Seni Ümitsizce Sevmeme Kızma...

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-28-2012

Hiç gitmeyeceğine inandığım sevgililerin,

her gidişinde benden daha fazla şey götürdüğü;

uzun,

uzun bir tren yolculuğuydu hasretin

Ben her dakikada en az altmış kere öldüm,

ve en az seni sevdiğim kadar üzüldüm yokluğuna

Çok daha kumralını tanıdım sonra;

yalnızlığın…

Beton-arme bloklar arasında…

Öylesine sıkışmıştı ki hasretin kapıya…

Hasretin kapıda

Ne yapsam olmuyorum,

yarım kalıyorum;

giden her sevgilinin ardında

Hiçbir şey yoktu çekip giderken…

Oysa hala hatırlıyorum mutluluğu

Islak yanaklarından anlıyorum durumun ehemmiyetini…

Ve inan çok daha kumralını tanıdım sonra…

Uzun saçları omzundan dökülen;

kaderi,

içindeki hüznü belirten;

kederli bir akşam yağmurunda

tüm zarafetiyle yürüyen kadınlar…

Hala çok daha fazlasını istediğim hayatın;

benden daha fazla şey götürdüğü,

daha kumral bir yalnızlığa tanık oldum…

Şüpheli,

samimiyetsiz arkadaşlıklar kurdum uğrunda;

ve en az

seni sevdiğim kadar üzüldüm,

içinde bulunduğum duruma…

Ve çok daha kumralını tanıdım sonra;

yalnızlığın…

Betonarme blokların

soğukluğunda

Anıl Özatalay

10-28-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Seni Ümitsizce Sevmeme Kızma... Hiç gitmeyeceğine inandığım sevgililerin, her gidişinde benden daha fazla şey götürdüğü; uzun, uzun bir tren yolculuğuydu hasretin Ben her dakikada en az altmış kere öldüm, ve en az seni sevdiğim kadar üzüldüm yokluğuna Çok daha kumralını tanıdım sonra; yalnızlığın… Beton-arme bloklar arasında… Öylesine sıkışmıştı ki hasretin kapıya… Hasretin kapıda Ne yapsam olmuyorum, yarım kalıyorum; giden her sevgilinin ardında Hiçbir şey yoktu çekip giderken… Oysa hala hatırlıyorum mutluluğu Islak yanaklarından anlıyorum durumun ehemmiyetini… Ve inan çok daha kumralını tanıdım sonra… Uzun saçları omzundan dökülen; kaderi, içindeki hüznü belirten; kederli bir akşam yağmurunda tüm zarafetiyle yürüyen kadınlar… Hala çok daha fazlasını istediğim hayatın; benden daha fazla şey götürdüğü, daha kumral bir yalnızlığa tanık oldum… Şüpheli, samimiyetsiz arkadaşlıklar kurdum uğrunda; ve en az seni sevdiğim kadar üzüldüm, içinde bulunduğum duruma… Ve çok daha kumralını tanıdım sonra; yalnızlığın… Betonarme blokların soğukluğunda Anıl Özatalay