10-21-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ne İlk Ne Son Özlemim ..
Şimdi diyorumda o küçük pencerelerin birinden baksan bana kafamı kaldırdığımda bakışsak ya yoksunlukla  
İçimi görsen baktığında;senelerce tutuşmayan,kavuşmayan ellerimizin sıcaklık heyalleriyle üşşüşsek geceleri  
Benimle olsan ya birden tam yanımda,tam bedenimde imkansızlıklarla sevişsek ölsiye bir hayal gibi aksine canlı bir gerçeklikle dokunsan tenime  
O küçük pencerelere bakmak istedeğimde,demir atmayacağını çünkü limanda olmadığımı bilmeni isterdim  
Şu aralar sessizlik bahane her yerde kargaşa,kavga,gürültü … bunlar varken,ruh olup fani dünyada sokak sokak adım atmak çok güç …
Zaten dolaşılmıyor da artık bahar da ! hep sonbahar mı hüzün getirirmiş,ayrılık getirirmiş bedene …
Yalan !!  Tüm baharlar aynıdır …
Ne İlk Ne Son !! , bahar , bahardır işte ! …
* * *
* * *
Şimdi o vaktin tam tersine yelkovan koşuyor Dur ! Dinle ! , demeye vakit kalmadı ileriye koşan zaman geride artık !! …
Ya hataları düzelticeksin ; kaybedilenleri,kaybedilişleri ! yada ölümü getiriceksin kaybedilenlere,kabedilişlere ! …
Yanımda hiç olamasanda , bilirdim o güzel gözlerini bakardım fotoğraflarına boylu boyunca …
Sağ elime alırdım bir sigara dumanıyla beslerken kendimi ,tam resmin ve benim aramıza bir mum yakar sana bakardım …
Haraket ederdin uzun bakışmalarda … Asırlık bir konuşma devirirdik sessizliğimizle …
…
7/24 odamdaydın mesela her şeyimi görüyordun ; dilsiz sevgili … hep aynı hükümsüzlükle ve endamla bakıyordun ; kör sevgili …
Sana çok alışmıştım tam orda bana cesaret vermene , yanı başımda olduğunu bilmeme çok alışmıştım …
Az vardı biliyordum nefesini hissetmeme , hissiz olmadığını görmeme ama ani bir darbe kavurdu , yaktı bedenimizi …
Çıkardım oradan seni artık orada kalmamalıydın Çektim ! … Ya yırtmak istiyordum yada zarar vermemek ! … İşte tam o anda canım çok yandı…
Elimde tutuyordum seni tam ellerinin olduğu yerden ! …
Yoktu artık ! … Odam bomboştu ! … İkinci bir kişi , ikinci bir hayat , ikinci bir aşk yoktu artık odamda ! …
Çok çabuk seneler birbirini hızla takip etti … Aklıma geldin ! …
Bir anda durdum önünde ! … Baktım ! … Eskiden olduğun yeri okşadım Hatırladım ! … Ellerinden yırtıp atmıştım seni …
Ne kadar da çocukmuşum bilirsin çocuklar hep acımasızdır ! …
Dikkatli bakınca anladım duvarda ki boyalar tam dört yerden dökülmüş Kazıdım , kazıdıkça daha da büyümeye başladı izler ! …
Tam karşısına geçtim ; eskiden beraber olmak için geçtiğim yere anladım ki o zaman bende de duvarda da kocaman bir iz kalmıştı eskilerden ! …
Sonra sonra düşündüm … Kader dedim , hayır dedim , çocukluk dedim ; dedim işte bişeyler ! …
E E
( kendi yazımdır bu nasıl olmuştur bilemem ama hiç aklımdan çıkmayana bu şirr onu özlüyorum )
|
|
|