Hayalimdeki Resim

O anda anladım olmuyor sensiz
Bu daha ilk günü, ağladım sessiz
Alışmak çok zor sensizliğe, imkansız
Her yerinde sen varsın bu evin…
Duyuyorum pişmanım diyor sesin…
Acılar benim artık acılar…


Sen gittin… Gidişine mühürlendi gözlerim… Şimdi, sensizliğin ertesinde ömrüm… Yokluğuna uzanmış tüm sözcüklerim… Oysa sensizliğin ilk günü bugün… Yüreğim ilk kez sensiz… Ruhum ilk kez yalnız… Ve yokluğuna inat, sensizlik bile ‘sen’ kokuyor… Sevmek seni, bir ömür… Ve sensiz bir ömür, böylesine varlığına esir iken benliğim… Biliyorum, alışılmaz sensizliğe… Sende bensizliğe uyuyamazsın… Ve yine biliyorum ki, varlığın ulaşamaz biz’li bir hayale…


Görecekmiş gibi seni gözlerim
Tutacakmış gibi seni ellerim
Ama yoksun sen!


Sen gittin – de, gidişini ‘yok’ sayıyor iç sesim… Gözümün değdiği heryerde senin gözlerini istiyorum…Dokunduğum her tende senin sıcaklığını arıyorum…Ama ne sen ne de sıcaklığın yok, benim olduğum yerlerde…


Sen benim nefesim
Hayalimdeki resim…
Aşkı anlatan sesimsin…
Hiç batmayan güneşim
Bitmeyen hasretim…
Hayattaki tek eşim…
Ve bir şarkı usulca dökülen dudaklarımdan…
Sen… Sesimin sessizliği… Mutluluğumun yüzü… İçimin yansıması… Yüreğimdeki özlemin uğultusu… Yaşayabildiklerim… Yaşayamadıklarım…

Ve sen yine de benim anlatamadığım her şey… Anlatabildiğim hiçbirşey-sin…