Adisyon Kağıtları 6 Kişilik Oyun

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

ADAM – Zaten aklına gelen başına geldi senin

Ne diye hep

aşk şarkıları dinlersin sanki birgün

Şimdi dinle, şimdi ağla hadi şarkılardaki gibi…(Bir

İskemle çeker oturur

)

TÜRKAN – Herşeyimiz ansızın oldu, ayrılığımızda

ADAM – Kendine iyi bak dediğimi duyabildim mi uzaktan?

TÜRKAN – Peki ya sen görebildin mi, içime akan gözyaşları-

mı?Hüngür hüngür ağlamak isterken kaçar adımlarla gitmen şartmıydı

ADAM – Yüreğin burkulmuş

(Türkan’ın yüzünü okşamak ister

Elini geri çeker

)

TÜRKAN – “İlk istasyonda indim bir telefon kulubesindeyim” demeni bekledim hep

ADAM – Çaresizlik nedir bilir misin?

TÜRKAN – Sensizliği mi?

ADAM – Herşey boş be Türkan, kimse oturmuyor oturduğum yerde Sevdiğin şarkıyı da çalmıyorlar senden söz etmeye cesaretleri yok ağlayacağımı biliyorlar

TÜRKAN – Yıllar nasıl da geçti acısıyla tatlısıyla yirmi beş yılı geride bıraktık

Yirmi altısı olmayacak mı?

ADAM – Olmayacak…

TÜRKAN – Birlikte yaptığımız bahçeyi seyrettim bugün Minelerle güller, yasemenle hanımeller nasıl da kaynaşmışlar…

ADAM – Benim gibi halinden şikayetçi olan yok muydu?

TÜRKAN – (Adama sarılır

) Sımsıkı sarılmışlar

Daralınca yerleri, boyuna uzamışlar

( gülümser)

ADAM – (Türkanı itekler

) Sende benimle toprağı mı paylaşmak istiyorsun? ( Düdüğünü çalar

) Son trende biraz önce kalktı…

TÜRKAN – Kimbilir kaç durak sonra hatırlayacak beni… Kaç sefer sonra uğrayacak bir daha…

ADAM – Dün neredeydim biliyor musun?

TÜRKAN – Neredeydin? (İskemleye oturur

)

ADAM – Ayrıldığımız o yerde… Çoktandır uğramıyor dediler buralara sana ait bir eşya aradım dokunmak için

Basma elbiseni buldum yerde

Kokladım yakasını hasretle… Vazoda kırmızı beyaz güller,

TÜRKAN – Hani çok severdin sularını değiştirmeyi

ADAM – Onlar da küsmüş, senin gibi, boynu bükükler di sanki…

TÜRKAN – Nereden bilebilirlerdi ki ayrılığımızın yatağımızda gerçekleşeceğini

ADAM – ( Sessiz)

TÜRKAN – Hiç hesapta yoktu ayrılık

Biraz geç kalmana dayanamazken, kaldıramaz bunca yükü yüreğim

Uzaktan duyar mısın sesimi yan yana durupta konuşamazken

(Ses tonu sözleri söyledikçe yükselir

) Anlayabilir misin beni? Aşabilir misin engelleri? Daha birbirimize ulaşamazken (ellerini uzatır) uzatsam tutabilir misin elleri mi, Yanımda olup da dokunamazken

Sarılabilir misin özlemle, Bakabilir misin gözlerime, Söyleyebilir misin sevdiğini, O kadar yakınımda, Öylesine uzakken

ADAM – Ben istediğim ayrılığı, sen istemedin biliyorum, biliyorum birtanem ben istedim ölmeyi, yaşayamadan hissettiklerimizi…

TÜRKAN – (Masanın üstündeki adisyon kağıtlarını alır

) Seni bu kağıtlarda yaşatıyor, içinde değerli armağanlar bulunan bir kutuya benzetiyorum

El üstünde tutuyorum şiirlerimi, sırf senin için sırf sen varsın diye…

ADAM – Ben ne yapıyorum peki? (Elindeki düdüğü gösterir

) Çalıp gezdiğimi mi sanıyorsun?

