11-04-2012
|
#1
|
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Kalbim Seninle Tanıdı Sevdayı Ya Resûl
Kalbim seninle tanıdı sevdayı ya Resûl
Sen yaralı serçemdin benim 
Yüreğime kondun, bense söz eyleyip dilimden uçuramadım seni ya Resûl!
Kalbim seninle tanıdı sevdayı, bense kırmızı bir gül verip canana, tanıtamadım seni ya Resûl!
Ruhum sensiz kördü, karanlıktı Sen, gören gözü idin ruhumun
Bense nefs gözlüğümü çıkarıp, gözümün ta içine bakanlara gösteremedim seni ya Resûl!
Sen ıslah ettin yüreğimi, huzuru oldun kalbimin
Bense nice sıkıntılı dostlarıma, yüreğimdeki senden bir buket sunup, huzur veremedim ya Resûl!
Sen solmasını istemediğim çiçeğiydin ruhumun, bense sünnetullah deryasından bir bardak su dökemedim sana ya Resûl!
Sen ziyafet verdin gönlüme, bense hadis sofrasına oturup lezzetini tadamadım ya Resûl!
Sen dertlerime ilâçtın, dermandın yaralarıma
Bense gözyaşlarımı su eyleyip içemedim seni ya Resûl!
Sen ki ahlâk merdiveninin zirvesindeydin
Bense terbiye çarığını giyip, huzuruna çıkamadım ya Resûl!
Sen bir hoşgörü pınarıydın, usulca aktın kalbimin derinliklerine
Bense içerine girip, günah kirlerimi yumamadım ya Resûl!
Sen ki yanık sevdamdın benim Seni göremeyişin, göremeyecek oluşun ümitsizliği ateş olup yaktı beni
Bense Rahman'dan bir damla rahmet dilenip, bu ateşi söndüremedim ya Resûl!
Sen olmasan yoktu yüreğim, sen ki her şeydin benim için
Bense hiçbir şeyliğimi bilip, her daim boynumu bükemedim ya Resûl!
Yaşanılmaya en lâyık aşk sende idi, görülesi göz, duyulası söz sende
Bense Asr–ı Saadet'e benzemeyen şu ömrümde, seni bulamadım ya Resûl!  
|
|
|
|