Adisyon Kağıtları 6 Kişilik Oyun

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

TÜRKAN – Bahri…

BAHRİ – Kardeşim yok öyle birşey… Yalan, üstelik kuyruklu yalan… Nerde görülmüş benim insanları dolandırıdığım… Sen duydun mu hiç? Hı, hı… Hah işte orda dur kardeşim Bahri Dürüst, dürüst adamdır

(Türkan la gözgöze gelir

Türkan’a sarılır

) Ailesiyle yakından ilgilidir

TÜRKAN – (Üstüne bakar ) Farketmedi bile… (Ağlayarak çıkar

)

BAHRİ – (Diğer kulağını eliyle kapat) Tabiki canım, kaba inşaatı bitirdik… (Yavaş yavaş sahne kararır

) İnce işlere başladık…

SAHNE AYDINLANIR

(Türkan duvarda asılı olan gaz lambalarını teker teker yakar

Boynunu ovalayarak iskemlelerden birine oturur

Bu arada elinde basket topuyla Özge girer

Türkan’ı öper

)

ÖZGE – Masaj yapmamı ister misin anne?

TÜRKAN - Ayy… çok iyi olur…

ÖZGE – (Topunu yere koyar

Türkan’ın omuzlarına masaj yapmaya başlar

)

TÜRKAN – Ayy! Ayy! Ellerin dert görmesin kızım

Nasıl da iyi geldi

ÖZGE - Anne ne düşünüyorum biliyor musun? Eğer yurtdışında eğitimime devam edersem NBA’de oynamak istiyorum

TÜRKAN – İnşallah… Ne? Şu iri yarı adamların arasında mı? Biraz gerçekçi ol Özge… Büyük hayaller, büyük acılara sebep olur

ÖZGE – (Masajı bırakır

Topunu alır

)

TÜRKAN – Ne oldu kızım

ÖZGE – Böyle söylemen gerekmezdi anne

TÜRKAN – Buraya gel

ÖZGE – (Türkan’ın yanına oturur

)

TÜRKAN – Minik bir kız büyümüş

Nasıl da güzelleşmiş

Yüzü gibi kalbi de, Melek kadar temizmiş

Kendine yetmeyi bilir

Üzemez o kimseyi

Başarır üstlendiğini, Benim kardelen çiçeğim

ÖZGE – Naz edermiş bazen de Annesini üzermiş

Tatlı bir öpücükle, (öper) Hemen özür dilermiş

TÜRKAN – Senin üzülmeni istemem kızım

ÖZGE – Biliyorum anne… (Giderken Türkan’a döner

) Peki ya sen… Bende senin üzülmeni istemiyorum… (Çıkar

)

TÜRKAN – Doğru söylüyorsun gerçekçi olması gereken benim galiba…

ADAM – (Düdüğünü çalarak içeri girer

)

TÜRKAN – Yooo! Hayır

ADAM – Hani sevdiğin cam tepsi vardı ya, rafın en üstünde duran

Her gelişimde indirmemi istediğim…

TÜRKAN – Göreceğim yerde olsun dediğim

ADAM – Düştü birden bire kırıldı biliyor musun? (Türkan’ın yanına oturur

) Paramparça oldu

TÜRKAN – İstersen toplarız birlikte

ADAM – Açıkça konuşmaman zoruma gidiyor biliyor musun? Aynı şeyleri yeniden yaşamak, herşeyi bile bile, saniye saniye yaklaşarak ölüme, kendimi başkasına vermek, zoruma gidiyor biliyor musun? (Trenin kalkış sesi duyulur

)

ADAM – (Türkan’ın elini öper

Göz göze gelirler

) Ve çok güvendiğim kendime söz geçirerememek zoruma gidiyor biliyor musun? (Çıkar

)

TÜRKAN – Ya benim, benim de zoruma gidiyor ansızın terkedilmek

(Bir süre kısık ud sesi dinler

) (Elinde çay bardaklarıyla Bahri girer

)

TÜRKAN - Bahri, bunlar da ne?

BAHRİ – (Elindekileri masalardan birinin üstüne bırakır

) Senin şu küçük çaydanlığın nerde?

TÜRKAN – Ne yapacaksın?

BAHRİ – Benim içinde yeterli çay alıp almadığına bakacağım

Hadi kalk artık iskemleden (Elinden tutar

)

TÜRKAN – Nereye götürüyorsun?

