Bir El Mesafesindeki Dost

Bir El Mesafesindeki Dost

Bir dostum var bu uçsuz bucaksız şehirde
Bir el mesafesi kadar yakın bir yerde
Günler günleri kovalar, haftalar bilmez dur durak
Nasıl da geçti bir yıl, daha hiç anlamadan bak
Eski dostların yüzü şimdi ne kadar da uzak
Hayat denilen şey hızlı ve acımasız bir tuzak
Dostluğumuz bitmedi, hala sımsıcak kalpler
Kapımı çaldığı ve kapısını çaldığım günler
Daha dün gibi O vakitler tabii genciz
Şimdilerde ne vaktimiz var ne de halimiz
Bıktık artık boş işlerle oyalanmaktan
Bıktık artık ünvan peşinde koşmaktan
Tamam söz! yarın dostu görmeye gideceğim
Aslında onu ihmal etmediğimi göstereceğim
Yarınların da sonu yok ki biri gelip biri gidiyor
Aramızdaki dostluk an be an eriyip bitiyor
Bir el mesafesi kadar yakın, bir ömür kadar ırak
Geldi işte acı haber, “Dostu yanına almış Hak”
Beklemekle hak ettiğimiz işte bu en nihayet
Bir el mesafesindeki dostumuz gitti ilelebet

[ALINTI]