İki Ucu Keskin Bıçaktır Özlemim !!

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Özlemek denince ilk aklıma gelen kolalı jelibonlar olur hep

“Bir pakette sonsuz jelibon olsa” derdim küçükken

Ağzıma atınca patlayan sakızlar… Deli gibi sağa sola koşarak yakar top oynamak

İkinci dondurmada fırça yemek anne babadan

Yazlıkta bir grup “küçük” olarak defalarca ev-bakkal arası koşturduğumuz anlar

Sonra kışın bahçeye çıkamayınca pencerenin arkasından bakıp da yazı özlemek

“Bir an önce yaz gelsin

” deyip de bisiklete bineceğim anı hayal etmek

Akşam mahallede yarım saat daha fazla kalabilmek için karın ağrısı çekmek

Sevdiğimiz dersi özlemek

Uzaktayken kavuşmayı özlemek

Köfte-patates ikilisini özlemek

Özlemek çocukken hep güzelliklerle ve heyecanlarla dolu olmuş

Yıllar geçtikçe özlem yük katmış anlamına

Daha mantıklı daha ağır duygular girince hayatımıza özlemek bir iç geçirişe kadar gelmiş

Hafta içi günlerde Cuma’yı beklemek ve hafta sonuna özlem duymak olmuş

Özlem duygularla daha iz bırakır olmuş sonralarda

Paylaşılan güzel zamanların, heyecanların ve ardında iz bırakan tüm anların bir bütünü gibi büyür olmuş özelden genele

Özlem denince aklıma balonlar gelir bir de

Bazen özlemlerimiz bir balonu ipinden tutarak bakmaktır ona aşağıdan

İpini bırakınca elimizden uçup gider ve gitgide yükselir

Yükseldikçe uzaklaşır ama uzaklaştıkça küçük gelmeye başlar gözümüze

Ve koskoca gökyüzünde birkaç dakika sonra göremeyiz bile artık ne rengini ne kendisini

Kavuşmak varsa sonunda özlemin, ona ulaşana kadar geçeceğimiz basamaklardan daha hızlı çıkmak isteriz

Biri olsa da arkadan ittirircesine hız katsa bize

Özlediğimiz şeye olan kavuşma inancımızdandır koşarkenki hızımızın artışı

Bazen ise içimizden öyle çok şey götürür ki, ertesi sabah uyandığımızda birkaç yük birden ağırlaştığımız bile olur

İki ucu keskin bıçaktır benim özlemim

Güldüğüm bir an sanki sırtıma bıçak saplanırcasına varlığını kafama vurur

“Unutma” der

Zaten unutamam ki !!!

Bir akşam sahilde yürümektir özlemim sana sımsıkı elele

Akşam olsa da sesini duysam diye zamanın akışını istememdir

“Yatıcaz-kalkıcaz-yarın olacak-buluşacaz” diye heyecanlanmaktır

Yanımda olduğunda “yakındaki uzak” oluşundur

Ortak kurulan bir hayali paylaşmaktır manzaralı bir yolda arabayla giderken

“Canım” kelimesidir yüreğimden çıkarcasına

“Sana bir şey olursa yaşayamam ben” demektir

Arkandan bakmaktır el sallamak için

Gözlerine bakmak değil içine akmaktır çoğu zaman

Bir an kapalı olsa da gözüm açtığımda yanımda görmektir seni

Işığı kapatıp kahvenin fincanda köpürmesini beklemektir beraber

Elime yapışan sakızı çıkarmaktır

İçine sıcak suyu koyduğunda rengi değişen bardağında beni hatırlayacağını düşünmemdir

Ve benim sana olan özlemim: “Asıl ben seni çok özlemişim

” deyişinin yanına o hayali çiçeği eklememdir

Biraz senden biraz benden

Bugün seni özlüyorsam bil ki asıl olan içimdeki sestir

İnsanı mum gibi içine eriten özlemler de yaşanmak içinse, o mum bitip mecburen sönene kadar yaşanacak demektir

