Tarihimize Şan Veren Seyh Samil (Bu Şeyh Şamil İsyanindaki Şeyh Şamil Değil)

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

30 Mayıs 1839'da General Grabe kumandasındaki Ruslarla Şamil'in kumandasındaki Kafkasyalılar arasında müthiş muharebe olur

Şamil'in kuvveti beş bin kişi, buna mukabil Ruslar otuz bin kişidir

Silah ve teçhizat durumu ise kıyas kabul edilmeyecek derecede Rusların lehinedir

Şamil kuvvetleriyle birlikte ustalıkla çekilmiş ve Ahulgoh kalesine girmiştir

Yetişen Rus ordulan kaleyi muhasara etmiştir

Muhasara aylarca devam eder

Kalede yiyecek ve içecek kalmamıştır

Cephane bitmek üzeredir

Şamil Rusların teklifi üzerine, ahalinin canlarına dokunulmayarak kaleden serbestçe çıkıp gitmelerine karşılık oğlu Cemaleddin'i rehin verir

Fakat Cemaleddin'i alan Ruslar kaleyi daha sıkı bir ateş altına alırlar

Müthiş top ateşi altında kale bedenleri tahrip olmuştur

Şamil'in zevcesi ile iki yaşındaki yavrusu Mehmed Said şehit düşmüştür

28 Ağustos 1839'da kaleye hücum eden Rus askerleriyle boğaz boğaza mücadele olur

Şamil ve askerleri son bir gayretle vuruşmaya devam etmektedirler

Kalede bulunan kadınlar düşmanın eline geçmektense ölmeyi tercih ederek kendilerini uçuruma atmaktadırlar

Kalede taş üstünde taş kalmamıştır

Ayakta kalan sayıları yüze varmayan yiğitler son güçlerim ortaya koymaktadırlar

Dayanmanın mümkün olmadığını gören Şamil adamlarına çekilmelerini söyler

Kendisi de yaralı vaziyette, yine kendisi gibi yaralanmış sekiz yaşındaki oğlu Gazi Muhammed'i sırtına bağlayıp dik kayalara tırmanarak düşmanın arasından kaçmaya muvaffak olur

Düşman şehitler arasında Şamil'i ararlarken o bir çoban vasıtasıyla Rus kumandanına şu mektubu gönderir:

"General! Çarına haber ver ki, Kafkasya'nın bağrında daha binlerce Ahulgoh var ve on binlerce surlar ve kuleler başlarını Rablerine kaldırıp ecelini susayanları bekliyor

"Silahlarınızın vücudumda açtığı üç yarayı şifalı Dağıstan otlarından kendi ellerimle yaptığım ilaçlarla şimdiden iyi ettim ve harbe hazırlandım

Kalbimde açtığınız evlât, ayal ve hemşireme ait dört yaranın hiç hükmü yoktur

Geri kalan evlât ve ayalimi de şimdiden vatan ve Cenâb-ı Allah'a kurban adadım

"Size ve Çarınıza her şeyi bol bol vereceğiz

Fakat vatanın hürriyet ve şerefini asla!

"Ahulgoh'ta aldığınız kanlı ders kâfi gelmediyse, zengin çarınızın ordularını ve hazinelerini ortaya dökerek tekrar geliniz

Askerlik şerefini lekeleyerek yalan söyleyiniz, vaadlerinizi inkâr ediniz, ormanlarımızı kundaklayınız, ekinlerimizi yakınız, meyve ağaçlarımızı, bahçelerimizi kavurunuz

Bütün bunlar Kafkas'ın ezelî hürriyet ve istiklâl aşkını körüklemekten başka hiç bir şeye yaramıyacaktır

"Çarlar ölecektir, Petro'larınız ve Katerina'larmız gibi Nikola da gözleri arkasında gidecektir

Fakat Kafkasya mutlaka kurtulacak hür ve mesut olacaktır

Allah, hak ve vatan uğrunda çarpışanların yardımcısı olsun

"

Ahulgoh'un düşmesinden sonra Şamil dağ bayır dolaşarak yeniden ordu kurmaya gider ve 1840'tan itibaren teşkilatlı bir ordu kurmaya muvaffak olur

Altı bin kişilik ordunun 2500'ü piyade, 3000'i süvari, 500'ü de muhafız kıtası idi

Bu orduda sadece 12 top bulunmaktaydı

Karargâhını Dargo'ya kuran Şamil orduyu, Ahverdil Muhammed, Şuayip Molla, Hacı Murat ve Tilit'li Murtaza Ali kumandalarında dörde taksim eder

