Aşk Şiirleri [ Devv Arşiv ]

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Yetersiz mi Gülüşlerim

Yetersiz mi gülüşlerim sana karşı,
Sevgimden tenimin dışına taşan mutluluğum,
Haykırışım yüzüne, dünyaya, tüm insanlara sevgimi,
Kalıyor mu bende, gitmiyor mu sana doğru bir yerlere,
Öfkem sana olan bakışlara,
Senden uzak kalışlara,
Ya da dünyaya,
Bunlar da mı bende kalakalıyor,
Senin hissettiğin ya da duyduğun merkezlere giremiyorlar mı,
Nedendir bu bende kalışlar,
Ve nedendir bu anlayışsızlık bazı zamanlar,
Ve kendimi sana anlatamayışım

Yürek Yanarsa Titrer,Gül Üşürse

Git gide kirletiyorlar gökyüzünü Anne
Umutlarıda tüketiyorlar hep beraber / sevgileri de
dillerinde en ince yalanlar, süslü ve sisli yüzleriyle
soğuk yüreklerinde ne acıma ne sevgi
kimin eli kimin cebinde
kimin eli kimin neresinde belli değil

bense öyle acemi ve şaşkın
boş kalan ellerimi bir ömür
nereye koyacağımı bilemedim
bilemedim, hangi yalanla kimi nasıl soyacağımı
buz üstünde yürümeyi seçtim kendi hesabıma
maske diye bir not düşürmedim yüzüme
bukalemuna çalan rengimde olmadı

tuttuğum her insanın elinde/ ellerim kirlendi
gözlerim kirlendi/ baktığım her insanın gözlerinde
yüreğimi sarktım umut kuyularına her defasında
her defasında yangın çektim su yerine, acı çektim
ne bir gün ışığı aktı içime, ne de bir yağmur damlası

rezil bir dünyanın orta yerinde
hüzün ben oldum düşen her yaprakta
her savaşta vurulan ben
yıkıldı hayalleri çocukların gözlerimde
yüreğimde yandı son ümitleri
ıstırabın en derin okyanusuna gömüldüm
bu nasıl bir dünya Anne
suskunum, susuzum, yaralıyım
gözlerim, ruhum, bedenim yorgun

durmadan kirletiliyor/ kanıyor zaman /kimse aldırmıyor
kimse yanmıyor /sevincini ateşe döken gelincik çiçeklerine
dönüp bakmıyor çığlıklarına çocukların
kapkara bir nehir gibi
acı akıyor yüzünde yoksulların her akşam
tüm çabalarımıza ragmen, temiz tutamadık güzelliklerimizi
herşeyin kirletildiği bir dünyada
hep vurgun kaldı bir yanımız
bir yanımız aşka acıya ayarlı

dumanlar yürüyor her akşam
beton yığınlarıyla örtülü / sevgisiz kentler üstüne
zifiri karanlıklar
kimse kimsenin yasını tutmuyor/ bölüşmüyor acısını
bu nasıl bir dünya Anne
bu nasıl bir dünya

Sarılki,
kokun sinsin tenime /sevgin işlesin yüreğime
bu yalancı dünyada kimim varki, başka gözlerimden öpecek
içimi ısıtacak bu karanlık soğuk kış gecelerinde
Sarılki, serinlensin ateşler içindeki alnım
yorgunum/ beynim, tenim, ellerim yorgun
kendime sürgün yaşamaktan
sevgiye tanımlar aramaktan
tüm bu oldu bittilere
insanın kayıtsızlığından yorgunum Anne

yoruldum Anne ağrılarım sızılarım yorgun
ihanetler yedi umudumu, sevgimi, düşlerimi
her gece yalnızlıklar sürüyorum/ kanayan yerlerime
ellerime çaresizlikler yüklüyorum
üşüyorum bu karanlık soğuk gecelerde sarıl bana

oysa hiç dönmedim sırtımı insan emeğine
öpmedim namerdin elini/ eğilmedim zalimin önünde
ama ezildim bir çaresizin bakışından
bir annenın yakarışından
bir babanın haykırışından
utandım Anne dünyayı kirli bahçesine çevirenlerden
aç insanların kederinden utandım
bombalanan şehirlerden, yalvaran gözlerden
insanların kayıtsızlığından tüm bu oldu bittilere
insanlığımdan utandım Anne insanlığımdan

heyhatki,
bizi ağlatan acılar güldürüyor başkalarını Anne
yürek yanarsa titrer, gül üşürse
kaç insan soyundan ihanet görmüş, kaç gül dikeninden
mademki ihanet var,
öz elleriyle boğsun gül emen çocuklarını anneler
ve ihanet etsin şairler
bir daha yazmasın gül yüzlü sevgililerine şiirler
her mısrası kurşun olup saplansın yüreklerine

