Montaigne - Denemeler İi

SÖZ ÖZGÜRLÜĞÜ

İster sözle olsun, ister davranışla, zorbalığın her çeşidinden nefret
ederim Düşüncemizi duyular yoluyla aldatan gösterişlere her zaman
karşı koymuşumdur Üstün sayılan insanlara yakından bakınca
anladım ki çoğu, herkes gibi insandır

Rarus enim ferme sensus communis in illa (Juvenalis)

Yüksek mevkilerde sağduyuya az raslanır

Kralların şaştığım tarafı, hayranlarının bu kadar bol olmasıdır Her
şeyimizi emirlerine verelim, ama düşüncemiz bize kalsın Önlerinde
bükülen, dizlerimiz olsun, aklımız değil

Melanthius'a Dionysios'un bir tragedyası hakkında ne düşündüğünü
sormuşlar: Laf kalabalığından tragedyayı görmedim ki, demiş Onun
gibi, büyüklerin nutukları üstüne hüküm verecek olanlar da şöyle
diyebilirler: Bu kadar ciddilik, büyüklük, şatafat içinde sözlerinin
gerçek anlamı anlaşılmıyor ki Bilgiçlik, çok yüksek mevki ve
ünlerle de bir araya geldi mi, büsbütün tehlikeli oluyor Geçen gün bir
yerde dev ünlü bir adam, masasında rahat rahat konuşulan önemsiz bir
konuya karıştı ve söze şöyle başladı: Kim böyle düşünmüyorsa
yalancıdır, cahildir

İnsan düşüncesi böyle bir yola saptı mı hançerinizi hazırlayın
tetik durun (Kitap 3, bölüm 7)

Her okuldan bütün filozofları birleştiren genel bir anlaşma varsa o da
en iyi şeyin ruh ve beden rahatlığı olduğudur, ama nerede, kimde
bulabiliriz bu rahatlığı? (Kitap 3, bölüm 2)

Güzel eylemlerin karşılığını başkalarından beklemek, çok kararsız ve
bulanık bir varlığa bel bağlamak olur (Kitap 3, bölüm 2)

Ben ne isem, ne durumdaysam, eylemlerim de ona göre, ona uygun
olur (Kitap 3, bölüm 2)