Dosta Yalnızlık

Gündelik sevinçlerim yenilince gündelik kederlerime,
vazgeçtim en genç deminde sevinmekten, hüzünden

”Renksizliğe alışmak kolay olmasa gerek” dedi bir dost
Gözlerinde ağladım, ıslanmadı yanakları
“Benim yatırımlarım hep sedasız kaldı” dedim, anlamadı

Sevgiyi ararken nice akranım, ben istifa dilekçemi imzalıyordum
“İşsizlikten zordur sevgisizlik” dedi dostum
Feryat ettim yüreğinden, duyamadı…
“Taşıyıcı olmak yeğdir” dedim, anlamadı…

Yalnızlık adında bir ev satın aldım
“tabut mu sandın onu, çık içinden” dedi dostum
Sarıl diye yalvardı gözlerim o an, saramadı bir türlü, soğumuş yüreğimi…
“Vefası bu kadar büyük olan bırakılmıyor, bırakmıyor” dedim, anlamadı…

Yitik bir kahve ikram ettim Acısı yüzünü burktu
Bir Yahudi çikolatası verdi Acısı yüreğimi burktu
O içtikçe midesi yanıyordu…
Ben yedikçe yüreğim…

“Ellerine sağlık” dedi
Oysa ellerim sızlıyordu, merhemi olamadı
“Yüreğin tabip olsun” dedim, anlamadı…

Konuşamıyorduk artık Gözleri el olmuştu, dilleri hâlâ dost
“Ben gideyim artık” dedi
Göremiyordu kimsesizliği…

”Keşke gelseydin” dedim, anlamadı…