Çocuk Cin - Keloğlan Masalları

Cin iyiden iyiye yaklaşmış Sıcak nefesi bile işitilirmiş

Sesini sinek gibi incelten Keloğlan şöyle demiş:

“Ey uyanık cin, bize yaklaşma! Zarife’nin ihtiyacı var, birazdan döneceğiz”

Cin, başka bir aksilik olmasın diye, hemen durmuş Keyfi yerindeymiş Çünkü, şimdi Zarife ile dönüşte gönlünce muhabbet edecekmiş Böyle hayallere dalıp gitmiş Beklemiş, beklemiş fakat hâlâ dönen olmamış Şöyle birkaç defa seslenmiş Ama hiç cevap alamamış Çok sinirlenmiş Hırsından kafasını ağaçlara vurmuş Ne yapacağını şaşırmış

“Heey arkadaşlar, yanıma gelin, Zareife’yi kaçırdılar Hâlâ ne horulduyorsunuz”, diye bağırmış

Tabii cinler, hemen uyanmış ve yanına gelmişler

Gitmişler hızla, ama yakalayamamışlar bir türlü kaçanları

Keloğlan Zarife ile birlikte evine gelmiş

Anası, uyku uyuyamamış, gözleri yollarda kalmış Bağırmaktan sesi kısılmış Pek de sinirliymiş Bir sürü laf etmiş Üstelik yanındaki kadına da bir anlam verememiş Tam kadına “Senin ne işin var burada” diye soracakken Zarife evvel davranıp şöyle demiş:

“Ey yaşlı ana, Keloğlan’a bir şey deme, çünkü beni cinlerin elinden kurtardı O olmasaydı, ben şimdi hâlâ cinlerin elinde esir olacaktım Neredeyse bir can borcum var Ödülünü, bir şekilde vereceğim”

Tabii, bu sözlerden kim hoşlanmaz!

“Hoş geldin kızım, safalar geldin hem Şöyle buyur Oturun hele,, Keloğlanım, yaman oğlanım, ne duruyorsun, sıcak süt getir ablana” diyerek ne kadar keyiflendiğini ortaya koymuş yaşlı kadın

Zarife, birkaç gün misafir kalmış Keloğlanların evinde Ama içi çok acımış, hallerini görünce Yaşlı kadına demiş ki, “Ana müsaade edersen gitmeliyim artık Ana dedim sana, çok iyilik ettin bana Hem de Keloğlanı götürmeliyim

Kadın: “Olmaz” diye itiraz etmiş

Zarife, “Ama” demiş, “Ona ödül vermeliyim”

Kadın, “Ne ödülü vereceksin” diye sormuş

“Sürpriz olsun” demiş Zarife

Kadın, “peki” demiş

Keloğlan anasının elini öpmüş, sanki çok uzun zaman kalacakmış gibi

“Hemen dön gel oğlum” demiş anası, gözlerimi yollarda koma

Zarife ve Keloğlan, çıkmışlar yola Konuşa konuşa gitmişler, gitmişler, bir konağın önüne gelmişler

Konak, ama ne konakmış Etrafı bağlık bahçelikmiş

Ünlü bir beyinmiş bu konak

Bey, konağın kapısında görünmüş Bir sevinç narası atmış

“Hoş geldin Zarife” demiş Artık ümidimi büsbütün yitirmiştim

Zarife beyin karısıymış