ßahar Kapıyı 3 Kez Çalar..

RaHaTSiZ · 08-03-2007

I EyLüL : Şiirçekimli Ay
Bir kırlangıç uçuşuyla girer ömrünüze Eylül

Eylül şiirçekimli aydır, gri gökyüzü altında hüznü mayalar yüreğimize

Biz ki tiryakisiyiz hüznün, hem hüzün borcuna sadık bir duygudur, aldığı kadarını vermeden terk etmez sizi, yaşayamadıklarınızı emanete alıp size sormadan geri verir hüzün; ellerinizde bunca yük, şaşar kalırsınız, ne yapsam, nasıl yapsam, kimle paylaşsam diye

Yalnızlığın payandasıdır hüzün, tek başınalığınıza rağmen dimdik ayakta tutar sizi

Kimselere sormadan mevsim döner, mevsim dönümünün burgacında nereye koşsan hasrete çarparsın!
Ağır gelir bu yalnızlık imecesi, hele eylülde, hele sonbaharda

"Af edersiniz yanlış numara!" diyen telefonları bile özlersiniz

Bir sese, bir nefese dokunmanın titreten coğrafyasını özlersiniz

Özleminiz hüzne sığınır, hüznünüz size

Ne sıkan ne de bırakan bir avuç içi gibi tutup elinizden hüzün, zamanı gezdirir size kış boyunca, zaman zaman matitas

II Titremesini Bilmesen Öleceksin
Zarafet içinde yağar, üşüten dokunuşlarıyla manzarası güzel kar

Sinsi bir güzelliktir, ayaklarının ucuna basa basa gelip zamanlarınızı dondurur kar

Sanki titremesini bilmeseniz öleceksiniz

Kurt, kuş üşüşür sonbaharın içinizde bıraktığı tortuların üzerine, eşelenir de eşelenir, bir soran çıkmaz "Keyfin nicedir?" diye

Kar yağar, sen susarsın, hüzün terbiye etmiştir uslanmaz yüreğini, kar yine yağar, sen yine susarsın

Sen susmaya alışınca, karın yağışını beklemeden de susarsın

Kuruyan dudaklarınla susarsın gürül gürül akmaya

III Cemre Baharın Kapı Tıklayıcısı
Bahar kapıyı üç kez çalar

Baharın öncü ve tek birliği cemre, bilir gibi içindeki hüznün artık yaralayan varlığını; yetişir ellerinde umutlar, ellerinde cümbüşlü şarkılar, ellerinde halay başı duygular, çıkagelir, çıkagelir de yalnızlığın artık boğan parmaklarını çekip alır birer birer boğazınızdan

Ürkek serçeler gibi girer hayatınıza baharın müjdecisi, toprağa giden yolda uğramadan önce suya havanın hatırını sorar cemre

Ömrünüzdeki dengeyi koruyan muhasebecinin iki kalemi vardır, biri Eylül biri Nisan

Yazdıkça Eylül, hırslanır Nisan
Eylül hüznünün ağırlığını dengeleyebilmek için Nisan'ın coşkusuna götürmek üzere kapıyı üç kez tıklatır cemre

Silkinen doğa ile birlikte silkinir ömrünüz

IV Ah Cemre!
Ah cemre, yarin titreyen dudağına hapsedersin sıcaklığı, içimizdeki nehrin akışına güç verirsin, sevdiklerimize dokunma isteğini uyandırır, erik ağaçlarının çiçeklerine yoldaş kılarsın bizi

Hadi bir kere daha dokun, aşık et bizi

Bin ah işit!

08-03-2007	#1
RaHaTSiZ	ßahar Kapıyı 3 Kez Çalar.. I EyLüL : Şiirçekimli Ay Bir kırlangıç uçuşuyla girer ömrünüze Eylül Eylül şiirçekimli aydır, gri gökyüzü altında hüznü mayalar yüreğimize Biz ki tiryakisiyiz hüznün, hem hüzün borcuna sadık bir duygudur, aldığı kadarını vermeden terk etmez sizi, yaşayamadıklarınızı emanete alıp size sormadan geri verir hüzün; ellerinizde bunca yük, şaşar kalırsınız, ne yapsam, nasıl yapsam, kimle paylaşsam diye Yalnızlığın payandasıdır hüzün, tek başınalığınıza rağmen dimdik ayakta tutar sizi Kimselere sormadan mevsim döner, mevsim dönümünün burgacında nereye koşsan hasrete çarparsın! Ağır gelir bu yalnızlık imecesi, hele eylülde, hele sonbaharda "Af edersiniz yanlış numara!" diyen telefonları bile özlersiniz Bir sese, bir nefese dokunmanın titreten coğrafyasını özlersiniz Özleminiz hüzne sığınır, hüznünüz size Ne sıkan ne de bırakan bir avuç içi gibi tutup elinizden hüzün, zamanı gezdirir size kış boyunca, zaman zaman matitas II Titremesini Bilmesen Öleceksin Zarafet içinde yağar, üşüten dokunuşlarıyla manzarası güzel kar Sinsi bir güzelliktir, ayaklarının ucuna basa basa gelip zamanlarınızı dondurur kar Sanki titremesini bilmeseniz öleceksiniz Kurt, kuş üşüşür sonbaharın içinizde bıraktığı tortuların üzerine, eşelenir de eşelenir, bir soran çıkmaz "Keyfin nicedir?" diye Kar yağar, sen susarsın, hüzün terbiye etmiştir uslanmaz yüreğini, kar yine yağar, sen yine susarsın Sen susmaya alışınca, karın yağışını beklemeden de susarsın Kuruyan dudaklarınla susarsın gürül gürül akmaya III Cemre Baharın Kapı Tıklayıcısı Bahar kapıyı üç kez çalar Baharın öncü ve tek birliği cemre, bilir gibi içindeki hüznün artık yaralayan varlığını; yetişir ellerinde umutlar, ellerinde cümbüşlü şarkılar, ellerinde halay başı duygular, çıkagelir, çıkagelir de yalnızlığın artık boğan parmaklarını çekip alır birer birer boğazınızdan Ürkek serçeler gibi girer hayatınıza baharın müjdecisi, toprağa giden yolda uğramadan önce suya havanın hatırını sorar cemre Ömrünüzdeki dengeyi koruyan muhasebecinin iki kalemi vardır, biri Eylül biri Nisan Yazdıkça Eylül, hırslanır Nisan Eylül hüznünün ağırlığını dengeleyebilmek için Nisan'ın coşkusuna götürmek üzere kapıyı üç kez tıklatır cemre Silkinen doğa ile birlikte silkinir ömrünüz IV Ah Cemre! Ah cemre, yarin titreyen dudağına hapsedersin sıcaklığı, içimizdeki nehrin akışına güç verirsin, sevdiklerimize dokunma isteğini uyandırır, erik ağaçlarının çiçeklerine yoldaş kılarsın bizi Hadi bir kere daha dokun, aşık et bizi Bin ah işit!