Şamil'in ordusu, sayıları 50 binden fazla ve topçu kuvveti bakımından da yirmi misli fazla olan Rus ordusuna karşı yıldırım muharebeleri yapmaya başlar

Zaferden zafere

Müthiş harp taktikleri uygulayan Şamil Rusları perişan etmeye başlar

Şamil merkezdeki kuvvetlerin idaresini eline alarak dört bir tarafa yetişiyor, düşmanı şaşırtıyordu

1843'teki Birinci Dargo muharebesinde Rus ordusu perişan edilerek büyük miktarda esir ve cephane alınır

Çar Nikola'nın hazırlattığı 4 ordu da peşpeşe bozguna uğratılır

Şamil'in kumandasındaki Kafkasyalılar destanlar yazmaktadırlar

30 Ağustos 1843 günü yapılan hücumla Unsokul kalesi 3 Eylül 1843'te de Satanah kalesi ele geçirilir

Bundan sonra zaferler birbirini takip eder

Hossat zaptedilir

9 Kasım 1843'te Gergebil Ruslardan geri alınır

Şamil şeyhinin mezarını Rus askerlerine çiğnetmemiştir

l Ağustos 1845'te Dargo'yu saran Rus orduları perişan edilir

Mağrur General Vorontsof Dargo'da müthiş bozguna uğrar ve büyük miktarda cephane bırakarak kaçar

Şamille baş edemiyeceğini anlayan Rus kumandanlarından Prens Vorontsof tüyler ürpertici bir icraata girişir ve Ağustos 1845'te Çeçenistan ormanlarını yakar

Düşmanla anlaşmanın cezası ölümdür

Rus ordularının üzerlerine geldiğini gören Çeçen'ler kadın ve çocukları kurtarmak için Ruslarla anlaşma yapmak isterler

Fakat bunun için İmam Şamil'in reyini almaları gerekmektedir

Ne var ki, bu hususta İmam Şamil'in zerre kadar taviz vermediğini ve düşmandan yüz çevirmeyi idamla cezalandırdığını bilmektedirler

Neticede kura ile iki kişi tesbit edip Şamil'e gönderirler

Bu elçiler önce İmam Şamil'in anasını ziyaret ederek, Şamil'in muvafakati için aracı olmasını rica edip yalvarırlar

Şamil'in anası yalvarmalara dayanamayıp oğluna tavassutta bulunur

Bu durumu gören Şamil, derin üzüntü duyar

Canevinden vurulur

Çünkü düşmanla anlaşmanın cezası ölüm, anlaşmak için aracı olmanın cezası ise yüz sopadır

Yirmi beş senelik şanlı mücadele esnasında bu hükümlerden zerre kadar taviz vermemiştir

Uzun tefekkürden sonra hükmü verir

Anasına yüz sopa vurulacaktır

Bu hükmü işiten ananın cevabı şudur:

"Oğul, Allah'ın adaletini yerine getirmeden bir lahza geri durursan sana verdiğim sütü helâl etmem

"

Şamil anasının cezasını çekmeyi üzerine alır ve kendisine yüz sopa vurulmasını ister

Emir kesindir

Müritleri kendisinin yerine cezayı yüklenmek isterlerse de şiddetle reddedilirler

Neticede ceza en ağır şekilde uygulanır ve İmam Şamil'e yüz kamçı vurulur

"Mukaddes dâva uğruna, bin ana ve bin Şamil feda olsun!" diyen İmam Şamil, anasına ait küçük bir vatanî ihmal ve gafletin cezasını bizzat kendisi tekeffül etmiş ve ödemiştir

Osmanlı Devletinden yardım isteniyor

Mahdut imkânlarıyla Ruslarla mücadele eden ve onları perişan eden İmam Şamil kesin netice alınması için Halife-i Müsliminden yardım ister

Bu maksatla 1853'te Muhammed Emin isimli kumandanını Sultan Abdülmecid'e gönderir

O yıllarda osmanlı Devleti İngiltere ve Fransa ile ittifak ederek Rusya'ya sefer yapma hazırlığı içerisindedir

Şamil'e göre, Rusya'ya öldürücü darbe Kırım'dan değil, Kafkasya'dan vurulabilirdi

Kafkasya çok zengin bir ülkeydi ve Rusya ile Osmanlı Devleti arasında aşılmaz bir set olabilirdi

