Keşke; Gitmeseydin Bu Kadar Erken

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

anladım;
gece yarısı ürkek bir sesle "seni seviyorum" deyişinden
ayrılığın can alırcasına kapıya dayandığını
yağmur yağıyor sevgili
üşüyorum
dışarıda fırtına
rüzgar pencereleri tırmalıyor

güneş doğmuyor gittin gideli
doğsa da küskün bakıyor ufka

geceler değişeli kendimde değilim
şimdi
kuş uçmaz gönüllerde bestelenir şiirim
kalansız hesap işlerinde sıfıra endeksli yaşantım
korkularımsa yatırımsız geleceğe

nerede bir çift görsem, içim titrer
artık;
sevgililerin buluşma mekanı değil parklar
güvercinler özgürlüğü temsil etmiyor
güller ise aşkı değil ateşi anlatıyor

kendimden geçmişim bu günlerde
tuhaf sancılar bedenimde
içiyorum, belki de bundandır sancım

her sabah mide ağrılarıyla uyanıyorum
kaç geceyi sabah ettim bilemezsin
elimde sigara cam kenarında

keşke; gitmeseydin bu kadar erken

keşke;
bir şeyleri anlamlandırabilmek kadar kolay olabilseydi gidişini anlamak
anlamıyorum, anlayamadığım ise;
boş beklentili sözlerden neden böylesine acı sonuçların doğduğu
sanırım yaşlanmaya başladım
ürküyorum

çelimsiz düştüm gittin gideli
biliyor musun sevgili
mektuplar taziye ziyaretini kesti
çiçekleri sulamıyorum artık
balkon sefasını da kestim
çocuklar top oynamıyor artık buralarda
keşke; gitmeseydin bu kadar erken

şimdilerde herkese gidişini anlatıyorum
kuracağım cümleleri özenle seçiyorum
gözlerin düşüyor hatırıma,
dilim sürçüyor

keşke; gitmeseydin bu kadar erken
daha yaşanacak çok senelerimiz vardı
daha çocuğumuz olacaktı
bahçeye ektiğimiz fidanın gölgesinde yudumlayacaktık ikindi çayımızı

gittin gideli çiçekler kurudu
sulamıyorum artık bahçeyi
kış henüz gelmedi
eli kulağında
yakında çöker yine üzerime kabus gibi
korkar oldum gecelerden
üşüyorum; üstümü örtecek takatim kalmadı

birde seni düşünüyorum
üşüyor musun sevgili?
sıkıyor mu seni toprak
rahatsındır umarım
ummaktan ziyade bilirim
sen şimdi cennettesin
öyle ya benden öte severdin O`nu

özür dilerim;
tutamadım yine kendimi
ağlayışımı da görmezden gel n`olur
elimde değil
tutamıyorum işte zamanı
keşke; gitmeseydin bu kadar erken
canım çok acıyor

şimdilerde herkes ölümünün erken oluşundan söz ediyor
taziye dilekleri sıralanıyor kapımda
zamanın acıya iyi geldiğini saçmalıyor atasözleri
birde ölümle sabrın geldiği hatırlatılıyor

biliyor musun sevgili
her gece ağlıyorum
neden bu kadar erken oldu ki gidişin
neden doğum gününde gittin
neden sana son hediyemi sunamadım
nedenler niçinler sıralanıyor ömrümde
korkuyorum isyan etmekten;
sanırım onu da yaptım

neyse sevgilim yine ağrıttım başını
artık gizlemiyorum kimseden
’her sabah erkenden yola koyulup
saatlerce kabrinin basında ağladığımı’
herkes biliyor artık ne denli güçsüz kaldığımı
umursamıyorum, kim ne düşünüyor

alay ediyor çocuklar benimle
deli sanıyorlar, taşlandım biliyor musun deliyim diye
olsun o da önemli değil
hem sensiz aklı ben neyleyim
sensiz ömrü ben neyleyim
önemi yok artık hiçbir şeyin
sen bil yeter sevgili
hala dipdiriyim, aklım da başımda
bakma n’olur yangınlarıma
hala serinliyor içim
gözlerin düşünce hatırıma

