Osmanlıca Sözlük Lügat E Harfi

E Harfi

ECAHİL (Echel C) En cahil, daha bilgisiz olanlar
E´CAM (Acem C) Arab olmayanlar Güzel arabi bilmeyenler Güzel ve fasih konuşamıyanlar * Acemiler
ECAMİRE Taifeler, kabileler, kavimler
ECANİB (Ecnebi C) Ecnebiler Yabancılar
ECBE Alnı geniş olan adam
ECC (C: İcâc) Devekuşu seğirtmek
ECCE (C: İcâc) Sıcak fazla olmak * Karışmak
ECDA´ Burnu kesik olan kimse * Kulağı, eli ve dudağı kesik kimse
ECDAD (Cedd C) Dedeler Babalar Büyük babalar
ECDAS (Cedes C) Kabirler Mezarlar
ECDEL (C: Ecâdil) Çakır doğan kuşu
ECDER (Cedir den) Daha büyük Pek münasib
ECEBE Büyük alınlı Alnı geniş olan kimse
ECEL Her mahlukun ve canlının Allah tarafından takdir edilen ölüm vakti Âhirete göç etmek * İleride olacağı şüphesiz olan * Allah´ın takdir ettiği ömür
ECEL-İ FITRÎ Her mahlukun yaradılışı itibariyle Cenab-ı Allah (CC) tarafından tayin olunan vasati ömrü * Biyolojik ömür
ECEL-İ KAZÂ (Bak: Ecel-i mübrem)
ECEL-İ MEV´UD Mukadder olan ölüm şüphesiz gelecek olan ölüm
ECEL-İ MUALLAK Levh-i Mahv İsbat´ta mukadder olarak yazılı, bâzı şartlarla mukayyed olan ecel Ecel-i müsemma
ECEL-İ MÜBREM Elinden kurtulunması mümkün olmayan, kaçınılmaz olan ecel
ECEL-İ MÜSEMMA f Muayyen bir zamana kadar, Allah´ın takdir ettiği ölüm
ECEL-İ NÂ-GEHAN Ansızın gelen ecel Birdenbire âni ölüm, vefat
ECELİYYET Sonradan vukuu şüphesiz olan hâdise
ECELL (Celil den) Çok güzel çok büyük En üstün Çok celil
ECELL-İ MAHLUKÂT Mahlukların en üstünü İnsan
ECELL Evet, neam, belî
ECEM (C: Acâm) Çok fazla sıcak
ECEME (C: Acâm-Ecemât - Ecem-Ücüm) Meşelik * Kamışlık
ECEMM Mızraksız adam * Boynuzsuz koyun * Etli kemik * Bacasız ev
ECEN Suyun tadı ve rengi değişik olmak
ECERRAN İns ve cinn
ECEŞŞ Gür sesli
ECFAN (Cefn C) Göz kapakları * Asma çubukları * Kirpikler
ECHAM Gözü büyük ve kırmızı olan * (Müe: Cahmâ)
ECHEL Çok câhil Çok bilgisiz En câhil
ECHELİYYET Çok bilgisizlik Çok câhil oluş
ECİC Ateş parlaması
ECİL İşini geriye bırakan, geciktiren * Geciktirilen, geriye bırakılan şey * Bir yerde birikip toplanmış su
ECİLLE (Celil C) Fazilet, ilim ve rütbe itibariyle daha yüksek olanlar Büyükler
ECİM Bir şeye çok devam etmekten usanç gelme * Suyun necis olup bozulması * Birini istemediği hâle koymak
ECİNNE (Cenin C) Ceninler Ana karnındaki çocuklar
ECİNNÎ Cin taifesinden bir fert (Bak: Cinn)
ECİR (Bak: Ecr)
ECİR Ücretle çalışan, nefsini kiraya veren Gündelikçi(Devletler, milletler muharebesi tabakat-ı nev-i beşer muharebesine terk-i mevki ediyor Zirâ, beşer esir olmak istemediği gibi, ecir olmak da istemez S)
ECİRLİK t Ücretle çalışma, hizmetkârlık
ECİRNÂ (İcâret den) Bizi hıfzeyle, muhafaza eyle (meâlinde)
ECİRNİ (İcâret den) Beni hıfzeyle, beni koru (meâlinde)
ECL İllet, sebeb, cihet İçin, dolayı den Arabçada "Li" ilâve ederek kullanılır Meselâ: Li-eclillâh $ : Allah için, Allah rızası için
Lİ-ECL-İL-MASLAHA İş icabı, maslahat için
ECLA Pek âşikâr, pek belli Pek parlak, ziyade güzel * Başında kıl bitmeyen kel
ECLA´ Dudakları kısa olup dişlerini tamamen örtmeyen
ECLAD (Cild C) Hayvan derileri
ECLAH Devenin veya üstü düz olan arabaların üzerlerine yapılan ufak kulübe * Başı kel olan adam
ECLEC Yumru ve geniş alınlı
