Sevmek Özlemektir..Öyle Mi?

Kırılan bir ses camekanımda
Uzaklarda kalanların feryadı
Dağlardan esen rüzgârların ninnisi
yalnızlıklarımda

Dikenler içinde bir gül, gülümseyen umut
Dert ortağımdır, kağıt ve kalem
Hüznün iğneleri batarken yüreğime
Yapraklarını dökerken sonbahar
İçime

Karın sesidir sessizliği
Sokak lambalarında ölen ışığın
Ayak izlerinde yiten bakışlar
Kan tüküren gecelerin ateşi
Örtünür, beyaz bir tül gibi karanlığın büyüsü
Umutlarıma

Kan kırmızısı şafak, doğum sancısı çekerken güne
Uykusuzluğun erdemine sarınmış gözler
Sabahı gözlemezler

Körükteki közdür gönül
Sabahları içinde taşıyan
Günden, parlak umutları toplayan bulut
Gözlerimde, yağmur damlası mı olacak?
İçime yağan hüzünler
Sensiz geçen mevsimlerin özlemi

“Sevmek; özlemektir”
Öyle mi?