Anadolu Ateşi (Miyase Sertbarut)

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

ANNE : Haklısın Şefika, gözlerine kestirdiklerini keyiflerinin istediği gibi tabancalarını, bıçaklarını çekip öldürüyorlar

Hele Beyoğlu tarafında hemen hemen her gece cinayet işleniyormuş

ŞEFİKA : Amaçları Türk'leri yıldırmak

Başka yol yok yenge, eli silah tutan her aklı başında insan Anadolu'ya gidip millî kuvvetleri desteklemeli

ANNE : Yani gidecek misin?
ŞEFİKA : Evet, kararımı verdim yenge, gideceğim

ANNE : Sen bilirsin Şefika, bir gün daha beklesen ağabeyin gelmiş olurdu

Hem Anadolu'ya gidecek grupla nasıl buluşacaksın? Zavallı İzzet de canını kurtarmak için kaçtı

ŞEFİKA : Mektupta her şey yazıyor yenge

Bu gece onlarla buluşmam gerek

RIZA : Gitme hala, korkuyorum ben

Sen gidince daha çok korkarım

ŞEFİKA : Sizi yalnız bırakmak istemezdim Rıza, ama bu böyle süremez, biz korkup sindikçe onların cesareti artıyor

Meydanı boş buldular, diledikleri gibi at koşturabileceklerini sanıyorlar

Biraz daha büyümüş olsaydın, seni de alırdım yanıma

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
ŞEFİKA : Ben hazırım yenge

ANNE : Benim çarşafımı mı giydin? Üzerinde çok bol duruyor

ŞEFİKA : Bunu özellikle yaptım, kimsenin dikkatini çekmem böylece

ANNE : Araba çağıralım mı?
ŞEFİKA : Hayır yenge, araba tehlikeli olabilir

Yürüyerek gideceğim

ANNE : (ŞAŞKIN) Köprüye kadar nasıl yürürsün Şefika?
ŞEFİKA : Başka çare var mı yenge? Artık çıksam iyi olacak, karanlığa kalmak istemiyorum

Hakkını helal et yenge

Ağabeyime durumu münasip bir dille anlatırsın

ANNE : (AĞLAMAKLI) Ölüme gider gibi konuşma Şefika

İnşallah tez zamanda dönersiniz

ŞEFİKA : Bu uğurda ölürsem, hiç üzülmeyin yenge

Ben şerefli bir mücadelenin içine girmekten gurur duyuyorum

Siz de benim gibi düşünün n'olur

ANNE : Rıza'yı çağırayım mı? Onunla da vedalaş

ŞEFİKA : Onu benim için öper, sarılırsın yenge

Beni böyle kaçar gibi görmesin

Çocuk bu dilini tutamaz anlatır sağda solda

Sizin için iyi olmaz

EFEKT : KAPI VURULUR
ANNE : (KORKULU) Kim olabilir? Yoksa düşman subayları geri mi döndü?
EFEKT : AYAK SESLERİ
ŞEFİKA : Kim o?
İZZET : (ALÇAK SESLE) Benim Şefika Abla

Rica ederim çabuk açın kapıyı

ŞEFİKA : Çok şükür sağ salim geri döndün İzzet kardeş

Senin için çok korktuk

İZZET : Neredeyse yakalanıyordum, eğer bir kadıncağız beni evine alıp gizlemeseydi şimdi burada olamazdım

Buraya gelip sormadılar değil mi?
ANNE : Sormadılar evladım, ama Rıza çok korktu

İZZET : Zavallı çocuğun gözü önünde ateş ettiler, elbet çok korkmuş olmalı

ŞEFİKA : Ben hazırım İzzet kardeş, askerler buraya dönmeden çıksak iyi olur

İZZET : Kıyafetinizi çok iyi seçmişsiniz Şefika Abla, böylece kimsenin dikkatini çekmezsiniz

ANNE : Siz de değişseniz iyi olur evladım

ŞEFİKA : Tabii ya, ağabeyimin elbisesi senin üzerinie olabilir

Bir terslik olur da yolda o askerlerle karşılaşırsak seni tanımasınlar

ANNE : Gel benimle evladım sana uygun bir şeyler bulalım

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
SOKAK/ AT ARABALARININ SESLERİ
ŞEFİKA : Hava iyice karardı İzzet kardeş, daha çok yolumuz var mı?
İZZET : Çok az bir yolumuz kaldı

