Anadolu Ateşi (Miyase Sertbarut)

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

ALBAY : Bak kızım seni gözüm tuttu

Yeni bir hizmet teklif etsem kabul eder misin?
ŞEFİKA : Nasıl bir hizmet emredeceksiniz?
ALBAY : Cephe komutanlığının bazı elemanlara ihtiyacı var

Ancak bu hizmeti kabul ettiğin takdirde devamlı olarak cephe komutanlığı karargâhında kalman lazım

Bu yönde bir engelin var mı?
ŞEFİKA : Benim için askerlik hizmetinde hiçbir istisna yok

Kendimi vatan ve orduya adamış bulunuyorum

Neyi emrederseniz yaparım

Hatta memnun olurum

ALBAY : O halde dinle beni

Seni Garp Cephesi istihbarat dairesinde vazifelendirmeye çalışacağım

Orada senin gibi çalışkan, tahsilli ve becerekli kadın elemanlara ihtiyaç var

Ümit ederim ki teşebbüs ve tavsiyem iyi netice verecektir

ŞEFİKA : Nasıl emrederseniz

ALBAY : Merkezde ve göz önünde çalışmak elbette ki senin için faydalı olur

Bununla beraber ordu için çalışman da daha ziyade kıymetlenmiş sayılır

Şimdiki hizmetini bir başka bacımız pekâlâ becerir, sen de karargâhta bir gediği doldurmuş bulunursun

ŞEFİKA : Albayım, benimle birlikte kağnı kolunda çalışan bir genç var

İstanbul'dan tanırım kendisini, abla kardeş gibiyiz

O da benimle çalışabilirse çok memnun olurum

ALBAY : Onunla da ön konuşma yapmam lazım o halde

Münasip bulursam olur Şefika Hanım

Şimdi işinizin başına dönün

Yakın zamanda çağıracağız sizi

ŞEFİKA : Emredersiniz albayım

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
DAKTİLO SESİ
ALBAY : Rapor daha bitmedi mi Şefika Hanım

EFEKT : DAKTİLODAN ÇIKAN KAĞIT SESİ
ŞEFİKA : Bitirdim albayım, buyurun

ALBAY : Hıımm! Güzel

Hiç hata yok gibi görünüyor, aferin kızım

Karagâha geldiğinden beri işlerimiz yoluna girdi

Bu vatanın senin gibi çalışkan evlatlara ihtiyacı var

ŞEFİKA : Sağolun efendim

Albayım bugün biraz canınız sıkkın gibi görünüyor

Yoksa cepheden kötü haberler mi aldınız?
ALBAY : Cepheden değil, İstanbul'dan kötü bir haber aldım Şefika Hanım

İngilizler İstanbul'da yüz elli Türk münevverini tutuklamış, ertesi günü de İstanbul'un resmen işgaline karar vermişler

ŞEFİKA : Zaten işgal edilmiş gibiydi albayım

Her tarafta idare onların elinde değil miydi?
ALBAY : Ama şimdi resmiyet kazandı

Alçaklar, Şehzadebaşı karakolunu basarak uyuyan erleri şehit etmişler

Telgrafçı o gün olup biteni Ankara'da Mustafa Kemal Paşa'ya bildirmiş

ŞEFİKA : Paşa ne yapmış albayım?
ALBAY : Bu işgali protesto için yabancı devletlerin temsilcilerine, hariciye nazırlarına, meclislerine protesto yazısı göndermiş

EFEKT : KAPI VURULUR
ALBAY : Gir!
EFEKT : KAPI AÇILIR/KAPANIR
İZZET : Albayım bir telgraf var!
ALBAY : Ver bakalım İzzet