önemi yok artık hiçbir şeyin
sen bil yeter sevgili
biraz üzgünüm bu aralar
birazda berduş hepsi bu
sana söz; düzeleceğim

unutacağım ağrılarımı
sen varmışsın gibi mutlu olacağım,
sinema biletlerini yan yana alacağım çift
yemeğimde iki kişilik olacak
her gün sabaha uyanacağım sen yanımdaymışsın gibi
mutlu olacağım,
mutluluk kavramını unutmuş olsam da

oyunlar oynayacağım
her oyun sonunda gülüşün zaferim olacak
sen istiyorsun diye böyle olacağım,
yoksa gücüm yetmez bunları sırtlanmaya
zorda olsa gülmeye çalışacağım
güleceğim

yaşayacağım

senin için sevgilim

seni çok özledim

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Keşke; Gitmeseydin Bu Kadar Erken anladım; gece yarısı ürkek bir sesle "seni seviyorum" deyişinden ayrılığın can alırcasına kapıya dayandığını yağmur yağıyor sevgili üşüyorum dışarıda fırtına rüzgar pencereleri tırmalıyor güneş doğmuyor gittin gideli doğsa da küskün bakıyor ufka geceler değişeli kendimde değilim şimdi kuş uçmaz gönüllerde bestelenir şiirim kalansız hesap işlerinde sıfıra endeksli yaşantım korkularımsa yatırımsız geleceğe nerede bir çift görsem, içim titrer artık; sevgililerin buluşma mekanı değil parklar güvercinler özgürlüğü temsil etmiyor güller ise aşkı değil ateşi anlatıyor kendimden geçmişim bu günlerde tuhaf sancılar bedenimde içiyorum, belki de bundandır sancım her sabah mide ağrılarıyla uyanıyorum kaç geceyi sabah ettim bilemezsin elimde sigara cam kenarında keşke; gitmeseydin bu kadar erken keşke; bir şeyleri anlamlandırabilmek kadar kolay olabilseydi gidişini anlamak anlamıyorum, anlayamadığım ise; boş beklentili sözlerden neden böylesine acı sonuçların doğduğu sanırım yaşlanmaya başladım ürküyorum çelimsiz düştüm gittin gideli biliyor musun sevgili mektuplar taziye ziyaretini kesti çiçekleri sulamıyorum artık balkon sefasını da kestim çocuklar top oynamıyor artık buralarda keşke; gitmeseydin bu kadar erken şimdilerde herkese gidişini anlatıyorum kuracağım cümleleri özenle seçiyorum gözlerin düşüyor hatırıma, dilim sürçüyor keşke; gitmeseydin bu kadar erken daha yaşanacak çok senelerimiz vardı daha çocuğumuz olacaktı bahçeye ektiğimiz fidanın gölgesinde yudumlayacaktık ikindi çayımızı gittin gideli çiçekler kurudu sulamıyorum artık bahçeyi kış henüz gelmedi eli kulağında yakında çöker yine üzerime kabus gibi korkar oldum gecelerden üşüyorum; üstümü örtecek takatim kalmadı birde seni düşünüyorum üşüyor musun sevgili? sıkıyor mu seni toprak rahatsındır umarım ummaktan ziyade bilirim sen şimdi cennettesin öyle ya benden öte severdin O`nu özür dilerim; tutamadım yine kendimi ağlayışımı da görmezden gel n`olur elimde değil tutamıyorum işte zamanı keşke; gitmeseydin bu kadar erken canım çok acıyor şimdilerde herkes ölümünün erken oluşundan söz ediyor taziye dilekleri sıralanıyor kapımda zamanın acıya iyi geldiğini saçmalıyor atasözleri birde ölümle sabrın geldiği hatırlatılıyor biliyor musun sevgili her gece ağlıyorum neden bu kadar erken oldu ki gidişin neden doğum gününde gittin neden sana son hediyemi sunamadım nedenler niçinler sıralanıyor ömrümde korkuyorum isyan etmekten; sanırım onu da yaptım neyse sevgilim yine ağrıttım başını artık gizlemiyorum kimseden ’her sabah erkenden yola koyulup saatlerce kabrinin basında ağladığımı’ herkes biliyor artık ne denli güçsüz kaldığımı umursamıyorum, kim ne düşünüyor alay ediyor çocuklar benimle deli sanıyorlar, taşlandım biliyor musun deliyim diye olsun o da önemli değil hem sensiz aklı ben neyleyim sensiz ömrü ben neyleyim önemi yok artık hiçbir şeyin sen bil yeter sevgili hala dipdiriyim, aklım da başımda bakma n’olur yangınlarıma hala serinliyor içim gözlerin düşünce hatırıma önemi yok artık hiçbir şeyin sen bil yeter sevgili biraz üzgünüm bu aralar birazda berduş hepsi bu sana söz; düzeleceğim unutacağım ağrılarımı sen varmışsın gibi mutlu olacağım, sinema biletlerini yan yana alacağım çift yemeğimde iki kişilik olacak her gün sabaha uyanacağım sen yanımdaymışsın gibi mutlu olacağım, mutluluk kavramını unutmuş olsam da oyunlar oynayacağım her oyun sonunda gülüşün zaferim olacak sen istiyorsun diye böyle olacağım, yoksa gücüm yetmez bunları sırtlanmaya zorda olsa gülmeye çalışacağım güleceğim yaşayacağım senin için sevgilim seni çok özledim