Siyah Perdeye Sunulmuş Hikaye

Siyah perdeye sunulmuş bir hikaye bu aslı yok… Yok bir kahramanı… Bir mutlu sonu yok bu hikayenin



Sıradanlığımıza yakışır bir suret bulamamışız Bu kadar sancı var yüreklerde o halde fazlasıyla sevdaya bulanmışız Aslında sevda yok (?) Bir ankakuşu onu kaf dağının tepesine bırakmış olmalı… Şimdi herkese şüpheyle bakıyoruz “Belki de sen sakladın” diye… Canımızın yankısı ondan sanıyoruz

Oysa sevda kapımızı yumruklasa içeri girmesine izin vermeyeceğimiz gibi basıp üzerine geçeriz bile… Ayak altı olmasın diye sevdalar bu çabalar boşuna… Basıp geçiyoruz nedense… Biz acıyı seviyoruz aslında… Her şey, belki de en uzak ve en dokunulmamış haliyle güzel…
Aslında size bir sır vermeliyim; o aşk dediğiniz şey, sizin kalbinize usulca bırakılmış gizli bir hediye paketi Bir emanettir kimi zaman…

Ve siz arzu etmedikçe o oradan ayrılmayacak Her köşe başında usulca bekleyecek Sizin; bir gün paketin açmanızı bekleyecek “aşk”, sessiz sedasız…
Ben derim ki; isterseniz tüm meraklarınızı seferber edip bakın şu adrese teslim paketinize… Vakit gece yarısı olmadan…

Alıntı