(Mırıltılarla okur

)
ALBAY : Bu iyi haber çocuklar

12

kolordu komutanı Fahrettin Bey, Ankara'ya gelip Mustafa Kemal Paşa'yla görüşmüş

Artık o da bundan böyle İstanbul hükümetinden emir almayacakmış

Gidip bunu diğer arkadaşlara da müjdeleyeyim

EFEKT : AYAK SESLERİ UZAKLAŞIR

İZZET : Nasılsın Şefika Abla, albayımın yanında soramadım

ŞEFİKA : Nasıl olayım İzzet

Memduh Bey'e burada olduğumuzu haber verebilsem iyi olacağım

Kendisiyle kağnı kolundan bu yana haberleşemedik

İZZET : Evet, en son Gönen'deki Anzavur ayaklanmasını bastırmak için yollandığını biliyoruz

ŞEFİKA : Aklıma kötü şeyler geliyor İzzet

İZZET : Eğer şehit olsaydı, haberi gelirdi abla

Boş yere kuruntu yapma

ŞEFİKA : Bu kargaşada kimin nerede öleceği belli mi İzzet? Düşmanların her biri bir yandan vurmaya başladı, bir de bunu fırsat bilip ayaklananlar var

İZZET : Şeyhülislamın fetvasından haberin var mı? Ben de bugün öğrendim

ŞEFİKA : Ne diyor?
İZZET : Millî kuvvetlerin kafir olduğunu, katletmenin vacip olduğunu söylemiş

ŞEFİKA : Aman Allah'ım! Bu millet kime inanacağını şaşırmış durumdadır o halde

İZZET : Şaşırmaz mı? İngiliz uçakları dağa taşa bu yazılardan atıyormuş

Fetvaya inanıp askerden kaçanlar oluyormuş

ŞEFİKA : Allah'ım sen yardım et bize

EFEKT : BİTİŞ MÜZİĞİ
III

BÖLÜMÜN SONU
IV

BÖLÜM
KİŞİLER
ŞEFİKA
İZZET
ALBAY
ASKER (20 yaşlarında)
YÜZBAŞI (30-35 yaşlarında)
SAMİ (30 yaşlarında)
ZÜHRE (30 yaşlarında)
MEMDUH
ÖZET
ŞEFİKA : Ben Şefika

Türk tarihinin en kara günleri yaşanırken İstanbul'daydım

Komşumuz Üsteğmen Memduh Bey, manevi kardeşim saydığım İzzet ve bir grup vatansever insanla millî kuvvetlerde yer almak için Anadolu'ya geçtik

Memduh Bey'le söze dökülmemiş bir gönül bağımız var

Hislerimizi konuşmak için vatanımızın bu içler acısı halinin sona ermesini bekliyoruz

Vatanımız o derece kuşatılmış ki belki de o günler hiç gelmeyecek diye korkuyorum

Anadolu'ya geçtikten sonra Memduh Bey'le yollarımız ayrıldı

O, çeşitli ayaklanmaları bastırmak için vazifeden vazifeye koşturuyordu

Ben ve İzzet kardeş kağnı kollarındaki sevkiyatla ilgileniyorduk

Memduh Bey'den uzun süre haber alamadık

Kağnı kollarından sonra İzzet kardeşimle Garp Cephesi istihbarat dairesinde çalışmaya başladık

Vatan toprakları üzerinde bazen iyi bazen kötü haberler dolaşıyordu

Millî kuvvetlerimize bir darbe de Şeyhülisylamın fetvasından geldi

Fetvaya göre milli kuvvetlerin katli vacipti

EFEKT : GİRİŞ MÜZİĞİ
İZZET : Şefika Abla, komutan sizi çağııyor

ŞEFİKA : Nerede, odasında mı İzzet?
İZZET : Evet abla, zannediyorum önemli bir vazife var

Albayım çok heyecanlı görünüyordu

ŞEFİKA : Tamam şimdi gidiyorum İzzet

İZZET : Abla, eğer yeni bir vazife varsa n'olur benim için de ricada bulun

ŞEFİKA : (GÜLEREK) Yine emanetini yalnız bırakmak istemiyorsun ha?
İZZET : Hem o, hem de babam rüyalarıma girmeye başladı Şefika Abla