BAHRİ – Sadece otur ve sobaya doğru ayaklarını uzat

(Çayları doldurup, birini Türkan’a verir diğer bardağıda kendi alır

Türkan’ın yanına oturur

)

TÜRKAN – (Ağlamaklı) Yine ağlıyorum… Ama bu kez yalnız değilim

Sen varsın, sen de ağlıyorsun

Çaresizlikten, umutsuzluktan değil

Sevgiden, mutluluktan

ADİSYON KAĞIDI – (Girer

Seyircilere doğru yönelir

) Hep mutlu son bekleriz

Onca oyuncu içinde, onca karmaşık dekorda

Seyirciyi memnun ettiysek ne mutlu bize

Perde kapanıyor işte (Sırtını döner

) Türkan ablanın son dizelirinde, yeni oyunlarla buluşmak üzere

10-24-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Adisyon Kağıtları 6 Kişilik Oyun TÜRKAN – Bahri… BAHRİ – Kardeşim yok öyle birşey… Yalan, üstelik kuyruklu yalan… Nerde görülmüş benim insanları dolandırıdığım… Sen duydun mu hiç? Hı, hı… Hah işte orda dur kardeşim Bahri Dürüst, dürüst adamdır (Türkan la gözgöze gelir Türkan’a sarılır) Ailesiyle yakından ilgilidir TÜRKAN – (Üstüne bakar ) Farketmedi bile… (Ağlayarak çıkar) BAHRİ – (Diğer kulağını eliyle kapat) Tabiki canım, kaba inşaatı bitirdik… (Yavaş yavaş sahne kararır) İnce işlere başladık… SAHNE AYDINLANIR (Türkan duvarda asılı olan gaz lambalarını teker teker yakar Boynunu ovalayarak iskemlelerden birine otururBu arada elinde basket topuyla Özge girer Türkan’ı öper) ÖZGE – Masaj yapmamı ister misin anne? TÜRKAN - Ayy… çok iyi olur… ÖZGE – (Topunu yere koyar Türkan’ın omuzlarına masaj yapmaya başlar) TÜRKAN – Ayy! Ayy! Ellerin dert görmesin kızım Nasıl da iyi geldi ÖZGE - Anne ne düşünüyorum biliyor musun? Eğer yurtdışında eğitimime devam edersem NBA’de oynamak istiyorum TÜRKAN – İnşallah… Ne? Şu iri yarı adamların arasında mı? Biraz gerçekçi ol Özge… Büyük hayaller, büyük acılara sebep olur ÖZGE – (Masajı bırakır Topunu alır) TÜRKAN – Ne oldu kızım ÖZGE – Böyle söylemen gerekmezdi anne TÜRKAN – Buraya gel ÖZGE – (Türkan’ın yanına oturur) TÜRKAN – Minik bir kız büyümüş Nasıl da güzelleşmiş Yüzü gibi kalbi de, Melek kadar temizmiş Kendine yetmeyi bilir Üzemez o kimseyi Başarır üstlendiğini, Benim kardelen çiçeğim ÖZGE – Naz edermiş bazen de Annesini üzermiş Tatlı bir öpücükle, (öper) Hemen özür dilermiş TÜRKAN – Senin üzülmeni istemem kızım ÖZGE – Biliyorum anne… (Giderken Türkan’a döner) Peki ya sen… Bende senin üzülmeni istemiyorum… (Çıkar) TÜRKAN – Doğru söylüyorsun gerçekçi olması gereken benim galiba… ADAM – (Düdüğünü çalarak içeri girer) TÜRKAN – Yooo! Hayır ADAM – Hani sevdiğin cam tepsi vardı ya, rafın en üstünde duran Her gelişimde indirmemi istediğim… TÜRKAN – Göreceğim yerde olsun dediğim ADAM – Düştü birden bire kırıldı biliyor musun? (Türkan’ın yanına oturur) Paramparça oldu TÜRKAN – İstersen toplarız birlikte ADAM – Açıkça konuşmaman zoruma gidiyor biliyor musun? Aynı şeyleri yeniden yaşamak, herşeyi bile bile, saniye saniye yaklaşarak ölüme, kendimi başkasına vermek, zoruma gidiyor biliyor musun? (Trenin kalkış sesi duyulur) ADAM – (Türkan’ın elini öper Göz göze gelirler) Ve çok güvendiğim kendime söz geçirerememek zoruma gidiyor biliyor musun? (Çıkar) TÜRKAN – Ya benim, benim de zoruma gidiyor ansızın terkedilmek (Bir süre kısık ud sesi dinler) (Elinde çay bardaklarıyla Bahri girer) TÜRKAN - Bahri, bunlar da ne? BAHRİ – (Elindekileri masalardan birinin üstüne bırakır) Senin şu küçük çaydanlığın nerde? TÜRKAN – Ne yapacaksın? BAHRİ – Benim içinde yeterli çay alıp almadığına bakacağım Hadi kalk artık iskemleden (Elinden tutar) TÜRKAN – Nereye götürüyorsun? BAHRİ – Sadece otur ve sobaya doğru ayaklarını uzat (Çayları doldurup, birini Türkan’a verir diğer bardağıda kendi alır Türkan’ın yanına oturur) TÜRKAN – (Ağlamaklı) Yine ağlıyorum… Ama bu kez yalnız değilim Sen varsın, sen de ağlıyorsun Çaresizlikten, umutsuzluktan değil Sevgiden, mutluluktan ADİSYON KAĞIDI – (Girer Seyircilere doğru yönelir) Hep mutlu son bekleriz Onca oyuncu içinde, onca karmaşık dekorda Seyirciyi memnun ettiysek ne mutlu bize Perde kapanıyor işte (Sırtını döner) Türkan ablanın son dizelirinde, yeni oyunlarla buluşmak üzere