Şu köşeyi döndük mü tekke görünür

ŞEFİKA : Tekke mi?
İZZET : Anadolu'ya geçeceklere sığınak vazifesi görüyor orası

Emniyetli bir yerdir

Bu gece orada konaklar, planlarımızı gözden geçirir, sabah hareket ederiz

ŞEFİKA : Acaba ben nasıl bir vazife üsteleneceğim? Hakikatte her hizmet benim için mukaddestir

İZZET : Sizin tahsilinize, sosyal durumunuza göre bir vazife bulurlar Şefika Abla

ŞEFİKA : Bu benim için ayırımcı bir faktör değil İzzet kardeş

İZZET : Bilmem ama, kağnı kolunda sürücülük eden köylü analarla zannederim pek anlaşamazsınız

ŞEFİKA : Yanlış düşünüyorsun İzzet kardeş

Her şey vatan için değil mi? Kağnı sürücüsü de hasta bakıcısı da cephede süngüleşen de vatan için çalışmıyor mu?
iZZET : Elbette, ama İstanbul kızları bu şartlara fazla dayanamaz gibi geliyor bana

Tabii karar sizin, benimkisi bir ikazdan ibaret

Memduh Ağabey sizi methederken mübalağa ediyor sanmıştım, hakikatmış

Sevdiğim kız da benimle gelmek istemişti, ama ben reddettim

ŞEFİKA : Neden, bu mücadele hepimizin

Kadın erkek ne farkeder

Kadınlar da bu toprağın evladı değil mi?
İZZET : Nedenini belki bir gün anlatırım Şefika Abla

İşte tekkeye de geldik zaten

ŞEFİKA : Kapının önünde bir karaltı var

İZZET : Memduh Ağabey'e benziyor, sizi merak etmiş olmalı

ŞEFİKA : Evet o

(SESLENİR) Memduh Bey!
MEMDUH : Hoşgeldiniz Şefika Hanım, gözlerim yollarda kaldı

Gelmezsiniz diye öyle korktum ki

ŞEFİKA : Siz çağırmasanız da ben en uygun zamanda gitmeyi düşünüyordum Memduh Bey

Ağabeyimle konuştuktan sonra karar verecektim, ama sizden gelen mektup kararımı öne almamı sağladı

İZZET : Ben içerye giriyorum ağabey

Siz de burada fazla kalmasanız iyi olur

MEMDUH : Tamam İzzet, biraz sonra geliriz

Ayrıca Şefika Hanım'a eşlik ettiğin için teşekkür ederim

İZZET : Sizin söylediğiniz her emri layıkıyla yapmak benim boynumun borcudur

EFEKT : AYAK SESLERİ UZAKLAŞIR// KAPI AÇILIR KAPANIR
ŞEFİKA : Çok cesaretli bir çocuk, size de çok bağlı görünüyor

MEMDUH : Evet öyle, babasının düşman askerleri tarafından öldürülmesi onu iyice korkusuz yaptı

Şimdi en tehlikeli vazifelere beni gönderin diyerek her işte gönüllü olarak çıkıyor ortaya

ŞEFİKA : Bizim bahçede de büyük tehlike atlattı

Yabancı askerler ateş edip kovaladılarsa da o kaçmayı başardı, bir süre sonra hiç korkmadan yine geldi eve

Çok da genç

Yaşı on sekizi bile bulmuyordur zannederim

Kimsesi yok mu?
MEMDUH : Yok sayılır, annesi yıllar önce ölmüş

Artık benim annem bu vatandır der sık sık

Güzel şiirler yazar

ŞEFİKA : Siz ne durumdasınız Memduh Bey? Tutukluyken bir kötülük yapmadılar inşallah

MEMDUH : İtip kaktılar işte

İnsanın kendi memleketinde esir gibi tutulması haysiyetimi kırdı elbette

Ama bunun hesabı sorulacaktır Şefika Hanım

ŞEFİKA : Buna gönülden inanıyorum

MEMDUH : Ne yazık ki ben sizinle bu mevzulardan değil, daha güzel şeylerden bahsetmek isterdim