Kafkasya'da çeyrek asırdır İmam Şamil'in liderliğinde verilen mücadelede, sayısı gittikçe artarak ikiyüz bine ulaşan muazzam Rus ordusu bozguna uğratılmıştır

Osmanlı ordusunun yardım ve desteğiyle Ruslara öldürücü darbe vurulabilecekti

Sultan Abdülmecid, İmam Şamil'in kumandanını büyük bir alaka ile karşılamış ve derhal İmam Şamil'e yardım gönderilmesini emretmiştir

Bu maksatla büyük bir donanma Kafkasya'yı kurtarmak üzere ağzına kadar silah ve cephane dolu olarak yola çıkarılmıştır

Ne var ki, zengin belde Kafkasya'ya Osmanlı nüfuzunun girmesini istemeyen müttefik ülkeler, Kafkasya'ya giden yardım gemilerini çevirerek, malzemeleri Sivastopol'a yığmışlardır

Böylece Kafkasya'nın istiklal ümidi kaybolmuştur

Şeyh Şamil'in Müdafaa Muharebeleri ve Esir Düşmesi

Çar II

Aleksandr, bir avuç insanın koskoca bir imparatorluğu çaresizlik içerisinde bırakmasını gururuna yediremiyordu

Meseleyi halletmek için büyük askerî birlikler hazırlatmıştı

Bu birliklerin sayısı bütün Dağıstan nüfusundan fazlaydı

İmam Şamil bir avuç kahramanla, gözü dönmüş Rus sürülerine karşı kahramanca karşı duruyordu

Ne var ki, düşman kırmakla tükenmiyordu

Yüzlerce topu vardı

Büyük cephaneleri vardı ve silahlar devamlı ölüm kusuyordu

Son çarpışmada Şamil'in askerleri eriye eriye yüz kişi kalmıştı

Kadın ve çocuklar vardı

Durumu ören Şamil, kadın ve çocuklara ve yerli ahaliye dokunulmamak kaydiyle teslim olmuştur

Kafkas Kartalı 6 Eylül 1859'da esir alınmıştır

Kırk kişilik maiyyetiyle birlikte Başşehir Petersburg'a götürülmüştür

On sene Rusya'da esir kalan Şamil, Çar'dan İstanbul'a gönderilmesini ister

Bu isteğin kabul edilmesinden sonra İmam Şamil 1870'te İstanbul'a gelir

Büyük bir kalabalık bu şanlı mücahidi büyük bir coşkunlukla karşılar

İstanbul bir bayram günü yaşamaktadır

Aziz misafirleri şehirlerine teşrif etmiştir

Şamil'i getiren gemi Dolmabahçe sarayı önüne demirlemiştir

Büyük kahramanı bizzat Sultan Abdülaziz karşılamış ve onu büyük bir muhabbetle bağrına basmıştır

Sultan Abdülaziz sevincini şöyle ifade etmektedir: "Babam sultan Mahmut mezarından çıksa idi ancak bu kadar sevinç ve heyecan duyabilirdim!"

Sultan Abdülaziz Han aziz misafirine nasıl ikram edeceğini, onu nasıl ağırlayacağını bilemez âdeta

Günlerce başbaşa sohbet ederler

İmam Şamil son günlerini mübarek beldelerde, yüce Nebi'nin (a

s

m

) makberinin bulunduğu Medine'de geçirmek istemektedir

Rusya'dan ayrılırken geri dönmesi şart koşulmuş ve bunun için oğlu Muhammed Şefiî rehin alınmıştır

Sultan Abdülaziz İmam Şamil'in son günlerini mübarek beldelerde geçirmesine müsaade edilmesi için Rus Çarına aracılıkta bulunur ve bu talep kabul edilir

Bundan sonra İmam Şamil mübarek beldelere gider ve haccını ifa eder

Hac esnasında dünyanın dört bir yanından gelen hacılar nâmını işittikleri bu şanlı mücahidi görmek, elini öpüp, duasını almak isterler, lâkin ister istemez izdiham meydana gelir

Bu duruma çare olmak üzere idareciler Şeyh Şamil'i Kabe'nin d

çıkarırlar

Bir müddet orada duran İmam Şamil'i hacılar doyasıya seyrederler

Büyük bir izzet ve ikram'la ağırlanan İmam Şamil 17 Şubat 1871'de Medine-i Münevvere'de ruhunu Rahman'a teslim eder

