Kütahya Tanıtımı (Nasıl Gidilir Ne Yenir Ne İçilir)

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-04-2012

SİMAV

Hititlerin(M

Ö

2000-1200) kesintili de olsa uzun süre Simava hakim olduğu yöremizde ilk önemli devlet kuranlar Friglerdir

Bu sebeple en eski yöre adları Frigçe ve onlardan önce buralarda yaşayan yerli halkların dillerine (Luwice´ye) aittir

Daha sonra Helence ve Romalılar zamanında Latince kullanılmıştır

· Simav adının o tarihte kullanılan dilde göl ve tırmanılan yer anlamına gelen Anauwa dan geldiği M

Ö

7

y

dan sonra Helen döneminde değişime uğrayarak Synaos adını aldığı düşünülür

Simav, konumu itibarı ile dağ eteğinde yani yamaçta kuruludur

Aynı zamanda göl kenarındadır

Şimdi bu göl kurutulup tarıma açılmıştır

Ortaçağ başlarında kentimiz bir piskoposluk merkezidir

Şehir merkezinde kazılarda ortaya çıkan yapı duvarlarından ilk ve orta çağa ait olduğu görülmüştür

· Kentimizin ortasında bir tepe üzerinde (Hisar-Asar) diye bilinen kale kalıntısı vardır

Bu kale şimdi halk tarafından mesire ve dinlenme yeri olarak kullanılmaktadır

Daha aşağılarda ise (ova) yapılan temel kazılarında ise 2-3 metre derinlerde Roma ve Bizans dönemlerinden kalma sağlam temellere, horasan duvarlara, birkaç ton gelecek düzgün kesilmiş taşlara rastlanmıştır

-Simavın merkez nüfusu 1997 sayıma göre 26

000 olarak görülmekte ise de; 2000 yılı genel nüfus sayımında resmi olmayan geçici sonuca göre 37

000 olarak tespit edilmiş, fakat gündüz nüfusu bunun iki katını aşmaktadır

· Simavın Anadolu Selçuklu Hükümdarlarından Kutalmışoğlu Süleyman Şah zamanında alındığı bilinmektedir

Tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte 6 Mayıs 1073 zikredilir

Etrafı mis kokulu çam, kayın, gürgen, meşe, kestane ormanları ile çevrili, doğanın tüm renklerini içine alan bitki örtüsü ile kaplı İç Egenin şirin bir ilçesi olan Simavda belediye teşkilatı 1867 yılında kurulmuştur

-Türkiye´nin en eski ilçelerinden biriside Simav´dır

Bu yüzden eski el sanatlarının bölgedeki merkezi haline gelmiştir

· Şimdi bir kısmı unutulmaya yüz tutmuş bu sanatlardan bazıları halıcılık, debbağlı (Tabaklık), ağdacılık, hasırcılık, semercilik olarak sayılabilir

11-04-2012	#14
Prof. Dr. Sinsi	Kütahya Tanıtımı (Nasıl Gidilir Ne Yenir Ne İçilir) SİMAV Hititlerin(MÖ2000-1200) kesintili de olsa uzun süre Simava hakim olduğu yöremizde ilk önemli devlet kuranlar Friglerdir Bu sebeple en eski yöre adları Frigçe ve onlardan önce buralarda yaşayan yerli halkların dillerine (Luwice´ye) aittir Daha sonra Helence ve Romalılar zamanında Latince kullanılmıştır · Simav adının o tarihte kullanılan dilde göl ve tırmanılan yer anlamına gelen Anauwa dan geldiği MÖ7yy dan sonra Helen döneminde değişime uğrayarak Synaos adını aldığı düşünülür Simav, konumu itibarı ile dağ eteğinde yani yamaçta kuruludur Aynı zamanda göl kenarındadır Şimdi bu göl kurutulup tarıma açılmıştır Ortaçağ başlarında kentimiz bir piskoposluk merkezidir Şehir merkezinde kazılarda ortaya çıkan yapı duvarlarından ilk ve orta çağa ait olduğu görülmüştür · Kentimizin ortasında bir tepe üzerinde (Hisar-Asar) diye bilinen kale kalıntısı vardır Bu kale şimdi halk tarafından mesire ve dinlenme yeri olarak kullanılmaktadır Daha aşağılarda ise (ova) yapılan temel kazılarında ise 2-3 metre derinlerde Roma ve Bizans dönemlerinden kalma sağlam temellere, horasan duvarlara, birkaç ton gelecek düzgün kesilmiş taşlara rastlanmıştır -Simavın merkez nüfusu 1997 sayıma göre 26000 olarak görülmekte ise de; 2000 yılı genel nüfus sayımında resmi olmayan geçici sonuca göre 37000 olarak tespit edilmiş, fakat gündüz nüfusu bunun iki katını aşmaktadır · Simavın Anadolu Selçuklu Hükümdarlarından Kutalmışoğlu Süleyman Şah zamanında alındığı bilinmektedir Tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte 6 Mayıs 1073 zikredilir Etrafı mis kokulu çam, kayın, gürgen, meşe, kestane ormanları ile çevrili, doğanın tüm renklerini içine alan bitki örtüsü ile kaplı İç Egenin şirin bir ilçesi olan Simavda belediye teşkilatı 1867 yılında kurulmuştur -Türkiye´nin en eski ilçelerinden biriside Simav´dır Bu yüzden eski el sanatlarının bölgedeki merkezi haline gelmiştir · Şimdi bir kısmı unutulmaya yüz tutmuş bu sanatlardan bazıları halıcılık, debbağlı (Tabaklık), ağdacılık, hasırcılık, semercilik olarak sayılabilir