Altın Beşik Destanı

ALTIN BEŞİK DESTANI

Çok eski zamanlarda yer yüzünde, cennetten kovulan Adem daha yaratılmadığı zaman, Kırım’da insan desen insan değil, ruh desen ruh değil, cin taifesi adında bir şeyler yaşıyormuş

Cin taifesi birkaç cinsmiş Bir kısmı yerle göğü yaratan Allah’a ibadet ediyor, O’nun birliğine inanıyormuş Bir kısmı da O’nun birliğine iman etmeyen cin taifesi imiş

Kırım dağlarının bir tarafında yalı boylarında Allah’a kulluk eden Allah cinleri yaşıyormuş Onlar Allah’ın emirlerini yerine getiriyor, peygamberlerin sünnetlerini icra ediyor, beş vakit namaz kılıp, Rabbî Taala’nın verdiğine şükrediyorlarmış

Kırım dağlarının öbür tarafında da cinler yaşıyorlarmış Onlar Allah’ın birliğine iman etmiyor, emirlerini yerine getirmiyor, Allah’ın düşmanı olan iblisin yolundan gidiyor, onun emirlerini yerine getiriyorlarmış, iblis kendini onlara Allah diye tanıtmış, o taifeyi hak yolundan saptırmış

Allah cinleri bağlar, bahçeler yapıp, buğday ekiyor, keten dokuyorlarmış İblise inanan cinler yabanî dağlarda yaşıyor, koyun besliyor, karaca avlayarak geçiniyorlarmış Bu iki cin taifesinin her ikisinin de hanları varmış Bunlar aralarında uzlaşmıyor, sık sık savaşıyorlarmış Birbirlerinin topraklarını alıyor, ineklerini götürüyorlarmış tarla işlerini bozuyorlarmış Bundan dolayı, aralarında çok kanlı savaşlar oluyor, birbirlerinin köylerini, şehirlerini yakıyor, bağ bahçelerini harap ediyorlarmış Pek çoğunu öldürüp, bir kısmını da esir alıyorlar, memleketlerine getirip acımadan çalıştıriyorlarmış Allah cinleri iblisin cinlerinden nefret ediyor, iblisin cinleri de Allah cinlerini bir kaşık suda boğmak için acele ediyorlarmış Bu taifelerin hanları da kendi aralarında düşmanmışlar Birbirini kanda boğmak, intikam almak için fırsat kolluyorlarmış

Arada yapılan savaşlarda çoğunlukla iblisin cinleri yeniyormuş Çünkü onlar dağlarda yaşadıkları için daha cesur, daha atik, daha sabırlı haydutlarmış Onlar avcılıkta Allah’ın cinlerinden daha usta imişler Allah cinleri ise, toprakta çalışan insanlar oldukları için silah kullanmaya alışmayan, evlerinden çıkmaya korkan, savaş kurnazlıklarını bilmeyen mülayim, sakin bir taife imiş