ve mesleğine verebilecek bir gücü bile bulamaz Heyhat sen !Çamurdan yapılmış evlerde oturan kişi ! (Yani Çin elçisi ) Çok konuşma ! Bahaeddin Ögel Dünden Bugüne Türk Kültürünün Gelişme Çağları