Yavuz Sultan Selimin Bir Olayı

Yavuz Sultan Selim Han döneminde,
İran hükümdarı Şah İsmail, kıymetli mücevherler ile dolu bir hediye sandığı gönderiyor, hünkâra

Sandık açılır İçinden çeşit çeşit
değerli taşlar, kıymetli
atlas, kadife kumaşlar çıkar

Fakat, sandık açılır açılmaz,
etrafa pek fena
bir koku yayılır
Önce, hiç kimse bir anlam veremez, nadide mücevherler ile dolu
sandıktaki bu fena kokuya

Sonra, mesele anlaşılır

Sandığın dibine insan dışkısı doldurulmuş
Yani,
Şah İsmail,
aklı sıra,
cihan padişahına
hakaret
ediyor…
(!)
Cihan padişahı emir verir,

"herkes düşünsün, bu edepsizliğe, Osmanlı'nın şanına yakışacak şekilde bir mukabelede bulunmalıyız“

Ve çözümü yine kendisi bulur
Aynı şekilde değerli mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık hazırlatılır

Sandığın içine, o zamanın en nefis gül kokulu lokumlarından hazırlanmış bir kutu
yerleştirilir

Kutunun altına da, bir satırlık yazıdan ibaret pusula (not) iliştirilir
Hediye sandığı, itina ile süslendikten sonra,
Şah İsmail'e gönderilir
Sandık, Şah'ın huzurunda açılır
Sandık açılır açılmaz, etrafa mis gibi
gül kokusu yayılır
Mücevher vs gibi hediyeler takdim edildikten sonra, Osmanlı Elçisi –Şah’ın tedirgin olmaması için,
önce kendisi tatmak kaydıyla-
büyük bir saygı ve nezaketle,
Şah İsmail'e
lokumdan ikram eder
Bilâhare, görevliler,
huzurda bulunanlara teker teker
ikram etmeye başlarlar, lokumdan
Şah, bütün bu olup bitenlere bir anlam veremez

Osmanlı Elçisi,
Şah'ın şaşkınlığını gidermek için,
lokum kutusunun altına iliştirilmiş mütevazı
pusulayı uzatır
Pusulayı okuyan Şah'ın yüzünde,
bu sefer, şaşkınlığın yerini büyük bir utanç ifâdesi alır;

"İsmail herkez yediğinde ikram eder"