ŞEFİKA : Ben de Memduh Bey, ben de güzel şeylerden konuşmak isterdim

Ama sabretmek gerek, vatan yaralı bir kuş gibi çırpınırken insan olan insanın kulağı, aşk nağmelerine kapalıdır

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
KAĞNI GICIRTILARI KADINLARIN ÖKÜZLERİ DEHLEYEN SESLERİ/ İSTASYONDA LOKOMOTİF SESİ
İZZET : Bu torbayı da indirdik mi işimiz bitiyor Şefika Abla

ŞEFİKA : Yoruldun değil mi İzzet? Senin şiir yazan parmakların burada buğday çuvallarını kavradıkça üzülüyorum

İZZET : Ben şu anda dünyanın en güzel şiirini yazıyorum Şefika Abla

Vatan şiirini yazıyorum

Askerlerimize giden bu buğdaylar şiirimin birer mısrasıdır üzülme sen

ŞEFİKA : Altı ay oldu Ankara-Konya-Kayseri arasında gidip gidip geldi

Bir gün bile yorgunluk belirtisi görmedim sende

İZZET : Sen de benim gibisin Şefika Abla

Bir gün öf demedin

ŞEFİKA : Beni ayakta tutan biraz da Memduh Bey'den gelen güzel mektuplar

Devamlı istikbalden söz etmesi bütün yorgunluğumu alıp götürüyor İzzet kardeş

İZZET : Keşke biz de onun gibi Garp cephesinde vazifelendirilseydik

ŞEFİKA : Bir gün nasıl olsa yollarımız kavuşacak İzzet, sabırlı olmak lazım

Ömrümüz hep yollarda geçmeyecektir

İZZET : Yanımıza bir albay geliyor abla

Yeni bir emir mi var acaba?
ALBAY : Kızım sen hangi kafiledensin?
ŞEFİKA : Kayseri kağnı kolundan albayım

ALBAY : Adın nedir?
ŞEFİKA : Şefika albayım

ALBAY : Okumuş bir kıza benziyorsun

ŞEFİKA : Evet albayım, Rüştiye mezunuyum

ALBAY : Buradaki işin bitince istasyon kumandanlığına gel, Albay Selim Bey, diye beni ara

ŞEFİKA : Başüstüne efendim

EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESİ
İZZET : Sana önemli bir görev verecekler galiba Şefika Abla

Keşke beni de çağırsaydı

Memduh Ağabey, seni bana emanet etti sayılır

Şimdi yollarımız ayrılrsa ben ona ne derim?
ŞEFİKA : (GÜLEREK) Korkma İzzet

Memduh Bey'in bana itimadı tamdır

Seni de bana emanet etmişti

İZZET : Ben başımın çaresine bakarım abla, ama sen

ŞEFİKA : Bana bir şey olmaz korkma İzzet

İZZET : Kumandana söyle abla, eğer bir kişiye daha ihtiyaç duyuyorlarsa beni de alsınlar

ŞEFİKA : Olur söylerim, ben de sana kardeşim gibi bağlandım zaten, senden ayrı düşmek istemem

(GÜLEREK) Ne de olsa birbirimize emanet edildik

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
KAPI VURULUR
ALBAY : (İÇERİDEN) Buyurun!
EFEKT : KAPI AÇILIR
ŞEFİKA : Beni görmek istemiştiniz albayım

ALBAY : Evet Şefika Hanım

Gelin yaklaşın şöyle

Yorgun görünüyorsun sen, sabahtan beri ağır çuvalları indirdiğini gördüm

Buyur otur kızım

ŞEFİKA : Teşekkür ederim albayım

ALBAY : Sen temelli hizmet almış gönüllülerden misin? Yoksa bir defalık hizmet için mi kafileye katılmış bulunuyorsun?
ŞEFİKA : Devamlı ve temelli hizmetteyim

ALBAY : Ailen nerede peki?
ŞEFİKA : İstanbul'da efendim

belki tanırsınız, Binbaşı Suphi Bey'in kızkardeşiyim

ALBAY : Bravo! sizi takdir ediyorum Şefika Hanım

Demek bir İstanbul kızı burada kağnı başında ha! İnanılır gibi değil

Suphi Bey'i uzaktan tanırım

Zannediyorum şimdi Eskişehir taraflarında

ŞEFİKA : Altı aydır haberleşemiyoruz albayım

En son İstanbul'a geleceğini haber almıştık, ama kendisiyle görüşmek kısmet olmadı ben Anadolu'ya geçtim

