|
Prof. Dr. Sinsi
|
Amma Da Aldanmışız. 13 Kişilik Komedi Oyun
MÜFETTİŞ — Bu düşünülecek bir iş değil Mademki öğretmen gelmedi,tebellüğ ve meyil müddetini de geçirmiştirMüstafi addedilirAyrıca,siz “Bizim köylüdür,tanırız,iyi adam değildirKöye gelirse verimli olmaz” dye dilekçe yazarsınız,olur biterYenisini verirler
HOCA — Al sana…Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak buna derler(Sükût)
MÜFETTİŞ — Bu yeni adamınız çocukları okutuyor mu?
MUHTAR — “Çocukları” ne demek…Bizi bile okutuyorBen alifbeyi öğreneli on gün oldu
ALİ AĞA — Efendime söyliyeyim,yalnız muhtar,efendime söyliyeyim,”j”nin üzerine nokta konulup konulmıyacağını bilmiyor
MUHTAR — Yooo…BilirimGün doğusundan rüzgâr eserken gün batsından tavşana doğru gidersin;ördek sürüsü uçarken,önündeki ördeğe nişan alırsın;arkadakine değilBunları nasıl bilirsem o dediğini de bilirim…
MÜFETTİŞ — Beyler,şimdi ben raporu yazarım,tabiî “gelmemiş” diye bildiririmSonra sizin istidayı kaleme alırız,pullarız(yazı ve pul taklidi) Kaymakam beye veririzO da muameleye koyarKendisine de söyleriz,size iyi bir öğretmen verirler…Çalışırız
MUHTAR — Hey sağolasınYalnız iyi öğretmen versinlerBirader,bizde bilgi yok,onlarda cim karnında bir nokta…
ONBAŞI — Neydi o?Bir söz vardı canım?Tam dilimin ucundaydı…Ha,durOf yine kaçırdım,ha tuttum…” İki,iki çıplak bir şeye hamama gerek” Öyle değil mi?
MÜFETTİŞ — Ben bu akşam döneyimSiz şu kağıdın altına “Öğretmen gelmedi” diye imza ediverinSonra üzerini doldururumDört kişi yeterŞu kâğıda da imza atın…Bunu da öğretmeni istemiyoruz diye imzalayın…(Ağalar,verilen kalemi yalaya yalaya iki kağıda da imza atarlarİmza atarken,imzaların harflerini acemi acemi kekelerler) (Sonra onlar imza ederken kulisten yabancının sesi duyulur)
YABANCI — Hey çoban,koyunlara yemden evvel su verilirPatlatırsın hayvanları…
MUHTAR — Bizim delikanlı
ONBAŞI — Şey,bizim delikanlı,hani söylemiştik ya…
MÜFETTİŞ — Görsek bari(Kâğıtları cebine kor)
YABANCI — (Dışardan) O koyunun bacağı nasıl oldu?İyi mi?…(Sükût) Peki…Yarın öbürünü de getir…Kelebek olmuş galiba…Kara koyun yem yemiyor mu?Dedim ya kelebektir (Sahneye girmiştir,yarı yarıya arkası dönüktür;konuşur)
MÜFETTİŞ — Bu mu?
MUHTAR — Evet,köyün peygamberiMeteliksiz geldiOn beş gündür yüz bin bankonot yapabilirdiYine meteliği yokturİyi nişancı da…
(Yabancı döner,ayağında lâstik çizme ve sırtında işçi tulumu vardır)
MÜFETTİŞ — A,a,a…
DERVİŞ AĞA — (Farkında değildir) A’dan sonra B geliy,müfettiş bey
MÜFETTİŞ — A…A…A…A…
MUHTAR — Küçük A mı,büyük A mı?
MÜFETTİŞ — Vay,siz burada ha?
MUHTAR — Ne oldu müfettiş bey?
HOCA — (Döner) Şaşırdın,bey,tanışır mıydınız?
YABANCI — (Başını yere eğmiştir) Böyle olacağını biliyordumMızrak çuvala sığmaz
MÜFETTİŞ — Gözlerime inanamıyorum…
HOCA — Ne oluyor size,Allah’ınızı severseniz?