TÜRKAN – Ne yapıyorsun o zaman?

ADAM – Sana olan sevgimi bir yumağa sarıyorum, öylesine büyüyor ki yüreğime dar geliyor

İkimizinde sığabileceği bir kazak örüyorum

TÜRKAN – Sende beni yanına istiyorsun biliyorum acaba o kazağı kirletmeden, esnetmeden giyebilecek miyiz merak ediyorum

ADAM – (Türkan’ın dizlerinin dibine çöker

) Ben kendimi sende bırakıp geldim

Kendimi de seni de özledim

Hoşuna gitmediyse kalışım, taşıyamıyorsan yükümü, azat et gidelim

Benim yüreğimde çok yer var, senide götüreyim

TÜRKAN – (Güler

)

ADAM – Neden gülüyorsun?

TÜRKAN – Gülmek kahkaha değildir herzaman, gülmek bazende hüngür hüngür ağlamaktır, sevdiğin biri için

ADAM – Benim için mi Türkan?

TÜRKAN – Bir ev düşlüyorum ikimiz için… O sevdiğimiz mahalleden

Sıcacık sevecen insanların yaşadığı (İskemleden kalkar

) yokuş

Daracık çıkmaz sokaklardaki, sıvası dökülmüş, penceresinde, yağ tenekelerine dikilmiş kırmızı beyaz karanfilleri olan, bacasında sevgi ve mutluluk tüten minicik bir ev… (Kanaviçe nakışlı perdeyi aralar

) Pencereden gelişini bekliyorum

Elinde akşamdan ısmarladığım şeyler, evimize doğru yaklaşıyorsun

Pencereden, ekmekde alman için işaret ediyorum…

ADAM – (Pencereye yaklaşır

) Karşıdaki tamirciden kıskanıp seni, başını sallıyor ve kızgın kızgın bakıyor (Türkan’ın elinden tutarak iskemleye oturtur, kendiside yanına oturur

)

