Ot Yiyen Kaplan|Masal Ve Hikaye Özetleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Aradan bir ay geçti

Ot yiyen kaplan ormanda aradığı huzuru bir türlü bulamadı

Kaplanlar onu aralarına kabul etmişlerdi ama ormandaki yaşam ot yiyen kaplana ters geliyordu

Neden geyik, karaca, tavşan gördüklerinde aniden saldırganlaşıyorlardı

Onlar öldürmek için programlanmışlardı, yaşamak için öldürmek zorundaydılar

Bu tarafta bir kaplan ot yiyerek yaşıyordu, bunu da düşünmek lazımdı

Ot yiyen kaplan bir gün ormanda gezerken karşısına bir tavşan çıktı

Tavşanın kendisini görüp de kaçmamasına şaşırdı

Hayret, tavşan üstüne doğru geliyordu

Kenara çekilmek istedi, çekilemedi

Ayakları tutulmuştu

Tavşan, ot yiyen kaplana çarpıp sırtüstü düştü

Daha sonra yattığı yerden doğrulup onun yüzünü elledi, yanaklarını okşadı

“ Sen ot yiyen kaplan mısın? “ diye sordu

Ot yiyen kaplan gık diyemedi

Dili damağına yapışmıştı

Tavşan: “ Tabii canım, sen ot yiyen kaplansın

Ağzın öteki kaplanlar gibi kan kokmuyor

Bak ot yiyen, şöhretin kulağıma kadar geldi

Sen ormana alışamazsın, hayvanat bahçesine dönmelisin

Duyduğuma göre, kaplanlar senin gözlerinin önünde bazı hayvanları öldürüp, seni de öldürmeye alıştırmak isterlermiş

Eğer öldürmeye alışamazsan kaplanlar seni öldürürler

Sen beni dinle ve çek git buralardan “ dedikten sonra yürüyüp gitmek isterken az ilerdeki bir çukura düştü

Ot yiyen kaplan tavşanı çukurdan çıkardı ve onun yüzüne dikkatle bakınca göz çukurlarının boş olduğunu gördü

Gözleri yoktu bu tavşanın

Kör bir tavşan diye geçirdi içinden

Onu sırtına bindirdi ve yuvasına götürüp bıraktı

Ertesi gün kör tavşanı yuvasında ölü olarak bulan ot yiyen kaplan gözyaşlarını tutamadı

Şimdiye kadar kör tavşana dokunmayan kaplanlar onu ot yiyen kaplanın sırtında giderken görünce kıskanmışlar ve öldürmüşlerdi

Ot yiyen kaplanın yüreği nefretle doldu

Bu kadarı da fazlaydı artık

Ne istemişlerdi garip bir tavşandan

Son sürat koşarak kaplanların arasına dalan ot yiyen kaplan otuzdan fazla kaplana rest çekti

“ Kör tavşanı öldürmek kolay, sıkıysa gelin beni de öldürün

“ Kaplanların beklediği buydu zaten

Ot yiyen kaplanı çileden çıkarıp üstlerine saldırtacaklar sonra parça parça edeceklerdi

Evdeki hesap her zaman çarşıya uymazdı

Aniden ortalık karardı ve şiddetli bir yağmur başladı

Şimşekler çakıyor, yıldırımlar düşüyordu

Kaplanlar sağa - sola kaçıştılar ama ot yiyen kaplan kaçmadı

Sırılsıklam oluncaya kadar bekledi

Yarım saat sonra yağmur dindi

Güneş açtı, ortalık aydınlandı

Ot yiyen kaplan gece yarısına kadar oralarda gezindi

Gelen giden olmadığını görünce beklemekten bıkıp uzaklaştı gitti

Orman işi buraya kadardı

O, şimdi hayvanat bahçesine dönmeye kararlıydı

Birkaç gün sonra sabaha karşı bakıcısı onu kafesin önünde beklerken buldu

Ot yiyen kaplan biraz sonra kafese girecek ve bakıcısı kapıyı üstüne kilitlerken, “ Kilit yeni değişti, bir daha kaçma numarasına kalkışamazsın, çünkü artık imkansız “ demesine karşılık, içinden “ Yuvam burası, ben kafes kaplanıyım

Hem istesem de ormana gidemem

Bana göre değilmiş orası “ dedi

İki ay sonra kafesine dişi bir kaplan getirilince yüreği kıvançla doldu genç kaplanın

Eş oldular birbirlerine ve kaynaşıverdiler

Gün döndü, günler döndü, zaman geçti ve iki tane yavruları oldu

Neşelendi, mutlandı, huzur doldu yüreği ve genç kaplan artık kafesinde, demir parmaklıklar ardında sakin ve yavaş adımlarla gidip geliyordu