İmam Şamil'in cenazesi Cennetü'1-Baki denilen ve Peygaber Efendimizin (a

s

m

) zevcelerinin ve pek çok sahabenin de medfun bulundukları kabristana defnedilir

10-24-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Tarihimize Şan Veren Seyh Samil (Bu Şeyh Şamil İsyanindaki Şeyh Şamil Değil) 30 Mayıs 1839'da General Grabe kumandasındaki Ruslarla Şamil'in kumandasındaki Kafkasyalılar arasında müthiş muharebe olur Şamil'in kuvveti beş bin kişi, buna mukabil Ruslar otuz bin kişidir Silah ve teçhizat durumu ise kıyas kabul edilmeyecek derecede Rusların lehinedir Şamil kuvvetleriyle birlikte ustalıkla çekilmiş ve Ahulgoh kalesine girmiştir Yetişen Rus ordulan kaleyi muhasara etmiştir Muhasara aylarca devam eder Kalede yiyecek ve içecek kalmamıştır Cephane bitmek üzeredir Şamil Rusların teklifi üzerine, ahalinin canlarına dokunulmayarak kaleden serbestçe çıkıp gitmelerine karşılık oğlu Cemaleddin'i rehin verir Fakat Cemaleddin'i alan Ruslar kaleyi daha sıkı bir ateş altına alırlar Müthiş top ateşi altında kale bedenleri tahrip olmuştur Şamil'in zevcesi ile iki yaşındaki yavrusu Mehmed Said şehit düşmüştür 28 Ağustos 1839'da kaleye hücum eden Rus askerleriyle boğaz boğaza mücadele olur Şamil ve askerleri son bir gayretle vuruşmaya devam etmektedirler Kalede bulunan kadınlar düşmanın eline geçmektense ölmeyi tercih ederek kendilerini uçuruma atmaktadırlar Kalede taş üstünde taş kalmamıştır Ayakta kalan sayıları yüze varmayan yiğitler son güçlerim ortaya koymaktadırlar Dayanmanın mümkün olmadığını gören Şamil adamlarına çekilmelerini söyler Kendisi de yaralı vaziyette, yine kendisi gibi yaralanmış sekiz yaşındaki oğlu Gazi Muhammed'i sırtına bağlayıp dik kayalara tırmanarak düşmanın arasından kaçmaya muvaffak olur Düşman şehitler arasında Şamil'i ararlarken o bir çoban vasıtasıyla Rus kumandanına şu mektubu gönderir: "General! Çarına haber ver ki, Kafkasya'nın bağrında daha binlerce Ahulgoh var ve on binlerce surlar ve kuleler başlarını Rablerine kaldırıp ecelini susayanları bekliyor "Silahlarınızın vücudumda açtığı üç yarayı şifalı Dağıstan otlarından kendi ellerimle yaptığım ilaçlarla şimdiden iyi ettim ve harbe hazırlandım Kalbimde açtığınız evlât, ayal ve hemşireme ait dört yaranın hiç hükmü yoktur Geri kalan evlât ve ayalimi de şimdiden vatan ve Cenâb-ı Allah'a kurban adadım "Size ve Çarınıza her şeyi bol bol vereceğiz Fakat vatanın hürriyet ve şerefini asla! "Ahulgoh'ta aldığınız kanlı ders kâfi gelmediyse, zengin çarınızın ordularını ve hazinelerini ortaya dökerek tekrar geliniz Askerlik şerefini lekeleyerek yalan söyleyiniz, vaadlerinizi inkâr ediniz, ormanlarımızı kundaklayınız, ekinlerimizi yakınız, meyve ağaçlarımızı, bahçelerimizi kavurunuz Bütün bunlar Kafkas'ın ezelî hürriyet ve istiklâl aşkını körüklemekten başka hiç bir şeye yaramıyacaktır "Çarlar ölecektir, Petro'larınız ve Katerina'larmız gibi Nikola da gözleri arkasında gidecektir Fakat Kafkasya mutlaka kurtulacak hür ve mesut olacaktır Allah, hak ve vatan uğrunda çarpışanların yardımcısı olsun" Ahulgoh'un düşmesinden sonra Şamil dağ bayır dolaşarak yeniden ordu kurmaya gider ve 1840'tan itibaren teşkilatlı bir ordu kurmaya muvaffak olur Altı bin kişilik ordunun 2500'ü piyade, 3000'i süvari, 500'ü de muhafız kıtası idi Bu orduda sadece 12 top bulunmaktaydı