DEVAMI VAR

10-24-2012	#5
Prof. Dr. Sinsi	Anadolu Ateşi (Miyase Sertbarut) ANNE : Haklısın Şefika, gözlerine kestirdiklerini keyiflerinin istediği gibi tabancalarını, bıçaklarını çekip öldürüyorlar Hele Beyoğlu tarafında hemen hemen her gece cinayet işleniyormuş ŞEFİKA : Amaçları Türk'leri yıldırmak Başka yol yok yenge, eli silah tutan her aklı başında insan Anadolu'ya gidip millî kuvvetleri desteklemeli ANNE : Yani gidecek misin? ŞEFİKA : Evet, kararımı verdim yenge, gideceğim ANNE : Sen bilirsin Şefika, bir gün daha beklesen ağabeyin gelmiş olurdu Hem Anadolu'ya gidecek grupla nasıl buluşacaksın? Zavallı İzzet de canını kurtarmak için kaçtı ŞEFİKA : Mektupta her şey yazıyor yenge Bu gece onlarla buluşmam gerek RIZA : Gitme hala, korkuyorum ben Sen gidince daha çok korkarım ŞEFİKA : Sizi yalnız bırakmak istemezdim Rıza, ama bu böyle süremez, biz korkup sindikçe onların cesareti artıyor Meydanı boş buldular, diledikleri gibi at koşturabileceklerini sanıyorlar Biraz daha büyümüş olsaydın, seni de alırdım yanıma EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ ŞEFİKA : Ben hazırım yenge ANNE : Benim çarşafımı mı giydin? Üzerinde çok bol duruyor ŞEFİKA : Bunu özellikle yaptım, kimsenin dikkatini çekmem böylece ANNE : Araba çağıralım mı? ŞEFİKA : Hayır yenge, araba tehlikeli olabilir Yürüyerek gideceğim ANNE : (ŞAŞKIN) Köprüye kadar nasıl yürürsün Şefika? ŞEFİKA : Başka çare var mı yenge? Artık çıksam iyi olacak, karanlığa kalmak istemiyorum Hakkını helal et yenge Ağabeyime durumu münasip bir dille anlatırsın ANNE : (AĞLAMAKLI) Ölüme gider gibi konuşma Şefika İnşallah tez zamanda dönersiniz ŞEFİKA : Bu uğurda ölürsem, hiç üzülmeyin yenge Ben şerefli bir mücadelenin içine girmekten gurur duyuyorum Siz de benim gibi düşünün n'olur ANNE : Rıza'yı çağırayım mı? Onunla da vedalaş ŞEFİKA : Onu benim için öper, sarılırsın yenge Beni böyle kaçar gibi görmesin Çocuk bu dilini tutamaz anlatır sağda solda Sizin için iyi olmaz EFEKT : KAPI VURULUR ANNE : (KORKULU) Kim olabilir? Yoksa düşman subayları geri mi döndü? EFEKT : AYAK SESLERİ ŞEFİKA : Kim o? İZZET : (ALÇAK SESLE) Benim Şefika Abla Rica ederim çabuk açın kapıyı ŞEFİKA : Çok şükür sağ salim geri döndün İzzet kardeş Senin için çok korktuk İZZET : Neredeyse yakalanıyordum, eğer bir kadıncağız beni evine alıp gizlemeseydi şimdi burada olamazdım Buraya gelip sormadılar değil mi? ANNE : Sormadılar evladım, ama Rıza çok korktu İZZET : Zavallı çocuğun gözü önünde ateş ettiler, elbet çok korkmuş olmalı ŞEFİKA : Ben hazırım İzzet kardeş, askerler buraya dönmeden çıksak iyi olur İZZET : Kıyafetinizi çok iyi seçmişsiniz Şefika Abla, böylece kimsenin dikkatini çekmezsiniz ANNE : Siz de değişseniz iyi olur evladım ŞEFİKA : Tabii ya, ağabeyimin elbisesi senin üzerinie olabilir Bir terslik olur da yolda o askerlerle karşılaşırsak seni tanımasınlar ANNE : Gel benimle evladım sana uygun bir şeyler bulalım EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ SOKAK/ AT ARABALARININ SESLERİ ŞEFİKA : Hava iyice karardı