Bu düşmanlar ne zaman kovulacak, diye soruyor bana

ŞEFİKA : Yakındır inşallah

İZZET : En ön saflarda yer almak istiyorum ben

Bu işgal devam ettikçe ne benim ruhum huzur bulur ne de babamın

ŞEFİKA : Peki İzzet söylerim bunu albaya

EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESLERİ
EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ KAPININ ÇALINMASI
ALBAY : (UZAKTAN) Buyurun!
EFEKT : KAPININ AÇILIP KAPANMASI
ŞEFİKA : Beni emretmişsiniz albayım

ALBAY : Gel Şefika Hanım, ayakta durma otur şöyle

ŞEFİKA : Sağolun albayım

ALBAY : Kızım, ordu ve millet senden yeni ve çok önemli bir hizmet bekliyor

Bu vazifeye seni çok düşündükten sonra ben seçtim

ŞEFİKA : Nasıl emrederseniz albayım

ALBAY : Başarı kazandığın zaman vatanın kurtuluşu yolunda gönüllü bir asker olarak bugüne kadar yaptığın işlerin değeri ile ölçülemeyecek üstünlükte hizmet etmiş olacaksın

ŞEFİKA : Böyle bir hizmetten bahtiyarlık duyarım albayım

ALBAY : Bir subay yarın sana kapalı bir zarf verecek

Onu okuyacak kimseye tek kelime söylemeden isteneni yapmak için buradan ayrılacaksın

Şimdiden söylemeliyim ki vazife çok gizlidir ve ifşası idam cezasını gerektirir

Ayrıca bu vazife için burada yaşayan köylü kadınların kıyafetlerine benzer bir kıyafet bulacağız sana

Kabul ediyor musun?
ŞEFİKA : Ne emrederseniz yapmaya hazrım albayım

Yalnız benim de bir arzum var

İzzet kardeşimi de benimle birlikte vazifelendirmenizde bir mahsur var mıdır?
ALBAY : (GÜLEREK) Vallahi aranızdaki bu bağ anlaşılır gibi değil Şefika Hanım

Ona vazife versem sizi istiyor, size vazife versem onu istiyorsunuz

Öz kardeşlerde bile böyle bir bağ bulunmaz

ŞEFİKA : O çocuğun kimsesi yoktur albayım

Ona karşı bir mesuliyet hissi var içimde

Bir abla, bir anne şefkatiyle bağlandım ona

ALBAY : Tamam kızım belki böylesi daha münasip olur

Haydi şimdi gidebilirsin Allah muvaffak etsin

EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ
YANAN ATEŞİN ÇITIRTILARI /FONDA
İZZET : Gece vakti bu ateşi neden yaktın abla?

Dur ne yapıyorsun? Yakacaksın kıyafetleri

Zaten zor buldum o köy elbiselerini

ŞEFİKA : Yakmıyorum İzzet

Ne olur ne olmaz tifüsten ölmeyelim

Buna Anadolu biçimi "etüv" denir

Elbiselerde belki mikrop vardır, alevler bunları kırar

İZZET : Nereden bileyim abla ateşe atıyorsun sandım

ŞEFİKA : Hadi sen de aynı benim yaptığım gibi kor ateşine tut kendi elbiseni

Ben gidip giyineyim

EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESLERİ
ASKER : Ne yapıyorsun gece vakti İzzet kardeş? Açlıktan elbise kebabı mı yapıp yiyeceksin?
İZZET : (GÜLER) Belki o günler de gelir

Ama bunları yemeyeceğim

Tifüsten ölen bir köylü vardı, elbislerindeki mikropları kırmak için böyle yapıyorum

Sonra sahiplerine teslim edeceğim

komutanın emri

ASKER : Sen eskiden askerlerin çarıklarını yediklerini duymuş muydun? Babam böyle bir şey yaşamış

İZZET : Nerelisin sen?
ASKER : Kırşehirli'yim

Babam askerden dönünce anlatmıştı da inanmaz inanmaz dinlemiştim

Masal gibi gelmişti, daha çocuktum tabii

Annem, ablam ağlamıştı o anlattıkça

Şimdi bile anlatsa hepsinin gözü dolar

İZZET : Nasıl yemişler çarıkları?
ASKER : Gülmek yok ha!