Karargâhını Dargo'ya kuran Şamil orduyu, Ahverdil Muhammed, Şuayip Molla, Hacı Murat ve Tilit'li Murtaza Ali kumandalarında dörde taksim eder Şamil'in ordusu, sayıları 50 binden fazla ve topçu kuvveti bakımından da yirmi misli fazla olan Rus ordusuna karşı yıldırım muharebeleri yapmaya başlar Zaferden zafere Müthiş harp taktikleri uygulayan Şamil Rusları perişan etmeye başlar Şamil merkezdeki kuvvetlerin idaresini eline alarak dört bir tarafa yetişiyor, düşmanı şaşırtıyordu 1843'teki Birinci Dargo muharebesinde Rus ordusu perişan edilerek büyük miktarda esir ve cephane alınır Çar Nikola'nın hazırlattığı 4 ordu da peşpeşe bozguna uğratılır Şamil'in kumandasındaki Kafkasyalılar destanlar yazmaktadırlar 30 Ağustos 1843 günü yapılan hücumla Unsokul kalesi 3 Eylül 1843'te de Satanah kalesi ele geçirilir Bundan sonra zaferler birbirini takip eder Hossat zaptedilir 9 Kasım 1843'te Gergebil Ruslardan geri alınır Şamil şeyhinin mezarını Rus askerlerine çiğnetmemiştir l Ağustos 1845'te Dargo'yu saran Rus orduları perişan edilir Mağrur General Vorontsof Dargo'da müthiş bozguna uğrar ve büyük miktarda cephane bırakarak kaçar Şamille baş edemiyeceğini anlayan Rus kumandanlarından Prens Vorontsof tüyler ürpertici bir icraata girişir ve Ağustos 1845'te Çeçenistan ormanlarını yakar Düşmanla anlaşmanın cezası ölümdür Rus ordularının üzerlerine geldiğini gören Çeçen'ler kadın ve çocukları kurtarmak için Ruslarla anlaşma yapmak isterler Fakat bunun için İmam Şamil'in reyini almaları gerekmektedir Ne var ki, bu hususta İmam Şamil'in zerre kadar taviz vermediğini ve düşmandan yüz çevirmeyi idamla cezalandırdığını bilmektedirler Neticede kura ile iki kişi tesbit edip Şamil'e gönderirler Bu elçiler önce İmam Şamil'in anasını ziyaret ederek, Şamil'in muvafakati için aracı olmasını rica edip yalvarırlar Şamil'in anası yalvarmalara dayanamayıp oğluna tavassutta bulunur Bu durumu gören Şamil, derin üzüntü duyar Canevinden vurulur Çünkü düşmanla anlaşmanın cezası ölüm, anlaşmak için aracı olmanın cezası ise yüz sopadır Yirmi beş senelik şanlı mücadele esnasında bu hükümlerden zerre kadar taviz vermemiştir Uzun tefekkürden sonra hükmü verir Anasına yüz sopa vurulacaktır Bu hükmü işiten ananın cevabı şudur: "Oğul, Allah'ın adaletini yerine getirmeden bir lahza geri durursan sana verdiğim sütü helâl etmem" Şamil anasının cezasını çekmeyi üzerine alır ve kendisine yüz sopa vurulmasını ister Emir kesindir Müritleri kendisinin yerine cezayı yüklenmek isterlerse de şiddetle reddedilirler Neticede ceza en ağır şekilde uygulanır ve İmam Şamil'e yüz kamçı vurulur "Mukaddes dâva uğruna, bin ana ve bin Şamil feda olsun!" diyen İmam Şamil, anasına ait küçük bir vatanî ihmal ve gafletin cezasını bizzat kendisi tekeffül etmiş ve ödemiştir Osmanlı Devletinden yardım isteniyor Mahdut imkânlarıyla Ruslarla mücadele eden ve onları perişan eden İmam Şamil kesin netice alınması için Halife-i Müsliminden yardım ister Bu maksatla 1853'te Muhammed Emin isimli kumandanını Sultan Abdülmecid'e gönderir O yıllarda osmanlı Devleti İngiltere ve Fransa ile ittifak ederek Rusya'ya sefer yapma hazırlığı içerisindedir Şamil'e göre, Rusya'ya öldürücü darbe Kırım'dan değil, Kafkasya'dan vurulabilirdi Kafkasya çok zengin bir ülkeydi ve Rusya ile Osmanlı Devleti arasında aşılmaz