Öğrendim|Masal Ve Hikaye Özetleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Öğrendim

Senin sözlerinle kapattığım günümü yine senin sözlerinden oluşan bir karabasana döküyorum gün yeni başlıyor benim için, belki de asla bitmiyor sen yüklü ayrıntılarım

ismi sen, kokusu sen, tadı sana dair bir devinimden ibaret yaşamım, uzun zamandır

anlaşılmadığımı, ya da yanlış hükümler altında ezildiğimi sana itiraf edip aynalardan kaçmak yerine, gözlerindeki yansımama sarıldığımı hatırlıyorum

Sende "beni" sevdiğimi hatırlıyorum sadece

belki de bir tek bu hatıranın direni$i, içimde sana rağmen, seni reddedercesine yine "seni" yaratan

bilmiyorum ama artık sorgulamıyorum küçük prensim ne seni ne de varlığını, hayatıma girişini, yarattığın mucizeleri

hiçbir şeyi sorgulamıyorum artık sevgilim

kendimden başka

hiç bir anlama dökmüyorum bakışlarını kimselerin, ya da hiç bir engel koymuyorum önüme seni düşündüğümde

Artık o çok sevdiğin gülümsememi serbest bıraktım

mutluluğum suçlulukla örgülü değil, utançlarımsa bana doğal geliyor, "insanım ne de olsa" deyip geçiyorum

üstünde durmuyorum eksikliklerimin ya da onları siper edip saklanmıyorum kimseden

beklemeyi öğrendim

belki de sadece kendiyle savaşta yenilenin, yine "ben" olacağım gerçeğiyle yüzleştim

10-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Öğrendim\|Masal Ve Hikaye Özetleri Öğrendim Senin sözlerinle kapattığım günümü yine senin sözlerinden oluşan bir karabasana döküyorum gün yeni başlıyor benim için, belki de asla bitmiyor sen yüklü ayrıntılarım ismi sen, kokusu sen, tadı sana dair bir devinimden ibaret yaşamım, uzun zamandır anlaşılmadığımı, ya da yanlış hükümler altında ezildiğimi sana itiraf edip aynalardan kaçmak yerine, gözlerindeki yansımama sarıldığımı hatırlıyorum Sende "beni" sevdiğimi hatırlıyorum sadece belki de bir tek bu hatıranın direni$i, içimde sana rağmen, seni reddedercesine yine "seni" yaratanbilmiyorum ama artık sorgulamıyorum küçük prensim ne seni ne de varlığını, hayatıma girişini, yarattığın mucizeleri hiçbir şeyi sorgulamıyorum artık sevgilim kendimden başka hiç bir anlama dökmüyorum bakışlarını kimselerin, ya da hiç bir engel koymuyorum önüme seni düşündüğümde Artık o çok sevdiğin gülümsememi serbest bıraktım mutluluğum suçlulukla örgülü değil, utançlarımsa bana doğal geliyor, "insanım ne de olsa" deyip geçiyorum üstünde durmuyorum eksikliklerimin ya da onları siper edip saklanmıyorum kimseden beklemeyi öğrendim belki de sadece kendiyle savaşta yenilenin, yine "ben" olacağım gerçeğiyle yüzleştim