İzzet kardeş, daha çok yolumuz var mı? İZZET : Çok az bir yolumuz kaldı Şu köşeyi döndük mü tekke görünür ŞEFİKA : Tekke mi? İZZET : Anadolu'ya geçeceklere sığınak vazifesi görüyor orası Emniyetli bir yerdir Bu gece orada konaklar, planlarımızı gözden geçirir, sabah hareket ederiz ŞEFİKA : Acaba ben nasıl bir vazife üsteleneceğim? Hakikatte her hizmet benim için mukaddestir İZZET : Sizin tahsilinize, sosyal durumunuza göre bir vazife bulurlar Şefika Abla ŞEFİKA : Bu benim için ayırımcı bir faktör değil İzzet kardeş İZZET : Bilmem ama, kağnı kolunda sürücülük eden köylü analarla zannederim pek anlaşamazsınız ŞEFİKA : Yanlış düşünüyorsun İzzet kardeş Her şey vatan için değil mi? Kağnı sürücüsü de hasta bakıcısı da cephede süngüleşen de vatan için çalışmıyor mu? iZZET : Elbette, ama İstanbul kızları bu şartlara fazla dayanamaz gibi geliyor bana Tabii karar sizin, benimkisi bir ikazdan ibaret Memduh Ağabey sizi methederken mübalağa ediyor sanmıştım, hakikatmış Sevdiğim kız da benimle gelmek istemişti, ama ben reddettim ŞEFİKA : Neden, bu mücadele hepimizin Kadın erkek ne farkeder Kadınlar da bu toprağın evladı değil mi? İZZET : Nedenini belki bir gün anlatırım Şefika Abla İşte tekkeye de geldik zaten ŞEFİKA : Kapının önünde bir karaltı var İZZET : Memduh Ağabey'e benziyor, sizi merak etmiş olmalı ŞEFİKA : Evet o (SESLENİR) Memduh Bey! MEMDUH : Hoşgeldiniz Şefika Hanım, gözlerim yollarda kaldı Gelmezsiniz diye öyle korktum ki ŞEFİKA : Siz çağırmasanız da ben en uygun zamanda gitmeyi düşünüyordum Memduh Bey Ağabeyimle konuştuktan sonra karar verecektim, ama sizden gelen mektup kararımı öne almamı sağladı İZZET : Ben içerye giriyorum ağabey Siz de burada fazla kalmasanız iyi olur MEMDUH : Tamam İzzet, biraz sonra geliriz Ayrıca Şefika Hanım'a eşlik ettiğin için teşekkür ederim İZZET : Sizin söylediğiniz her emri layıkıyla yapmak benim boynumun borcudur EFEKT : AYAK SESLERİ UZAKLAŞIR// KAPI AÇILIR KAPANIR ŞEFİKA : Çok cesaretli bir çocuk, size de çok bağlı görünüyor MEMDUH : Evet öyle, babasının düşman askerleri tarafından öldürülmesi onu iyice korkusuz yaptı Şimdi en tehlikeli vazifelere beni gönderin diyerek her işte gönüllü olarak çıkıyor ortaya ŞEFİKA : Bizim bahçede de büyük tehlike atlattı Yabancı askerler ateş edip kovaladılarsa da o kaçmayı başardı, bir süre sonra hiç korkmadan yine geldi eve Çok da genç Yaşı on sekizi bile bulmuyordur zannederim Kimsesi yok mu? MEMDUH : Yok sayılır, annesi yıllar önce ölmüş Artık benim annem bu vatandır der sık sık Güzel şiirler yazar ŞEFİKA : Siz ne durumdasınız Memduh Bey? Tutukluyken bir kötülük yapmadılar inşallah MEMDUH : İtip kaktılar işte İnsanın kendi memleketinde esir gibi tutulması haysiyetimi kırdı elbette Ama bunun hesabı sorulacaktır Şefika Hanım ŞEFİKA : Buna gönülden inanıyorum MEMDUH : Ne yazık ki ben sizinle bu mevzulardan değil, daha güzel şeylerden bahsetmek isterdim ŞEFİKA : Ben de Memduh Bey, ben de güzel şeylerden konuşmak isterdim Ama sabretmek gerek, vatan yaralı bir kuş gibi çırpınırken insan