ECLEF (Cilf den) Çok edepsiz, pek hayasız
ECLEL Ulu ve büyük kimse * Azam
ECLİYET Cihetiyet, sebebiyet Sebeb oluş
ECMA´ En toplu Birikmiş Ziyade birleşmiş
ECMA Üstü açık ev
ECMAİN Hepsi, cümlesi
ECMAL (Cemel C) Develer * Cümleler * Yekünler
ECMAT (Ecme C) Ormanlar, sık ağaçlı yerler
ECME (C: Ücem-Ecmât) Orman, sık ağaçlı yer
ECMEL (Cemil den) Çok güzel, en yakışıklı Daha güzel
ECNAB (Cenb C) Yanlar Yan taraflar
ECNAD (Cünd C) Cündler, askerler, erler, neferler, taburlar
ECNÂS (Cins C) Çeşitler, neviler, türler
ECNÂS-I MUHTELİFE Çeşitli, türlü cinsler
ECNEB Muti ve münkad olmayan İtaatkâr olmayan * Garib, yabancı, ecnebi *Sert başlı at
ECNEBİ Yabancı Garip Alışmamış Başka milletten olan
ECNEBİYYET Ecnebilik, yabancılık, gariblik
ECNEF Haktan, doğruluktan, adaletten uzaklaşan, ayrılan adam * Beli eğri, kambur olan adam
ECNİHA (Cenah C) Kanatlar Cenahlar Taraflar
ECR (C: Ücur) Bir iş, bir hizmet mukabilinde verilen şey * Ahirete aid mükâfat, hayır ceza * Ücret, mukabil, karşılık Sevab * Tıb: Kırılan bir uzvun sarılması
ECR-İ MÜSEMMÂ Mukavele ve pazarlıkla kararlaştırılan ücret
ECRA´ (C: Ecâri) Bir şey yetişmeyen kumlu yer
ECRAM (Cirm C) Ruhsuz büyük varlıklar Cirmler Yıldızlar
ECRAM-I SEMAVİYE Gök cisimleri, yıldızlar
ECRAM-I ULVİYE Ulvi yıldızlar Büyük cirimler
ECRAS (Ceres C) Büyük çıngıraklar, çanlar
ECREB Uyuz hayvan veya insan
ECRED Tüysüz adam, köse Genç * Çorak, otsuz yer Bir şey yetişmeyen arazi * Tüyü yumuşak ve kısa olan at
ECRİBE (Cirâb C) Dağarcıklar, meşin veya bezden yapılmış olan çantalar
ECSAD (Cesed C) Cesedler Cisimler Tenler Vücudlar
ECSAM (Cisim C) Cisimler
ECSAM-I NÂMİYE Büyüyüp yetişen cisimler Nebat gibi büyüyenler
ECSAM-I ULVİYE Ulvi cisimler
ECSEL Karnı büyük olan kişi
ECSEM Cesim, pek iri, gövdesi büyük olan İri yarı kişi
E´CUBE (Bak: U´cube)
ECUC Işık veren, parlayan Parlak nesne * Suyun tuzlu ve acı olması
ECÜME Havuz
ECVAD (Cevad C) Sahiler Cömertler Eli açıklar
ECVAF (Cevf C) İçler Kovuklar
ECVED En cömert En sahi Daha iyi
ECVED-İ MENSUCAT Dokumaların en iyisi
ECVED-ÜN NÂS İnsanların en iyisi olan Hz Peygamber (ASM)
ECVEF Ortası boş Kof * Mc: Boş kafalı Çok cahil * Gr: Ortasında harf-i illet sayılan elif, vav, yâ harfleri bulunan fiil kökü
ECVİBE (Cevab C) Cevaplar
ECVİBE-İ MÜSKİTE Susturucu cevaplar
ECYAD (Cîd C) Uzun boyunlar
ECYAF (Cife C) Kokmuş etler Cifeler
ECYAL (Cîl C) Soylar Tâifeler Kavimler Nesiller
ECYED Uzun boyunlu (adam)
ECYEM Gözü büyük ve kırmızı olan (Müe: Ceymâ)
ECZÂ (Cüz C) Eczacılıkta kullanılan çeşitli maddeler * Ciltlenmemiş kitab ve saire * Cüz´ler, parçalar, kısımlar * Bir kimyevi terkible vücuda gelip yanma hassası gibi böyle bir kuvvet ve te´siri haiz bulunan şey
ECZÂ-İ ASLİYE Vücudda temel teşkil eden parçalar ve kısımlar, unsurlar
ECZÂ-YI ŞERİFE Kur´ân-ı Kerim´i meydana getiren otuz cüz
ECZÂ-İ UNSURİYYE Esas teşkil eden parçalar
ECZÂ-İ ZÂİDE Fazladan olan kısımlar, parçalar
ECZAHANE f Eczacı dükkanı Ecza dolabı İlaç satılan mağaza
ECZAL (Cizl C) Ağaç kökleri, tomrukları
ECZEB Suyu geçirmeyen sağlam zemin
ECZEM (Cüzâm dan) Cüzamlı, miskinlik illetine uğramış olan * Parmakları veya eli kesik olan adam
ECZEM Burnu kesilmiş