Ve ben
bunca kalabalıkların, bunca mekanların içinde
her defasında yarası kanayan şiirler damlarken içime
yüreğimdeki yağmurlarla, herkesin bildiği bu dünyada
adresi olmayan yitik mektuplar gibi yorgun
yavru bir kedi gibi yalnız ve sahipsiz
öyle mi?
vayyy

ben nazlı bir yaprağım dalından düşmüş
alın beni üşüdüğüm yerden
kaldırın beni düştüğüm yerden
kalbinizin üstüne tutun pul pul
vicdanınızın üstüne
aynı soydanım sizinle

yok başka bir umarım alın beni üşüdüğüm yerden
yok başka kimsem kiminle konuşsam
sizin elleriniz var soyan, evleriniz var kocaman
sokaklarda gecekondularda yatmadınız karda kışta
bir dilim ekmeğe avuç açmadınız
utanan biz olduk yoksulluğumuzdan
utanan anam oldu, babam, bacım, gardaşım

ben nazlı bir yaprağım dalından düşmüş
alın beni üşüdüğüm yerden
kaldırın düştüğüm yerden
kalbinizin üstüne tutun pul pul
vicdanınızın üstüne
aynı soydanım sizinle

MOR KALEM

Her koşmana bir öpücük var dedi
Yaktı beni canevimden sürmelim
Durulur mu bunu bize yâr dedi
Haydi kalem nazlı kalem mor kalem

Boş kağıdı çizik çizik çizersin
Güzelleri övmesini bilirsin
İsteyince bülbül olur ötersin
Haydi kalem nazlı kalem mor kalem

Ela gözlüm sonra bize darılır
Bir koşmaya boynumuza sarılır
Has bahçenin gülü böyle derilir
Haydi kalem nazlı kalem mor kalem

Oktay der ki mor kalemim bir tane
Güzeller emrine gelmiş cihana
Gayri ela gözlüm olsun bahane
Haydi kalem nazlı kalem mor kalem

MUTLULUĞU UNUTTUM YILLAR OLDU

Mutluluğu unuttum, yıllar oldu
geçti çocukluğun sımsıcak kadife kanatları
ve yeşillikler içindeki yuvamda
bir gaga açmasıyla kursağımın mutlulukla dolması

Geçti, artık acılar bekler beni
şimdi garip bir güvercindir sabah
güneş doğunca üç-beş mutluluk kırıntısıyla doyurur karnımı
ve bir yana çekilip başını kanadının altına gömer geceleri __________________