olan insanın kulağı, aşk nağmelerine kapalıdır EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ KAĞNI GICIRTILARI KADINLARIN ÖKÜZLERİ DEHLEYEN SESLERİ/ İSTASYONDA LOKOMOTİF SESİ İZZET : Bu torbayı da indirdik mi işimiz bitiyor Şefika Abla ŞEFİKA : Yoruldun değil mi İzzet? Senin şiir yazan parmakların burada buğday çuvallarını kavradıkça üzülüyorum İZZET : Ben şu anda dünyanın en güzel şiirini yazıyorum Şefika Abla Vatan şiirini yazıyorum Askerlerimize giden bu buğdaylar şiirimin birer mısrasıdır üzülme sen ŞEFİKA : Altı ay oldu Ankara-Konya-Kayseri arasında gidip gidip geldi Bir gün bile yorgunluk belirtisi görmedim sende İZZET : Sen de benim gibisin Şefika Abla Bir gün öf demedin ŞEFİKA : Beni ayakta tutan biraz da Memduh Bey'den gelen güzel mektuplar Devamlı istikbalden söz etmesi bütün yorgunluğumu alıp götürüyor İzzet kardeş İZZET : Keşke biz de onun gibi Garp cephesinde vazifelendirilseydik ŞEFİKA : Bir gün nasıl olsa yollarımız kavuşacak İzzet, sabırlı olmak lazım Ömrümüz hep yollarda geçmeyecektir İZZET : Yanımıza bir albay geliyor abla Yeni bir emir mi var acaba? ALBAY : Kızım sen hangi kafiledensin? ŞEFİKA : Kayseri kağnı kolundan albayım ALBAY : Adın nedir? ŞEFİKA : Şefika albayım ALBAY : Okumuş bir kıza benziyorsun ŞEFİKA : Evet albayım, Rüştiye mezunuyum ALBAY : Buradaki işin bitince istasyon kumandanlığına gel, Albay Selim Bey, diye beni ara ŞEFİKA : Başüstüne efendim EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESİ İZZET : Sana önemli bir görev verecekler galiba Şefika Abla Keşke beni de çağırsaydı Memduh Ağabey, seni bana emanet etti sayılır Şimdi yollarımız ayrılrsa ben ona ne derim? ŞEFİKA : (GÜLEREK) Korkma İzzet Memduh Bey'in bana itimadı tamdır Seni de bana emanet etmişti İZZET : Ben başımın çaresine bakarım abla, ama sen ŞEFİKA : Bana bir şey olmaz korkma İzzet İZZET : Kumandana söyle abla, eğer bir kişiye daha ihtiyaç duyuyorlarsa beni de alsınlar ŞEFİKA : Olur söylerim, ben de sana kardeşim gibi bağlandım zaten, senden ayrı düşmek istemem (GÜLEREK) Ne de olsa birbirimize emanet edildik EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ KAPI VURULUR ALBAY : (İÇERİDEN) Buyurun! EFEKT : KAPI AÇILIR ŞEFİKA : Beni görmek istemiştiniz albayım ALBAY : Evet Şefika Hanım Gelin yaklaşın şöyle Yorgun görünüyorsun sen, sabahtan beri ağır çuvalları indirdiğini gördüm Buyur otur kızım ŞEFİKA : Teşekkür ederim albayım ALBAY : Sen temelli hizmet almış gönüllülerden misin? Yoksa bir defalık hizmet için mi kafileye katılmış bulunuyorsun? ŞEFİKA : Devamlı ve temelli hizmetteyim ALBAY : Ailen nerede peki? ŞEFİKA : İstanbul'da efendim belki tanırsınız, Binbaşı Suphi Bey'in kızkardeşiyim ALBAY : Bravo! sizi takdir ediyorum Şefika Hanım Demek bir İstanbul kızı burada kağnı başında ha! İnanılır gibi değil Suphi Bey'i uzaktan tanırım Zannediyorum şimdi Eskişehir taraflarında ŞEFİKA : Altı aydır haberleşemiyoruz albayım En son İstanbul'a geleceğini haber almıştık, ama kendisiyle görüşmek kısmet olmadı ben Anadolu'ya geçtim DEVAMI VAR