Her Güne Bir Ayet Bir Hadis..

Peygamber Efendimiz’in Şefaati

Cenâb-ı Hak bir âyet-i kerîmede şöyle buyurur:

“Biz, çetin ve belâlı bir günde Rabbimizden (O’nun azabına uğramaktan) korkuyoruz” (İnsân, 10)

* * *

İnsanlar kıyamet günü bir meydana toplanır ve dehşet içerisinde beklemeye başlarlar Bu uzun bekleyiş ve dehşetli korkudan kurtulmak için Hz Âdem’e müracaat ederek şefaat isterler O, insanları Hz Nûh’a gönderir O, Hz İbrahim’e; o, Hz Musa’ya; o, Hz İsa’ya, o da nihayet Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e gönderir Peygamberler de korku ve dehşet içindedirler Kendilerini kurtarmayı büyük bir muvaffakiyet olarak görürler Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- secdeye varıp Allah’a en güzel şekilde hamd eder Kendisine şefaat izni verilince bütün insanlık ve bilhassa da ümmeti için derece derece şefaatlerde bulunur (Buhârî, Enbiyâ 3, 9, Tefsîr, 17/5; Müslim, Îmân, 322-329; Tirmizî, Kıyâmet, 10/2434)

* * *

Allah Rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem- ümmetinin Sırat’tan geçişini şöyle anlatır:

“…Sırat’tan ilk geçenleriniz şimşek süratiyle geçerler… Sonra rüzgâr gibi, sonra kuşun uçuşu ve bir adamın hızla koşması gibi geçerler Onları bu şekilde amelleri geçirir Bu esnâda sizin Peygamberiniz de Sırat’ın başında durur ve devamlı olarak;

«Yâ Rabbî, selâmet ver, selâmet ver!» der

İnsanların amelleri kendilerini Sırat’tan geçiremez hâle gelinceye kadar bu durum böyle devam eder Hatta bir kişi gelir, yürümeye güç yetiremez de sürünerek gitmeye çalışır Sırat’ın iki tarafında asılı çengeller vardır Bunlar emrolundukları insanları yakalamakla vazifelidirler İnsanların bir kısmı bu çengeller tarafından tırmalanmış ve yaralanmış vaziyette kurtulur, bir kısmı da cehenneme atılıverir” (Müslim, İman, 329)