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İki Ucu Keskin Bıçaktır Özlemim !! Özlemek denince ilk aklıma gelen kolalı jelibonlar olur hep “Bir pakette sonsuz jelibon olsa” derdim küçükken Ağzıma atınca patlayan sakızlar… Deli gibi sağa sola koşarak yakar top oynamak İkinci dondurmada fırça yemek anne babadan Yazlıkta bir grup “küçük” olarak defalarca ev-bakkal arası koşturduğumuz anlar Sonra kışın bahçeye çıkamayınca pencerenin arkasından bakıp da yazı özlemek “Bir an önce yaz gelsin” deyip de bisiklete bineceğim anı hayal etmek Akşam mahallede yarım saat daha fazla kalabilmek için karın ağrısı çekmek Sevdiğimiz dersi özlemek Uzaktayken kavuşmayı özlemek Köfte-patates ikilisini özlemek Özlemek çocukken hep güzelliklerle ve heyecanlarla dolu olmuş Yıllar geçtikçe özlem yük katmış anlamına Daha mantıklı daha ağır duygular girince hayatımıza özlemek bir iç geçirişe kadar gelmiş Hafta içi günlerde Cuma’yı beklemek ve hafta sonuna özlem duymak olmuş Özlem duygularla daha iz bırakır olmuş sonralarda Paylaşılan güzel zamanların, heyecanların ve ardında iz bırakan tüm anların bir bütünü gibi büyür olmuş özelden genele Özlem denince aklıma balonlar gelir bir de Bazen özlemlerimiz bir balonu ipinden tutarak bakmaktır ona aşağıdan İpini bırakınca elimizden uçup gider ve gitgide yükselir Yükseldikçe uzaklaşır ama uzaklaştıkça küçük gelmeye başlar gözümüze Ve koskoca gökyüzünde birkaç dakika sonra göremeyiz bile artık ne rengini ne kendisini Kavuşmak varsa sonunda özlemin, ona ulaşana kadar geçeceğimiz basamaklardan daha hızlı çıkmak isteriz Biri olsa da arkadan ittirircesine hız katsa bize Özlediğimiz şeye olan kavuşma inancımızdandır koşarkenki hızımızın artışı Bazen ise içimizden öyle çok şey götürür ki, ertesi sabah uyandığımızda birkaç yük birden ağırlaştığımız bile olur İki ucu keskin bıçaktır benim özlemim Güldüğüm bir an sanki sırtıma bıçak saplanırcasına varlığını kafama vurur “Unutma” der Zaten unutamam ki !!! Bir akşam sahilde yürümektir özlemim sana sımsıkı elele Akşam olsa da sesini duysam diye zamanın akışını istememdir “Yatıcaz-kalkıcaz-yarın olacak-buluşacaz” diye heyecanlanmaktır Yanımda olduğunda “yakındaki uzak” oluşundur Ortak kurulan bir hayali paylaşmaktır manzaralı bir yolda arabayla giderken “Canım” kelimesidir yüreğimden çıkarcasına “Sana bir şey olursa yaşayamam ben” demektir Arkandan bakmaktır el sallamak için Gözlerine bakmak değil içine akmaktır çoğu zaman Bir an kapalı olsa da gözüm açtığımda yanımda görmektir seni Işığı kapatıp kahvenin fincanda köpürmesini beklemektir beraber Elime yapışan sakızı çıkarmaktır İçine sıcak suyu koyduğunda rengi değişen bardağında beni hatırlayacağını düşünmemdir Ve benim sana olan özlemim: “Asıl ben seni çok özlemişim” deyişinin yanına o hayali çiçeği eklememdir Biraz senden biraz benden Bugün seni özlüyorsam bil ki asıl olan içimdeki sestir İnsanı mum gibi içine eriten özlemler de yaşanmak içinse, o mum bitip mecburen sönene kadar yaşanacak demektir