Sanat Akımları İzlenimcilik

Bu ilk sergiden iki yıl sonra, Durand-Ruel bir ikincisini düzenler Galerisini 3 000 F karşılığında sanatçılara kiralar; bu tutarın sadece yarısı avans olarak ödenir, geri kalanın satışlardan tahsil edilmesi öngörülür Sanatçılara avans olarak verdikleri tutar, ileride geri ödendiğine göre, satışlar kötü gitmez O yıl sergiye katılan sanatçı sayısı 19’a düşer Bunların arasında Gustave Caillebotte gibi yeni isimler vardır; Cézanne ise sergiden çekilmiştir Monet, aralarında birçok İngiltere manzarasının bulunduğu yirmi kadar eser, Degas 24 yağlıboya (özellikle çamaşırcı kadınlar ve kadın dansçılar), Renoir 18 yağlıboya sunar; Lepic ise, 36 tablo, suluboya ve gravürle en büyük yeri işgal eder Bununla birlikte bu kadar farklı sanatçının sorun çıkmadan bir arada durması mümkün değildir ve bazı klanlar oluşmaya başlar Pissarro ‘e ressam Alfred Meyer’in girişimiyle muhalif bir şirket olan Union kurulur; bu sanatçılara wwwfrmsinsinet/ Cezanne da katılır Arkadaşlarının açık hava resimlerini onaylamayan Degas, sürüden ayrılır; yazar ve eleştirmen Duranty’nin kulağına yeni resim üzerine oldukça sakınımlı bir metni fısıldayan belki de odur Kamoyunda hiçbir lehte hareket biçimlenmez, halk gazetecilerin açıkça yuhaladıkları bu tablolara surat asmaya devam eder Bir tek Sisley, eleştirmenler tarafından birer şaheser olarak selamlanan Marly-le Roi’daki su baskınlarını tasvir eden yağlıboya resimleriyle durumu iyi kötü idare eder

1877 ilkbaharında, Caillebotte’un cömertliği sayesinde, grup üçüncü bir sergi açar Bu yetenekli ressam aynı zamanda arkadaşları için gerçek bir sanat koruyucusudur ve bugün Fransız devleti ne intikal etmiş olan, onlardan satın aldığı tablolar, müzelerin izlenimci koleksiyonlarının en değerli parçalarını oluşturur Önceki yıllarda olduğu gibi, bu sergiye katılan sanatçılar Salon’a yapıt sunmamaya söz vermişlerdir Durand-Ruel Galerisi’nin salonları boş olmadığından, sergiye katılanlar galerilerin bulur mahalledeki Le Peletier Sokağı’nda bir apartman dairesi kiralarlar Renoir ve Caillotte tabloların yerleştirilmesiyle uğraşırlar Cezanne, üye sayısı 18’e inmiş olan gruba yeniden kabul edilir Monet’nin «Saint-Lazare Garları»,Degas’nın çalgılı kahve sahneleri, Cezanne’ın Estaque manzaraları, Renoir’ın Salıncak’ı ve Moulin de la Galette Balosu, sadece birkaç aydın sanat meraklısının ve entelektüelin değerini anlayacağı şaheserlerdir Bunların arasında Manet’yi ve yeni resmi savunan bir makale yazan şair Mallarme ve bütün sergi süresince Cezanne’ın tablolarının önünde nöbet tutan ve göbekli ziyaretçilere resim anlayışım açıklamaya çalışan koleksiyoncu Victor Choquet yer almaktadır Zola, Monet’nin grup içinde olağanüstü bir sanatçı olduğunu belirtmek için kalemini eline alır; ama bu onu, birkaç yıl sonra, Emek adlı kitabının (1886) tutunamamış bir ressam olan kahramanını yaratırken ’Monet’yi ve çocukluk arkadaşı Cezanne’ı model almaktan alıkoymaz

İzlenimciliğin skandallar ve tartışmalar kortejiyle Paris sanat sahnesinde kendini kabul ettirmeye başladığı 1879-1882 arasında her yıl bir sergi düzenlenecektir Grubun sergileri hala kesin bir eğlence vesilesi olarak beklenmektedir Ama sanatçılar sonunda kamunun ve basının alaylı sözlerinden usanırlar: Monet 1879’da eserlerini sergilemekten vazgeçtiğini ilan eder ve Vetheuil görüntüleri ve bayraklarla donatılmış Saint-Denis Sokağı, eşyalarını gönderme işini üstlenen Caillebotte’un fedakarlığı sayesinde atölyede kalmaktan kurtulur Gruba yeni katılmış olan Amerikalı ressam Mary Cassatt, kırmızı ve yeşil çerçeveler için de şiddetle renklendirilmiş kompozisyonlar sergileyerek grubun gözüpek estetik ilkelerinin dışında kalmaz

İzlenimciler eserlerinin sunuluşuna büyük önem verirler En dikkat çekici yeniliklerinden birisi tablolarını, pastellerini ve suluboyalarını, beyaz veya kompozisyonlarındaki egemen rengi tamamlayıcı bir renge boyanmış çerçeveler içinde sunmalarından oluşur Bu uyum kaygısı, tablolarının ana renginde olan veya tam tersine bununla şiddetli bir kontrast yapan sergi salonun duvarlarının rengine yayılır Pissarro tablolarını, leylak rengi bir duvara asılmış kanarya sarısı çerçeveler içinde sunmaktan çekinmez Eşzamanlı kontrastlar yasasına uyan bu renkli ortam, tabloların seyrine elverişli bir hava yaratır 1879’da, Pissarro ve Degas tarafından son anda davet edilen Gauguin, tablolarını beyaz çerçeveler içinde sergiler Gauguin’in varlığı, katılımını onaylamayan sanatçıların itirazları nedeniyle, grup içinde bazı çalkantılara yol açar Ertesi yıl, Monet, Renoir, Sisley ve Cezanne, cart kırmızı harfli yeşil bir afişle duyurulan «bağımsız sanatçılar»ın beşinci sergisine katılmayı reddedeceklerdir 188l’de pek çok eleştirmen grubu eksik olduğunu fark eder ve ortak sergilerin sonunda halkı bezdirmesinden çekinen Monet, wwwfrmsinsinet/ çok geçmeden Durand-Ruel’e her sanatçının bireysel retrospektiflerinin düzenlemesini salık verir Caillebotte, Gauguin, Guillaumin, Monet, Berthe, Morisot, Pissarro, Renoir, Sisley ve Vignon’la sınırlı olan 1882 sergisi, hiç kuşkusuz dizinin en türdeş sergisidir Bununla birlikte gazeteciler her ressamın, Monet’yi çevresindeki birkaç sanatçıyla İzlenimcilik bayrağını tek başına taşımaya bırakarak, çalışmasını bireysel olarak sürdüreceği günün yakında gelmesini dilemektedirler Hareketin en makul ressamlarının hepsi, özellikle de Moret-sur-Loing bölgesinden bir dizi manzara sunarak, 1882’de İzlenimciler’le birlikteki son sergisine katılan Sisley, bu parçalanmadan kazançlı çıkacaktır

Grubun yeni bir sergi düzenlemesinden önce (bu son sergi olacaktır) yıllar geçecektir

Axis

ALINTI