10-24-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Adisyon Kağıtları 6 Kişilik Oyun ADAM – Zaten aklına gelen başına geldi senin Ne diye hep aşk şarkıları dinlersin sanki birgün Şimdi dinle, şimdi ağla hadi şarkılardaki gibi…(Bir İskemle çeker oturur) TÜRKAN – Herşeyimiz ansızın oldu, ayrılığımızda ADAM – Kendine iyi bak dediğimi duyabildim mi uzaktan? TÜRKAN – Peki ya sen görebildin mi, içime akan gözyaşları- mı?Hüngür hüngür ağlamak isterken kaçar adımlarla gitmen şartmıydı ADAM – Yüreğin burkulmuş (Türkan’ın yüzünü okşamak ister Elini geri çeker) TÜRKAN – “İlk istasyonda indim bir telefon kulubesindeyim” demeni bekledim hep ADAM – Çaresizlik nedir bilir misin? TÜRKAN – Sensizliği mi? ADAM – Herşey boş be Türkan, kimse oturmuyor oturduğum yerde Sevdiğin şarkıyı da çalmıyorlar senden söz etmeye cesaretleri yok ağlayacağımı biliyorlar TÜRKAN – Yıllar nasıl da geçti acısıyla tatlısıyla yirmi beş yılı geride bıraktık Yirmi altısı olmayacak mı? ADAM – Olmayacak… TÜRKAN – Birlikte yaptığımız bahçeyi seyrettim bugün Minelerle güller, yasemenle hanımeller nasıl da kaynaşmışlar… ADAM – Benim gibi halinden şikayetçi olan yok muydu? TÜRKAN – (Adama sarılır) Sımsıkı sarılmışlar Daralınca yerleri, boyuna uzamışlar ( gülümser) ADAM – (Türkanı itekler) Sende benimle toprağı mı paylaşmak istiyorsun? ( Düdüğünü çalar) Son trende biraz önce kalktı… TÜRKAN – Kimbilir kaç durak sonra hatırlayacak beni… Kaç sefer sonra uğrayacak bir daha… ADAM – Dün neredeydim biliyor musun? TÜRKAN – Neredeydin? (İskemleye oturur) ADAM – Ayrıldığımız o yerde… Çoktandır uğramıyor dediler buralara sana ait bir eşya aradım dokunmak için Basma elbiseni buldum yerde Kokladım yakasını hasretle… Vazoda kırmızı beyaz güller, TÜRKAN – Hani çok severdin sularını değiştirmeyi ADAM – Onlar da küsmüş, senin gibi, boynu bükükler di sanki… TÜRKAN – Nereden bilebilirlerdi ki ayrılığımızın yatağımızda gerçekleşeceğini ADAM – ( Sessiz) TÜRKAN – Hiç hesapta yoktu ayrılık Biraz geç kalmana dayanamazken, kaldıramaz bunca yükü yüreğim Uzaktan duyar mısın sesimi yan yana durupta konuşamazken (Ses tonu sözleri söyledikçe yükselir) Anlayabilir misin beni? Aşabilir misin engelleri? Daha birbirimize ulaşamazken (ellerini uzatır) uzatsam tutabilir misin elleri mi, Yanımda olup da dokunamazken Sarılabilir misin özlemle, Bakabilir misin gözlerime, Söyleyebilir misin sevdiğini, O kadar yakınımda, Öylesine uzakken ADAM – Ben istediğim ayrılığı, sen istemedin biliyorum, biliyorum birtanem ben istedim ölmeyi, yaşayamadan hissettiklerimizi… TÜRKAN – (Masanın üstündeki adisyon kağıtlarını alır) Seni bu kağıtlarda yaşatıyor, içinde değerli armağanlar bulunan bir kutuya benzetiyorum El üstünde tutuyorum şiirlerimi, sırf senin için sırf sen varsın diye… ADAM – Ben ne yapıyorum peki? (Elindeki düdüğü gösterir) Çalıp gezdiğimi mi sanıyorsun? TÜRKAN – Ne yapıyorsun o zaman? ADAM – Sana olan sevgimi bir yumağa sarıyorum, öylesine büyüyor ki yüreğime dar geliyor İkimizinde sığabileceği bir kazak örüyorum TÜRKAN – Sende beni yanına istiyorsun biliyorum acaba o kazağı kirletmeden, esnetmeden giyebilecek miyiz merak ediyorum ADAM – (Türkan’ın dizlerinin dibine çöker) Ben kendimi sende bırakıp geldim Kendimi de seni de özledim Hoşuna gitmediyse kalışım, taşıyamıyorsan yükümü, azat et gidelim Benim yüreğimde çok yer var, senide götüreyim TÜRKAN – (Güler) ADAM – Neden gülüyorsun? TÜRKAN – Gülmek kahkaha değildir herzaman, gülmek bazende hüngür hüngür ağlamaktır, sevdiğin biri için ADAM – Benim için mi Türkan? TÜRKAN – Bir ev düşlüyorum ikimiz için… O sevdiğimiz mahalleden Sıcacık sevecen insanların yaşadığı (İskemleden kalkar) yokuş Daracık çıkmaz sokaklardaki, sıvası dökülmüş, penceresinde, yağ tenekelerine dikilmiş kırmızı beyaz karanfilleri olan, bacasında sevgi ve mutluluk tüten minicik bir ev… (Kanaviçe nakışlı perdeyi aralar) Pencereden gelişini bekliyorum Elinde akşamdan ısmarladığım şeyler, evimize doğru yaklaşıyorsun Pencereden, ekmekde alman için işaret ediyorum… ADAM – (Pencereye yaklaşır) Karşıdaki tamirciden kıskanıp seni, başını sallıyor ve kızgın kızgın bakıyor (Türkan’ın elinden tutarak iskemleye oturtur, kendiside yanına oturur)