frmacil sekizinci 8 sayfa

10-21-2012	#71
Prof. Dr. Sinsi	Aşk Şiirleri [ Devv Arşiv ] *Yetersiz mi Gülüşlerim* Yetersiz mi gülüşlerim sana karşı, Sevgimden tenimin dışına taşan mutluluğum, Haykırışım yüzüne, dünyaya, tüm insanlara sevgimi, Kalıyor mu bende, gitmiyor mu sana doğru bir yerlere, Öfkem sana olan bakışlara, Senden uzak kalışlara, Ya da dünyaya, Bunlar da mı bende kalakalıyor, Senin hissettiğin ya da duyduğun merkezlere giremiyorlar mı, Nedendir bu bende kalışlar, Ve nedendir bu anlayışsızlık bazı zamanlar, Ve kendimi sana anlatamayışım *Yürek Yanarsa Titrer,Gül Üşürse* Git gide kirletiyorlar gökyüzünü Anne Umutlarıda tüketiyorlar hep beraber / sevgileri de dillerinde en ince yalanlar, süslü ve sisli yüzleriyle soğuk yüreklerinde ne acıma ne sevgi kimin eli kimin cebinde kimin eli kimin neresinde belli değil bense öyle acemi ve şaşkın boş kalan ellerimi bir ömür nereye koyacağımı bilemedim bilemedim, hangi yalanla kimi nasıl soyacağımı buz üstünde yürümeyi seçtim kendi hesabıma maske diye bir not düşürmedim yüzüme bukalemuna çalan rengimde olmadı tuttuğum her insanın elinde/ ellerim kirlendi gözlerim kirlendi/ baktığım her insanın gözlerinde yüreğimi sarktım umut kuyularına her defasında her defasında yangın çektim su yerine, acı çektim ne bir gün ışığı aktı içime, ne de bir yağmur damlası rezil bir dünyanın orta yerinde hüzün ben oldum düşen her yaprakta her savaşta vurulan ben yıkıldı hayalleri çocukların gözlerimde yüreğimde yandı son ümitleri ıstırabın en derin okyanusuna gömüldüm bu nasıl bir dünya Anne suskunum, susuzum, yaralıyım gözlerim, ruhum, bedenim yorgun durmadan kirletiliyor/ kanıyor zaman /kimse aldırmıyor kimse yanmıyor /sevincini ateşe döken gelincik çiçeklerine dönüp bakmıyor çığlıklarına çocukların kapkara bir nehir gibi acı akıyor yüzünde yoksulların her akşam tüm çabalarımıza ragmen, temiz tutamadık güzelliklerimizi herşeyin kirletildiği bir dünyada hep vurgun kaldı bir yanımız bir yanımız aşka acıya ayarlı dumanlar yürüyor her akşam beton yığınlarıyla örtülü / sevgisiz kentler üstüne zifiri karanlıklar kimse kimsenin yasını tutmuyor/ bölüşmüyor acısını bu nasıl bir dünya Anne bu nasıl bir dünya Sarılki, kokun sinsin tenime /sevgin işlesin yüreğime bu yalancı dünyada kimim varki, başka gözlerimden öpecek içimi ısıtacak bu karanlık soğuk kış gecelerinde Sarılki, serinlensin ateşler içindeki alnım yorgunum/ beynim, tenim, ellerim yorgun kendime sürgün yaşamaktan sevgiye tanımlar aramaktan tüm bu oldu bittilere insanın kayıtsızlığından yorgunum Anne yoruldum Anne ağrılarım sızılarım yorgun ihanetler yedi umudumu, sevgimi, düşlerimi her gece yalnızlıklar sürüyorum/ kanayan yerlerime ellerime çaresizlikler yüklüyorum üşüyorum bu karanlık soğuk gecelerde sarıl bana oysa hiç dönmedim sırtımı insan emeğine öpmedim namerdin elini/ eğilmedim zalimin önünde ama ezildim bir çaresizin bakışından bir annenın yakarışından bir babanın haykırışından utandım Anne dünyayı kirli bahçesine çevirenlerden aç insanların kederinden utandım bombalanan şehirlerden, yalvaran gözlerden insanların kayıtsızlığından tüm bu oldu bittilere insanlığımdan utandım Anne insanlığımdan heyhatki, bizi ağlatan acılar güldürüyor başkalarını Anne yürek yanarsa titrer, gül üşürse kaç insan soyundan ihanet görmüş, kaç gül dikeninden mademki ihanet var, öz elleriyle boğsun gül emen çocuklarını anneler ve ihanet etsin şairler bir daha yazmasın gül yüzlü sevgililerine şiirler her mısrası kurşun olup saplansın yüreklerine Ve ben bunca kalabalıkların, bunca mekanların içinde her defasında yarası kanayan şiirler damlarken içime yüreğimdeki yağmurlarla, herkesin bildiği bu dünyada adresi olmayan yitik mektuplar gibi yorgun yavru bir kedi gibi yalnız ve sahipsiz öyle mi? vayyy ben nazlı bir yaprağım dalından düşmüş alın beni üşüdüğüm yerden kaldırın beni düştüğüm yerden kalbinizin üstüne tutun pul pul vicdanınızın üstüne aynı soydanım sizinle yok başka bir umarım alın beni üşüdüğüm yerden yok başka kimsem kiminle konuşsam sizin elleriniz var soyan, evleriniz var kocaman sokaklarda gecekondularda yatmadınız karda kışta bir dilim ekmeğe avuç açmadınız utanan biz olduk yoksulluğumuzdan utanan anam oldu, babam, bacım, gardaşım ben nazlı bir yaprağım dalından düşmüş alın beni üşüdüğüm yerden kaldırın düştüğüm yerden kalbinizin üstüne tutun pul pul vicdanınızın üstüne aynı soydanım sizinle *MOR KALEM* Her koşmana bir öpücük var dedi Yaktı beni canevimden sürmelim Durulur mu bunu bize yâr dedi Haydi kalem nazlı kalem mor kalem Boş kağıdı çizik çizik çizersin Güzelleri övmesini bilirsin İsteyince bülbül olur ötersin Haydi kalem nazlı kalem mor kalem Ela gözlüm sonra bize darılır Bir koşmaya boynumuza sarılır Has bahçenin gülü böyle derilir Haydi kalem nazlı kalem mor kalem Oktay der ki mor kalemim bir tane Güzeller emrine gelmiş cihana Gayri ela gözlüm olsun bahane Haydi kalem nazlı kalem mor kalem *MUTLULUĞU UNUTTUM YILLAR OLDU* Mutluluğu unuttum, yıllar oldu geçti çocukluğun sımsıcak kadife kanatları ve yeşillikler içindeki yuvamda bir gaga açmasıyla kursağımın mutlulukla dolması Geçti, artık acılar bekler beni şimdi garip bir güvercindir sabah güneş doğunca üç-beş mutluluk kırıntısıyla doyurur karnımı ve bir yana çekilip başını kanadının altına gömer geceleri __________________ frmacil sekizinci 8 sayfa