Peri Kadın Duygusal Aşk Yazıları

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Peri Kadın Duygusal Aşk Yazıları

Gözlerinden damlayan her yığılı sancının sana kattığı onca acı ve acının sana vermiş olduğu bir sancı

Sen ki; dünyayı önüne seren kadın;

Sen ki yalnızlığıyla barışık olan;

Sen ki hayalleri için yaşayan

Nerdesin şimdi?

Şimdilerde yaşadığın, geçmişinin izlerinin seni sürüklediği bu dayanılmaz acı da ne?

Sen yüreğini bir parmaklığa kapatmış aydınlık yüzü olan kadın! Nerelerdesin şimdi?

Kayıp mı edildin, kendin mi kayboldun?

Kaybolduğun yol da kim seni sürükledi bu dayanılmaz acıya

Sevgiyle bütünleşen kalbini şimdi niye dikenler kaplamış,

Sen içindeki tüm sesleri havalandıran sonsuz güce sahip kadın, şimdi nerede senin o sonsuzluğun?

Sonsuzluğu nerede kaybettin ve yokluğun nerede başladı?

Seni yalnızlığa iten neydi ki, sen bunca zamana rağmen kendini hiç oradan kurtarmadın?

Kurtaramadığın zamanların zamansız acılarla kaplı olduğunu niye bu kadar geç anladın?

Sana ait olduğunu bildiğin tüm yalnızlık tabularında şimdi neden boğuluyorsun?

Bu denizler senin sularındı, kendi sularında neden dibe batıyorsun?

Yoksa taş mı bağladılar bir daha çıkma diye?

Yoksa sürüklendin mi gelgitlerde?

Aşk senin için nerede başladı ve nerede bitti?

Dünya senin için ne zaman döndü ve ne ara durdu?

Yalnızlık ne zamandan beri sana böylesine düşman oldu?

Uyan artık uyan peri kadın!

Uyan; yoksa bir daha asla gözlerini açamayacaksın

Uyan; yoksa kaybettiğin zamanı hiçbir zaman geri alamayacaksın

Uyan; uyan ki, bu içindeki çimenlik tekrar kır çiçekleri açsın

Uyan;

Uyan yoksa…

Olduğun yerde öylece kuruyacaksın…

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Peri Kadın Duygusal Aşk Yazıları Peri Kadın Duygusal Aşk Yazıları Gözlerinden damlayan her yığılı sancının sana kattığı onca acı ve acının sana vermiş olduğu bir sancı Sen ki; dünyayı önüne seren kadın; Sen ki yalnızlığıyla barışık olan; Sen ki hayalleri için yaşayan Nerdesin şimdi? Şimdilerde yaşadığın, geçmişinin izlerinin seni sürüklediği bu dayanılmaz acı da ne? Sen yüreğini bir parmaklığa kapatmış aydınlık yüzü olan kadın! Nerelerdesin şimdi? Kayıp mı edildin, kendin mi kayboldun? Kaybolduğun yol da kim seni sürükledi bu dayanılmaz acıya Sevgiyle bütünleşen kalbini şimdi niye dikenler kaplamış, Sen içindeki tüm sesleri havalandıran sonsuz güce sahip kadın, şimdi nerede senin o sonsuzluğun? Sonsuzluğu nerede kaybettin ve yokluğun nerede başladı? Seni yalnızlığa iten neydi ki, sen bunca zamana rağmen kendini hiç oradan kurtarmadın? Kurtaramadığın zamanların zamansız acılarla kaplı olduğunu niye bu kadar geç anladın? Sana ait olduğunu bildiğin tüm yalnızlık tabularında şimdi neden boğuluyorsun? Bu denizler senin sularındı, kendi sularında neden dibe batıyorsun? Yoksa taş mı bağladılar bir daha çıkma diye? Yoksa sürüklendin mi gelgitlerde? Aşk senin için nerede başladı ve nerede bitti? Dünya senin için ne zaman döndü ve ne ara durdu? Yalnızlık ne zamandan beri sana böylesine düşman oldu? Uyan artık uyan peri kadın! Uyan; yoksa bir daha asla gözlerini açamayacaksın Uyan; yoksa kaybettiğin zamanı hiçbir zaman geri alamayacaksın Uyan; uyan ki, bu içindeki çimenlik tekrar kır çiçekleri açsın Uyan; Uyan yoksa… Olduğun yerde öylece kuruyacaksın…