Şahit Olmak ,Sahip Olmaktan Daha Şereflimi ?

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-04-2012

Şahit Olmak ,Sahip Olmaktan Daha Şereflimi ?

Kimsenin görmediği sen şimdi seni yoklukta göreni "görmekle" görevlendirilmişsin

Görmekle görevlendirilen sen görünür değildin görür de değildin

Görünmen için var olman gerekirdi en azından

Ama O senin yokluğunu gördü seni yokluğunda da gördü

O seni gördüğü için sen var oldun görünür ve görür oldun

Hiç görünür olmasaydın hiç bir gözün gözdesi olmayacaktın

Görür olmasaydın görür olmadığını bile görür olamayacaktın

Sana herkes kör olacaktı

Dahası sana kör olduklarına da kör olacaklardı

Seni görebilmek için aramaya çıkmayacaklardı bile

Seni görmek için gözleri yolda olmayacaktı bile

Gözleri seni görmüyor diye huzursuz olmayacaktı

Sen her şeye kör olacaktın

Dahası herkese kör olduğuna da kör olacaktın

Görmek için ışık bile aramayacaktın

Görecek bir şeylere ihtiyacın olduğunu bile göremeyecektin

Işık olsa bile gözüne değmeyecekti

Gözlerin görünmeye değer şeyleri görmeye değer bulunmamış olacaktı

Şimdi nerede durduğuna bir bak

En başında söylemen istenen cümleyi bir daha düşün: "Eşhedü

" Yani "Ben şahitlik ederim ki

"
Görülmeyen ve görmeyen senin hiç görülmese görülmesi beklenmeyen senin hiç görmese görmeyi beklemeyen senin zaten görünmeye değer olana ve görene "şahit"olarak seçilmen ne büyük sürpriz

O ki görendir; sen görmesen de görünürdü

Seni tanık seçmese de görünürlüğünden bir şey eksilmezdi

Sen görünür değilken seni gören şimdi kendisi görünür değilken "beni gör!" diyor

Üstelik senin görünmeme nedenin yokluğundu

O'nun görünmeme nedeni ise varlığının sınırsızlığı sonsuzluğu

Üstelik senin görmen O?nun görmesinden ödünç alınmış

Senin O'nu görmene O hiçbir şekilde muhtaç değil

Seni yok olduğun halde göreni Sen zaten var olduğu halde görmekle "şehit" sayılıyorsun

Görmeye ve görünmeye muhtaç sen görmeye ve görünmeye asla muhtaç olmayan O'na "şahit" olmayı O'na lütuf sanıyorsun

Oysa

Sen görünmezdin

Görünmediğin halde O gördü seni

Görünür eyledi

Oysa

Sen görmezdin

Sen görmediğin halde senin görmediğini O gördü

Seni görür eyledi

Görünür ve görür eylediği sana iltifat etti

Senin O'nun görünür ve görür olduğu gerçeğine şahitlik etmeni istedi

"Beni gör!" dedi

Gördün mü aldığın şerefi?
Gördün mü hiç görünmez yerlerden sana ulaşan iltifatı?
Gördün mü hiç göremediğin taraflardan sana edilen ihsanı?
Öyleyse

Sahip olmaya değil şahit olmaya özne ol!
"Ben" diye başlamayı hak ettiğin tek cümle şu olmalı:
"Ben şahitlik ederim ki yoktur ilah ancak Allah var

"
"Ben" öznesinin önüne sonu gelmez seni doyurmaz elinde kalmaz şeyleri dizme

De ki: "Ben sahip olmaya değil şahit olmaya geldim

"

S

DEMİRCİ

11-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Şahit Olmak ,Sahip Olmaktan Daha Şereflimi ? Şahit Olmak ,Sahip Olmaktan Daha Şereflimi ? Kimsenin görmediği sen şimdi seni yoklukta göreni "görmekle" görevlendirilmişsin Görmekle görevlendirilen sen görünür değildin görür de değildin Görünmen için var olman gerekirdi en azından Ama O senin yokluğunu gördü seni yokluğunda da gördü O seni gördüğü için sen var oldun görünür ve görür oldun Hiç görünür olmasaydın hiç bir gözün gözdesi olmayacaktın Görür olmasaydın görür olmadığını bile görür olamayacaktın Sana herkes kör olacaktı Dahası sana kör olduklarına da kör olacaklardı Seni görebilmek için aramaya çıkmayacaklardı bile Seni görmek için gözleri yolda olmayacaktı bile Gözleri seni görmüyor diye huzursuz olmayacaktı Sen her şeye kör olacaktın Dahası herkese kör olduğuna da kör olacaktın Görmek için ışık bile aramayacaktın Görecek bir şeylere ihtiyacın olduğunu bile göremeyecektin Işık olsa bile gözüne değmeyecekti Gözlerin görünmeye değer şeyleri görmeye değer bulunmamış olacaktı Şimdi nerede durduğuna bir bak En başında söylemen istenen cümleyi bir daha düşün: "Eşhedü" Yani "Ben şahitlik ederim ki" Görülmeyen ve görmeyen senin hiç görülmese görülmesi beklenmeyen senin hiç görmese görmeyi beklemeyen senin zaten görünmeye değer olana ve görene "şahit"olarak seçilmen ne büyük sürpriz O ki görendir; sen görmesen de görünürdü Seni tanık seçmese de görünürlüğünden bir şey eksilmezdi Sen görünür değilken seni gören şimdi kendisi görünür değilken "beni gör!" diyor Üstelik senin görünmeme nedenin yokluğundu O'nun görünmeme nedeni ise varlığının sınırsızlığı sonsuzluğu Üstelik senin görmen O?nun görmesinden ödünç alınmış Senin O'nu görmene O hiçbir şekilde muhtaç değil Seni yok olduğun halde göreni Sen zaten var olduğu halde görmekle "şehit" sayılıyorsun Görmeye ve görünmeye muhtaç sen görmeye ve görünmeye asla muhtaç olmayan O'na "şahit" olmayı O'na lütuf sanıyorsun Oysa Sen görünmezdin Görünmediğin halde O gördü seni Görünür eyledi Oysa Sen görmezdin Sen görmediğin halde senin görmediğini O gördü Seni görür eyledi Görünür ve görür eylediği sana iltifat etti Senin O'nun görünür ve görür olduğu gerçeğine şahitlik etmeni istedi "Beni gör!" dedi Gördün mü aldığın şerefi? Gördün mü hiç görünmez yerlerden sana ulaşan iltifatı? Gördün mü hiç göremediğin taraflardan sana edilen ihsanı? Öyleyse Sahip olmaya değil şahit olmaya özne ol! "Ben" diye başlamayı hak ettiğin tek cümle şu olmalı: "Ben şahitlik ederim ki yoktur ilah ancak Allah var" "Ben" öznesinin önüne sonu gelmez seni doyurmaz elinde kalmaz şeyleri dizme De ki: "Ben sahip olmaya değil şahit olmaya geldim" SDEMİRCİ