Keloğlan İle Devler - Keloğlan Masalları

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Keloğlan ile Devler)

Bir varmış bir yokmuş, eski zamanların birinde, bir nine ile oğlu varmış

Kafası kel olduğundan, herkes o oğlana Keloğlan dermiş

Keloğlan, keyfine çok düşkünmüş, sabah erkenden kalkar, akşamlara kadar sinek avlar, fare kovalar, daha güneş batar batmaz, uyuz kediler gibi ocak başına büzülürmüş

İş, güç ne yaparmış, ne de severmiş

Yaşlı annesi, oğlunun bu miskin, bu tembel huyundan çok dertliymiş

Birçok kereler, yahut sayısız defalar uyarmış, ama Keloğlan hiç aldırış etmemiş, sineklere avlamaya, tavuklara kışalamaya, dev gibi fareleri de kovalamaya devam etmiş

O kadar tembellik ediyormuş ki, keçileri ile eşeği bile yaylıma götürmemiş, hayvancıklar açlıktan ölmüş

Yaşlı annesi, artık daha fazla dayanamamış, oğlum, uşağım dememiş, almış eline kocaman bir sopa düşmüş peşine

Neresine gelirse pat pat vurmuş

Neredeyse, Keloğlan’ın kafası kırılmış

Keloğlan bakmış ki anasının dayaktan vazgeçeceği yok, acımadan öldürecek, canlı canlı da mezara gömecek

Ardına bile dönüp bakmadan kaçıp gitmiş

Çok para kazanmadan eve dönmeyecekmiş

Az gitmiş, uz gitmiş, gide gide bir kasabaya inmiş

Karnı da çok ama çok acıkmış

Parası da ya azmış yahut hiç yokmuş

Bir kocakarının evine varmış, kapısını vurmuş, ekmek istemiş, yemiş…

İş aramış, bulamamış, bir güzel de paylanmış

Geri dönmemeye pek kararlıymış ya, ne olur ne olmaz, dağlarda, ormanlarda lazım olur diye düşünmüş

Bir demirci dükkanına varıp, kendine demir bir kılıç yaptırmış

Takmamış beline, almış eline

O kadar çok yol gitmiş ki, kaç köy, kaç kasaba geçtiğini unutmuş

Çok sessiz ve karanlık bir gecede, bir derin vadiye inmiş

Eli kınılıcında gözü sesteymiş

Bir gürültü ile irkilmiş

Kulak kabartmış, çok korkmuş

Bu sesleri daha önce hiç duymamış

İnmiş daha da aşağılara,gördüğü manzara, az kalsın aklını başından alacakmış

Birçok dev, bir arabadaymış

Durmadan konuşuyorlarmış

Meğer devler düğün yemeği pişirirmiş

Kocaman kocaman ocakları varmış

Ev büyüklüğündeki kazanların biri indirilip biri bindiriliyormuş

O kadar meraklanmış ki Keloğlan, daha yakından görmek için birkaç adım yürümüş

Her nasılsa devin birisi kendisini görmüş

Demir kılıç yaptırdığına çok sevinmiş

Ama bu kadar dev ile nasıl baş edeceğini düşündükçe, üzülmüş, korkmuş

Korkmakla olmuyormuş, yiğitliği tutmuş

Kendisine bakınıp duran dev, çok neşeli bir kahkaha patlatmış, bütün dağları dalgalandırmış

Arkadaşlarına dönmüş, şöyle seslenmiş, “Bulduk, bulduk

”

10-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Keloğlan İle Devler - Keloğlan Masalları Keloğlan ile Devler) Bir varmış bir yokmuş, eski zamanların birinde, bir nine ile oğlu varmış Kafası kel olduğundan, herkes o oğlana Keloğlan dermiş Keloğlan, keyfine çok düşkünmüş, sabah erkenden kalkar, akşamlara kadar sinek avlar, fare kovalar, daha güneş batar batmaz, uyuz kediler gibi ocak başına büzülürmüş İş, güç ne yaparmış, ne de severmiş Yaşlı annesi, oğlunun bu miskin, bu tembel huyundan çok dertliymiş Birçok kereler, yahut sayısız defalar uyarmış, ama Keloğlan hiç aldırış etmemiş, sineklere avlamaya, tavuklara kışalamaya, dev gibi fareleri de kovalamaya devam etmiş O kadar tembellik ediyormuş ki, keçileri ile eşeği bile yaylıma götürmemiş, hayvancıklar açlıktan ölmüş Yaşlı annesi, artık daha fazla dayanamamış, oğlum, uşağım dememiş, almış eline kocaman bir sopa düşmüş peşine Neresine gelirse pat pat vurmuş Neredeyse, Keloğlan’ın kafası kırılmış Keloğlan bakmış ki anasının dayaktan vazgeçeceği yok, acımadan öldürecek, canlı canlı da mezara gömecek Ardına bile dönüp bakmadan kaçıp gitmiş Çok para kazanmadan eve dönmeyecekmiş Az gitmiş, uz gitmiş, gide gide bir kasabaya inmiş Karnı da çok ama çok acıkmış Parası da ya azmış yahut hiç yokmuş Bir kocakarının evine varmış, kapısını vurmuş, ekmek istemiş, yemiş… İş aramış, bulamamış, bir güzel de paylanmış Geri dönmemeye pek kararlıymış ya, ne olur ne olmaz, dağlarda, ormanlarda lazım olur diye düşünmüş Bir demirci dükkanına varıp, kendine demir bir kılıç yaptırmış Takmamış beline, almış eline O kadar çok yol gitmiş ki, kaç köy, kaç kasaba geçtiğini unutmuş Çok sessiz ve karanlık bir gecede, bir derin vadiye inmiş Eli kınılıcında gözü sesteymiş Bir gürültü ile irkilmiş Kulak kabartmış, çok korkmuş Bu sesleri daha önce hiç duymamış İnmiş daha da aşağılara,gördüğü manzara, az kalsın aklını başından alacakmış Birçok dev, bir arabadaymış Durmadan konuşuyorlarmış Meğer devler düğün yemeği pişirirmiş Kocaman kocaman ocakları varmış Ev büyüklüğündeki kazanların biri indirilip biri bindiriliyormuş O kadar meraklanmış ki Keloğlan, daha yakından görmek için birkaç adım yürümüş Her nasılsa devin birisi kendisini görmüş Demir kılıç yaptırdığına çok sevinmiş Ama bu kadar dev ile nasıl baş edeceğini düşündükçe, üzülmüş, korkmuş Korkmakla olmuyormuş, yiğitliği tutmuş Kendisine bakınıp duran dev, çok neşeli bir kahkaha patlatmış, bütün dağları dalgalandırmış Arkadaşlarına dönmüş, şöyle seslenmiş, “Bulduk, bulduk”