Uzakta Mı Sanıyorsun?

Halbuki geldim!
Ordayım, iyi bak;
uzanıver içine,
tut elimden al beni!

Uzakta mı sanıyorsun?
Değilim
Uzakta mı sanıyordun?
Değildim!

Orda idim!
Yüzün avucumdaydı,
ve sarı kanatların savrulup sürtünüyordu parmaklarıma
Ve dünya yeşile kesmişti yıldızların altında!
Şehir, ve şehrin göğü,
ve bir nehr'olup akan zaman üstündeki şavkı bütün ışıkların;
Yeşildi, ve yemyeşildi

İçim dökülüyordu gözlerine;
En yükseklerden!

Bir orman gölü gibiydi gözlerin, uzuun sazların arasında;
Işıltılı
Deriin ormanların, yağmura doymuş dallarındaki her rengi yansıtan göllere benzeyen bu gözler, "koyu yeşil" oluyordu;
Kapanmak için beni beklerken, dudakların!

Sen, akmaya hazır gözlerinle gözlerken beni
Ben, gözlerine dökülüyordum!

Şimdi ben
Nice dağlardan yuvarlanıp, sana dolduktan sonra Açsan bile kapılarını, nereye gideyim; kanatsız bir kuş gibi?
Kafesimsin!

Ve nefesimsin; uzaklaşamadığım Tuttuğum
İçimde tuttuğum!

Uzakta mı sanıyorsun?
Değilim
Uzakta mı sanıyordun?
Değildim!
Ve uzakta mı sanacaksın hep beni?

Halbuki ben; uzakta olmayacağım!

Bak, gene geldim
Ordayım işte
Uzanıver içine, tut elimden; al beni!