MÜFETTİŞ — Ne olacak…Siz böylesiniz vallâhi (Elleriyle tereli işareti yapar) Deli yani,öğretmen burada işte
HEPSİ — Ne öğretmeni?
MÜFETTİŞ — İstemediğiniz öğretmen
MUHTAR — Vallâhi,anlamıyorumNe söylüyorsunuz?
MÜFETTİŞ — Sizin köye bir öğretmen gelecekti ya?
HEPSİ — Evet
ONBAŞI — Şu ahlâksız Murat
MÜFETTİŞ — Evet,öğretmen işte bu
HEPSİ — Yapma
MÜFETTİŞ — Kısmet ayağınıza gelmiş ve farkında değilsiniz(Hepsi şaşkın ve mahçuptur)
MUHTAR — (Kendi kendine) Vallâhi yüzümü kaldırıp da bakamıyorumAmma atıp tutmuştum(Arkasını döner,yerin dibine batmıştır)
ONBAŞI — Vay…Öldüm…Neler söylemiştim(Döner mahçuptur)
ALİ AĞA — Efendime söyliyeyim,ben ne ettim,neler söylemiştimTuh…(Döner)
DERVİŞ AĞA — Ya ben ne heyzeley yemiştim(Döner)
HOCA — Ya,ben nasıl bakayın malim beyin yüzüne?(Döner)
(Sahneye bir üzüntü çökmüştür,köylüler mahçupluktan,diğerleri bu durumdan sıkıntılıdır)
MÜFETTİŞ — Eee,merhaba,Murat BeyKasabadan bir ayrıldınız…Arabanız tıkır tıkır gittiBen sizi gitti,vazifeye başladı sanıyordumHalbuki kasabadan telefonla sizin için,pır kaçmış dediler
YABANCI — Bakın yine buradayım
MÜFETTİŞ — YaaHem buradasınız,hem burada değilsiniz
YABANCI — (Güler) Gölgem
MÜFETTİŞ — Bunlara iyi oyun oynamışsınız(Sükût)
YABANCI — Ağalar…Hepiniz yüzünüzü döndünüz
MUHTAR — Sus,malim bey,biz ne aldanmışızUtanıyorum,utanıyorum
YABANCI — Ağalar,size karşı hürmetim ve sevgim vardırHer insan gibi siz de aldanabilirsiniz
ONBAŞI — Fakat,neydi o?Böyle aldanmak çok acı
ALİ AĞA — Biz,efendime söyliyeyim,yâni,ne umduk,ne bulduk
HOCA — Yer yarılsa da dibine girsemSenin nene gerek âlemin adamı hakkında konuşmak…
DERVİŞ AĞA — Neyden lâf ettimDilim kopsaydı
YABANCI — Böyle demeyin,ağalarBen kabahati sizde bulmuyorum
MUHTAR — Ya kimde kabahat?
YABANCI — Kabahat sizde değilZamanda,evet zamandaGördüğünle değil de,işittiğinle düşünen,dedikoducu zamandaO işitilen şeylerin içinde bir kırıntı bile doğru yokturHer ağız uydurduğu yalana biraz sonra,diğer sokak başında kendi inanır…Benim annem de,babam da temiz insanlardıBunu sizlere delilleriyle ispat edeceğim
HOCA — Bak bu doğruBiz şu malim beyi nasıl biliyorduk,karşımıza nasıl çıktı
MUHTAR — Boğazıma bir şeyler tıkanıyorçNeler söyledik,neler söyledik senin için
Utanıyorum
DİĞERLERİ — Utanıyoruz,vallâhi…
YABANCI — Ben bu sözü,yani şu “utanıyoruz” sözünü,sizin değil de bizi kötüleyenlerin hepsinin ağzından çıkmış sayıyorumSizin geri dönüşünüz ve utanışınız,bana istikbâl için bir ışık gibi görünüyor
ONBAŞI — (Güler) Neydi o?Hani bir söz vardıYanlış hesap,neydi muhtar
|