bir set olabilirdi Kafkasya'da çeyrek asırdır İmam Şamil'in liderliğinde verilen mücadelede, sayısı gittikçe artarak ikiyüz bine ulaşan muazzam Rus ordusu bozguna uğratılmıştır Osmanlı ordusunun yardım ve desteğiyle Ruslara öldürücü darbe vurulabilecekti Sultan Abdülmecid, İmam Şamil'in kumandanını büyük bir alaka ile karşılamış ve derhal İmam Şamil'e yardım gönderilmesini emretmiştir Bu maksatla büyük bir donanma Kafkasya'yı kurtarmak üzere ağzına kadar silah ve cephane dolu olarak yola çıkarılmıştır Ne var ki, zengin belde Kafkasya'ya Osmanlı nüfuzunun girmesini istemeyen müttefik ülkeler, Kafkasya'ya giden yardım gemilerini çevirerek, malzemeleri Sivastopol'a yığmışlardır Böylece Kafkasya'nın istiklal ümidi kaybolmuştur Şeyh Şamil'in Müdafaa Muharebeleri ve Esir Düşmesi Çar IIAleksandr, bir avuç insanın koskoca bir imparatorluğu çaresizlik içerisinde bırakmasını gururuna yediremiyordu Meseleyi halletmek için büyük askerî birlikler hazırlatmıştı Bu birliklerin sayısı bütün Dağıstan nüfusundan fazlaydı İmam Şamil bir avuç kahramanla, gözü dönmüş Rus sürülerine karşı kahramanca karşı duruyordu Ne var ki, düşman kırmakla tükenmiyordu Yüzlerce topu vardı Büyük cephaneleri vardı ve silahlar devamlı ölüm kusuyordu Son çarpışmada Şamil'in askerleri eriye eriye yüz kişi kalmıştı Kadın ve çocuklar vardı Durumu ören Şamil, kadın ve çocuklara ve yerli ahaliye dokunulmamak kaydiyle teslim olmuştur Kafkas Kartalı 6 Eylül 1859'da esir alınmıştır Kırk kişilik maiyyetiyle birlikte Başşehir Petersburg'a götürülmüştür On sene Rusya'da esir kalan Şamil, Çar'dan İstanbul'a gönderilmesini ister Bu isteğin kabul edilmesinden sonra İmam Şamil 1870'te İstanbul'a gelir Büyük bir kalabalık bu şanlı mücahidi büyük bir coşkunlukla karşılar İstanbul bir bayram günü yaşamaktadır Aziz misafirleri şehirlerine teşrif etmiştir Şamil'i getiren gemi Dolmabahçe sarayı önüne demirlemiştir Büyük kahramanı bizzat Sultan Abdülaziz karşılamış ve onu büyük bir muhabbetle bağrına basmıştır Sultan Abdülaziz sevincini şöyle ifade etmektedir: "Babam sultan Mahmut mezarından çıksa idi ancak bu kadar sevinç ve heyecan duyabilirdim!" Sultan Abdülaziz Han aziz misafirine nasıl ikram edeceğini, onu nasıl ağırlayacağını bilemez âdeta Günlerce başbaşa sohbet ederler İmam Şamil son günlerini mübarek beldelerde, yüce Nebi'nin (asm) makberinin bulunduğu Medine'de geçirmek istemektedir Rusya'dan ayrılırken geri dönmesi şart koşulmuş ve bunun için oğlu Muhammed Şefiî rehin alınmıştır Sultan Abdülaziz İmam Şamil'in son günlerini mübarek beldelerde geçirmesine müsaade edilmesi için Rus Çarına aracılıkta bulunur ve bu talep kabul edilir Bundan sonra İmam Şamil mübarek beldelere gider ve haccını ifa eder Hac esnasında dünyanın dört bir yanından gelen hacılar nâmını işittikleri bu şanlı mücahidi görmek, elini öpüp, duasını almak isterler, lâkin ister istemez izdiham meydana gelir Bu duruma çare olmak üzere idareciler Şeyh Şamil'i Kabe'nin d çıkarırlar Bir müddet orada duran İmam Şamil'i hacılar doyasıya seyrederler Büyük bir izzet ve ikram'la ağırlanan İmam Şamil 17 Şubat 1871'de Medine-i Münevvere'de ruhunu Rahman'a teslim eder İmam Şamil'in cenazesi Cennetü'1-Baki denilen ve Peygaber Efendimizin (asm) zevcelerinin ve pek çok sahabenin de medfun bulundukları kabristana defnedilir