Yirmidört..

Ona kadar sayıyorum

Ondan ötesine de varıyorum yorgun argın Yirmiye tırmanıyorum ardından Yirmi dört son durak

Baştan başlıyorum usulca Derin nefeslerimin saklambaç oyununda sayılacak son sayı yirmi dört

Bir

İki

Üç

Uykum geliyor

Dört

Beş

Gün ağarıyor

Altı

Ezanlar okunuyor

Yedi

Uzaktan bir martı sesi

Sekiz

Sabah haberleri başladı

Dokuz

Penceremi öptü güneş

On

Gözlerim kapanıyor

On bir

On iki

On üç

Saymaya devam ettikçe dağılıyor, yıkılıyor duvarlar Daha neyim kaldı ki yıkıp dökecek Serpintili bulutlu diyor hava durumu Bilmiyorlar yağmur var burada oysa Pembe dizi, beyaz dizi fark etmiyor hepsinde de kederin dokusu aynı Anasona bulananlar kadar henüz bulanmamış olanları da var fotoğraf karelerinin “Neyse” diyor balkona konan kargacık O simsiyah gözleriyle “boşver” çekiyor içlice Gülümsüyorum, yumuyorum gözlerimi yeniden Sıcacık yatağımda, olmayan düşlerimle başbaşayım Küskünlüğün tarifini unuttuğumdan beri ilk kez bu kadar tanımsızım Sanki yol dediğim çizgiyi çizmeye yeni baştan başlamışım

Sanki kimsesiz rüyalarıma saklanıp soluklanmışım

Sanki kabullenmişim

Yazanın yüreğine sağlık, alıntı