İZZET : Yok gülmem, anlat sen

DEVAMI VAR

10-24-2012	#6
Prof. Dr. Sinsi	Anadolu Ateşi (Miyase Sertbarut) ALBAY : Bak kızım seni gözüm tuttu Yeni bir hizmet teklif etsem kabul eder misin? ŞEFİKA : Nasıl bir hizmet emredeceksiniz? ALBAY : Cephe komutanlığının bazı elemanlara ihtiyacı var Ancak bu hizmeti kabul ettiğin takdirde devamlı olarak cephe komutanlığı karargâhında kalman lazım Bu yönde bir engelin var mı? ŞEFİKA : Benim için askerlik hizmetinde hiçbir istisna yok Kendimi vatan ve orduya adamış bulunuyorum Neyi emrederseniz yaparım Hatta memnun olurum ALBAY : O halde dinle beni Seni Garp Cephesi istihbarat dairesinde vazifelendirmeye çalışacağım Orada senin gibi çalışkan, tahsilli ve becerekli kadın elemanlara ihtiyaç var Ümit ederim ki teşebbüs ve tavsiyem iyi netice verecektir ŞEFİKA : Nasıl emrederseniz ALBAY : Merkezde ve göz önünde çalışmak elbette ki senin için faydalı olur Bununla beraber ordu için çalışman da daha ziyade kıymetlenmiş sayılır Şimdiki hizmetini bir başka bacımız pekâlâ becerir, sen de karargâhta bir gediği doldurmuş bulunursun ŞEFİKA : Albayım, benimle birlikte kağnı kolunda çalışan bir genç var İstanbul'dan tanırım kendisini, abla kardeş gibiyiz O da benimle çalışabilirse çok memnun olurum ALBAY : Onunla da ön konuşma yapmam lazım o halde Münasip bulursam olur Şefika Hanım Şimdi işinizin başına dönün Yakın zamanda çağıracağız sizi ŞEFİKA : Emredersiniz albayım EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ DAKTİLO SESİ ALBAY : Rapor daha bitmedi mi Şefika Hanım EFEKT : DAKTİLODAN ÇIKAN KAĞIT SESİ ŞEFİKA : Bitirdim albayım, buyurun ALBAY : Hıımm! Güzel Hiç hata yok gibi görünüyor, aferin kızım Karagâha geldiğinden beri işlerimiz yoluna girdi Bu vatanın senin gibi çalışkan evlatlara ihtiyacı var ŞEFİKA : Sağolun efendim Albayım bugün biraz canınız sıkkın gibi görünüyor Yoksa cepheden kötü haberler mi aldınız? ALBAY : Cepheden değil, İstanbul'dan kötü bir haber aldım Şefika Hanım İngilizler İstanbul'da yüz elli Türk münevverini tutuklamış, ertesi günü de İstanbul'un resmen işgaline karar vermişler ŞEFİKA : Zaten işgal edilmiş gibiydi albayım Her tarafta idare onların elinde değil miydi? ALBAY : Ama şimdi resmiyet kazandı Alçaklar, Şehzadebaşı karakolunu basarak uyuyan erleri şehit etmişler Telgrafçı o gün olup biteni Ankara'da Mustafa Kemal Paşa'ya bildirmiş ŞEFİKA : Paşa ne yapmış albayım? ALBAY : Bu işgali protesto için yabancı devletlerin temsilcilerine, hariciye nazırlarına, meclislerine protesto yazısı göndermiş EFEKT : KAPI VURULUR ALBAY : Gir! EFEKT : KAPI AÇILIR/KAPANIR İZZET : Albayım bir telgraf var! ALBAY : Ver bakalım İzzet (Mırıltılarla okur) ALBAY : Bu iyi haber çocuklar 12kolordu komutanı Fahrettin Bey, Ankara'ya gelip Mustafa Kemal Paşa'yla görüşmüş Artık o da bundan böyle İstanbul hükümetinden emir almayacakmış Gidip