10-24-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Ot Yiyen Kaplan\|Masal Ve Hikaye Özetleri Aradan bir ay geçti Ot yiyen kaplan ormanda aradığı huzuru bir türlü bulamadı Kaplanlar onu aralarına kabul etmişlerdi ama ormandaki yaşam ot yiyen kaplana ters geliyordu Neden geyik, karaca, tavşan gördüklerinde aniden saldırganlaşıyorlardı Onlar öldürmek için programlanmışlardı, yaşamak için öldürmek zorundaydılar Bu tarafta bir kaplan ot yiyerek yaşıyordu, bunu da düşünmek lazımdı Ot yiyen kaplan bir gün ormanda gezerken karşısına bir tavşan çıktı Tavşanın kendisini görüp de kaçmamasına şaşırdı Hayret, tavşan üstüne doğru geliyordu Kenara çekilmek istedi, çekilemedi Ayakları tutulmuştu Tavşan, ot yiyen kaplana çarpıp sırtüstü düştü Daha sonra yattığı yerden doğrulup onun yüzünü elledi, yanaklarını okşadı “ Sen ot yiyen kaplan mısın? “ diye sordu Ot yiyen kaplan gık diyemedi Dili damağına yapışmıştı Tavşan: “ Tabii canım, sen ot yiyen kaplansın Ağzın öteki kaplanlar gibi kan kokmuyor Bak ot yiyen, şöhretin kulağıma kadar geldi Sen ormana alışamazsın, hayvanat bahçesine dönmelisin Duyduğuma göre, kaplanlar senin gözlerinin önünde bazı hayvanları öldürüp, seni de öldürmeye alıştırmak isterlermiş Eğer öldürmeye alışamazsan kaplanlar seni öldürürler Sen beni dinle ve çek git buralardan “ dedikten sonra yürüyüp gitmek isterken az ilerdeki bir çukura düştü Ot yiyen kaplan tavşanı çukurdan çıkardı ve onun yüzüne dikkatle bakınca göz çukurlarının boş olduğunu gördü Gözleri yoktu bu tavşanın Kör bir tavşan diye geçirdi içinden Onu sırtına bindirdi ve yuvasına götürüp bıraktı Ertesi gün kör tavşanı yuvasında ölü olarak bulan ot yiyen kaplan gözyaşlarını tutamadı Şimdiye kadar kör tavşana dokunmayan kaplanlar onu ot yiyen kaplanın sırtında giderken görünce kıskanmışlar ve öldürmüşlerdi Ot yiyen kaplanın yüreği nefretle doldu Bu kadarı da fazlaydı artık Ne istemişlerdi garip bir tavşandan Son sürat koşarak kaplanların arasına dalan ot yiyen kaplan otuzdan fazla kaplana rest çekti “ Kör tavşanı öldürmek kolay, sıkıysa gelin beni de öldürün “ Kaplanların beklediği buydu zaten Ot yiyen kaplanı çileden çıkarıp üstlerine saldırtacaklar sonra parça parça edeceklerdi Evdeki hesap her zaman çarşıya uymazdı Aniden ortalık karardı ve şiddetli bir yağmur başladı Şimşekler çakıyor, yıldırımlar düşüyordu Kaplanlar sağa - sola kaçıştılar ama ot yiyen kaplan kaçmadı Sırılsıklam oluncaya kadar bekledi Yarım saat sonra yağmur dindi Güneş açtı, ortalık aydınlandı Ot yiyen kaplan gece yarısına kadar oralarda gezindi Gelen giden olmadığını görünce beklemekten bıkıp uzaklaştı gitti Orman işi buraya kadardı O, şimdi hayvanat bahçesine dönmeye kararlıydı Birkaç gün sonra sabaha karşı bakıcısı onu kafesin önünde beklerken buldu Ot yiyen kaplan biraz sonra kafese girecek ve bakıcısı kapıyı üstüne kilitlerken, “ Kilit yeni değişti, bir daha kaçma numarasına kalkışamazsın, çünkü artık imkansız “ demesine karşılık, içinden “ Yuvam burası, ben kafes kaplanıyım Hem istesem de ormana gidemem Bana göre değilmiş orası “ dedi İki ay sonra kafesine dişi bir kaplan getirilince yüreği kıvançla doldu genç kaplanın Eş oldular birbirlerine ve kaynaşıverdiler Gün döndü, günler döndü, zaman geçti ve iki tane yavruları oldu Neşelendi, mutlandı, huzur doldu yüreği ve genç kaplan artık kafesinde, demir parmaklıklar ardında sakin ve yavaş adımlarla gidip geliyordu