10-24-2012
|
#2
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Yeşeren Yapraklar|Masal Ve Hikaye Özetleri
Yaprak
Bir Yaprak vardı bir zamanlar Ağacında mutlu,toprağına bağlı,dalında umutlu Komşu yapraklarla da arası iyiydi Rüzgar esti mi hepsi ahenkle aynı yöne savrulur,aynı ritmi tuttururdular Güneş her zaman onları besler,büyütür ,ısıtırdı
Herbir yağmur damlasına yer vardı onda,onları büyük bir misafirperverlik ile kabul ederdi yeşil gövdesine
Yazın ortasındayken,Yaprak da gençliğinin baharındayken artık kendisini besleyen güneş ona fazla gelmeye başladı Adeta yanıyor kavruluyordu Gökten bir damla yağmur bile yağmıyordu Yaprak buna çok kızmıştı Artık rüzgar esince bile celalleniyor sinirden ahengi bozup kendini yiyip bitiriyordu Yağmurun yağmaması onu yıpratıyor,kızdırıyor ve iyice çekilmez yapıyordu Komşu yapraklar onun bu hale alışması gerektiğini,yağmurun yeniden yağacağını söyledilerse de dinletemiyorlardı Üstelik topraktan geldiği halde toprağa tepedenbakmaya başlamıştı Ağaç,Yaprağının bu yaptıklarından hiç hoşlanmıyor,üzülüyordu Sonuçta Toprak ile ağacın bağı öyle hafife alınacak türden değildir Köktür Sıkı sıkıya bağlanmışlardır Ağaç yaprağın toprağı böyle aşağı görmesine dayanamıyor kızıyordu gel zaman git zaman geldi mevsimlerden güz Sararmıştı yaprak Artık yaprağın şikayetlerine dayanamayan komşuları ağaca şikayet ettiler ve ağaç onu dökmeye karar verdi Ve birgün yaprak gözlerini açtı;önceden tepeden baktığı toprakla aynı sevyedeydi artık Hatasını anladı  Çok geçti ama
O ,toprağa karışıp,diğer yapraklar içinde hayat bulacaktı ancak bir daha
Uçan kuşları görüyordu ,yerde kımıltısız bakarken gökyüzüne  ''ne olurdu uçabilsem ben de kuşlar gibi''diye düşündü
O anda rüzgar esti,aldı kollarına yaprağı uçurdu da uçurdu Yaprak hiç bu kadar mutlu olmamıştı Rüzgara teşekkür ediyor,onu önceden kırdığı için özür diliyordu Rüzgar durunca yaprak da düştü tekrar toprağına ona yeniden bağlandı,karıştı
Bir sonraki bahar yeni bir ağaç büyüyordu o topraklarda yapraklar çıkıyordu yeşil yeşil  yaprak bir şeyler katmıştı çoğuna,özlerine  
Eğer bir gün ağaçtan koparlarsa rüzgarın kollarında uçmak vardı hayallerinde ama topraktan kopmamak yeri geldiğinde tekrar ona karışmak!
|
|
|