bunu diğer arkadaşlara da müjdeleyeyim EFEKT : AYAK SESLERİ UZAKLAŞIR İZZET : Nasılsın Şefika Abla, albayımın yanında soramadım ŞEFİKA : Nasıl olayım İzzet Memduh Bey'e burada olduğumuzu haber verebilsem iyi olacağım Kendisiyle kağnı kolundan bu yana haberleşemedik İZZET : Evet, en son Gönen'deki Anzavur ayaklanmasını bastırmak için yollandığını biliyoruz ŞEFİKA : Aklıma kötü şeyler geliyor İzzet İZZET : Eğer şehit olsaydı, haberi gelirdi abla Boş yere kuruntu yapma ŞEFİKA : Bu kargaşada kimin nerede öleceği belli mi İzzet? Düşmanların her biri bir yandan vurmaya başladı, bir de bunu fırsat bilip ayaklananlar var İZZET : Şeyhülislamın fetvasından haberin var mı? Ben de bugün öğrendim ŞEFİKA : Ne diyor? İZZET : Millî kuvvetlerin kafir olduğunu, katletmenin vacip olduğunu söylemiş ŞEFİKA : Aman Allah'ım! Bu millet kime inanacağını şaşırmış durumdadır o halde İZZET : Şaşırmaz mı? İngiliz uçakları dağa taşa bu yazılardan atıyormuş Fetvaya inanıp askerden kaçanlar oluyormuş ŞEFİKA : Allah'ım sen yardım et bize EFEKT : BİTİŞ MÜZİĞİ IIIBÖLÜMÜN SONU IVBÖLÜM KİŞİLER ŞEFİKA İZZET ALBAY ASKER (20 yaşlarında) YÜZBAŞI (30-35 yaşlarında) SAMİ (30 yaşlarında) ZÜHRE (30 yaşlarında) MEMDUH ÖZET ŞEFİKA : Ben Şefika Türk tarihinin en kara günleri yaşanırken İstanbul'daydım Komşumuz Üsteğmen Memduh Bey, manevi kardeşim saydığım İzzet ve bir grup vatansever insanla millî kuvvetlerde yer almak için Anadolu'ya geçtik Memduh Bey'le söze dökülmemiş bir gönül bağımız var Hislerimizi konuşmak için vatanımızın bu içler acısı halinin sona ermesini bekliyoruz Vatanımız o derece kuşatılmış ki belki de o günler hiç gelmeyecek diye korkuyorum Anadolu'ya geçtikten sonra Memduh Bey'le yollarımız ayrıldı O, çeşitli ayaklanmaları bastırmak için vazifeden vazifeye koşturuyordu Ben ve İzzet kardeş kağnı kollarındaki sevkiyatla ilgileniyorduk Memduh Bey'den uzun süre haber alamadık Kağnı kollarından sonra İzzet kardeşimle Garp Cephesi istihbarat dairesinde çalışmaya başladık Vatan toprakları üzerinde bazen iyi bazen kötü haberler dolaşıyordu Millî kuvvetlerimize bir darbe de Şeyhülisylamın fetvasından geldi Fetvaya göre milli kuvvetlerin katli vacipti EFEKT : GİRİŞ MÜZİĞİ İZZET : Şefika Abla, komutan sizi çağııyor ŞEFİKA : Nerede, odasında mı İzzet? İZZET : Evet abla, zannediyorum önemli bir vazife var Albayım çok heyecanlı görünüyordu ŞEFİKA : Tamam şimdi gidiyorum İzzet İZZET : Abla, eğer yeni bir vazife varsa n'olur benim için de ricada bulun ŞEFİKA : (GÜLEREK) Yine emanetini yalnız bırakmak istemiyorsun ha? İZZET : Hem o, hem de babam rüyalarıma girmeye başladı Şefika Abla Bu düşmanlar ne zaman kovulacak, diye soruyor bana ŞEFİKA : Yakındır inşallah İZZET : En ön saflarda yer almak istiyorum ben Bu işgal devam ettikçe ne benim ruhum huzur bulur ne de babamın ŞEFİKA : Peki İzzet söylerim bunu albaya EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESLERİ EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ KAPININ ÇALINMASI ALBAY : (UZAKTAN) Buyurun! EFEKT : KAPININ AÇILIP KAPANMASI ŞEFİKA : Beni emretmişsiniz albayım ALBAY : Gel Şefika Hanım, ayakta durma otur şöyle ŞEFİKA : Sağolun albayım ALBAY : Kızım, ordu ve millet senden yeni ve çok önemli bir hizmet bekliyor Bu vazifeye seni çok düşündükten sonra ben seçtim ŞEFİKA : Nasıl emrederseniz albayım ALBAY : Başarı kazandığın zaman vatanın kurtuluşu yolunda gönüllü bir asker olarak bugüne kadar yaptığın işlerin değeri ile ölçülemeyecek üstünlükte hizmet etmiş olacaksın ŞEFİKA : Böyle bir hizmetten bahtiyarlık duyarım albayım ALBAY : Bir subay yarın sana kapalı bir zarf verecek Onu okuyacak kimseye tek kelime söylemeden isteneni yapmak için buradan ayrılacaksın Şimdiden söylemeliyim ki vazife çok gizlidir ve ifşası idam cezasını gerektirir Ayrıca bu vazife için burada yaşayan köylü kadınların kıyafetlerine benzer bir kıyafet bulacağız sana Kabul ediyor musun? ŞEFİKA : Ne emrederseniz yapmaya hazrım albayım Yalnız benim de bir arzum var İzzet kardeşimi de benimle birlikte vazifelendirmenizde bir mahsur var mıdır? ALBAY : (GÜLEREK) Vallahi aranızdaki bu bağ anlaşılır gibi değil Şefika Hanım Ona vazife versem sizi istiyor, size vazife versem onu istiyorsunuz Öz kardeşlerde bile böyle bir bağ bulunmaz ŞEFİKA : O çocuğun kimsesi yoktur albayım Ona karşı bir mesuliyet hissi var içimde Bir abla, bir anne şefkatiyle bağlandım ona ALBAY : Tamam kızım belki böylesi daha münasip olur Haydi şimdi gidebilirsin Allah muvaffak etsin EFEKT : GEÇİŞ MÜZİĞİ YANAN ATEŞİN ÇITIRTILARI /FONDA İZZET : Gece vakti bu ateşi neden yaktın abla? Dur ne yapıyorsun? Yakacaksın kıyafetleri Zaten zor buldum o köy elbiselerini ŞEFİKA : Yakmıyorum İzzet Ne olur ne olmaz tifüsten ölmeyelim Buna Anadolu biçimi "etüv" denir Elbiselerde belki mikrop vardır, alevler bunları kırar İZZET : Nereden bileyim abla ateşe atıyorsun sandım ŞEFİKA : Hadi sen de aynı benim yaptığım gibi kor ateşine tut kendi elbiseni Ben gidip giyineyim EFEKT : UZAKLAŞAN AYAK SESLERİ ASKER : Ne yapıyorsun gece vakti İzzet kardeş? Açlıktan elbise kebabı mı yapıp yiyeceksin? İZZET : (GÜLER) Belki o günler de gelir Ama bunları yemeyeceğim Tifüsten ölen bir köylü vardı, elbislerindeki mikropları kırmak için böyle yapıyorum Sonra sahiplerine teslim edeceğim komutanın emri ASKER : Sen eskiden askerlerin çarıklarını yediklerini duymuş muydun? Babam böyle bir şey yaşamış İZZET : Nerelisin sen? ASKER : Kırşehirli'yim Babam askerden dönünce anlatmıştı da inanmaz inanmaz dinlemiştim Masal gibi gelmişti, daha çocuktum tabii Annem, ablam ağlamıştı o anlattıkça Şimdi bile anlatsa hepsinin gözü dolar İZZET : Nasıl yemişler çarıkları? ASKER : Gülmek yok ha! İZZET : Yok gülmem, anlat sen DEVAMI VAR