Abdülkebir Evliya Hayatı Hakkında Bilgi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Abdülkebir Evliya Hayatı Hakkında Bilgi

Abdülkebir Evliya Hindistan velîlerindendir

Abdülkebir Evliyanın Babası meşhûr âlim ve evliyâ Abdülkuddûs hazretleridir

Ne zaman doğduğu bilinmemektedir

Aslen Pâni-püt şehrindendir

"Şeyh-i kebîr", "Vâlâ pîr" lakabları verildi

Abdülkebir Evliya On yedinci asrın ilk yarısında Pâni-püt şehrinde vefât etti

Abdülkebir Evliya Küçük yaşta, yüksek babası Abdülkuddûs hazretlerinin feyzlerinden istifâde etti

Sayısız kerâmetleri görüldü

Abdülkebir Evliya Daha yürümeye başladığı zamanlarda, elinin hareketiyle elbisesinin kollarında bir arslan görünüp kaybolurdu

Talebesi olmakla şereflendiği hocalarından ve yüksek babasından kısa zamanda çok şey öğrendi

Zamânın ilim ve hâl sâhipleri, onun büyüklüğünü kabûl ve tasdîk ederler, hizmetinde bulunmayı şeref sayarlardı

Huzûruna gelenler, heybetinden bir tek söz söyleyemeyip, başları önünde, geldikleri gibi giderlerdi

Allah dostları ile sohbet etmekten çok hoşlanır, sık sık ziyâfetler vererek fakirlerin gönlünü alır, insanları sohbetleri ile şereflendirirdi

Dört oğlunun dördü de babalarına talebe olup, yüksek derecelere kavuştular

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Abdülkebir Evliya Hayatı Hakkında Bilgi Abdülkebir Evliya Hayatı Hakkında Bilgi Abdülkebir Evliya Hindistan velîlerindendir Abdülkebir Evliyanın Babası meşhûr âlim ve evliyâ Abdülkuddûs hazretleridir Ne zaman doğduğu bilinmemektedir Aslen Pâni-püt şehrindendir "Şeyh-i kebîr", "Vâlâ pîr" lakabları verildi Abdülkebir Evliya On yedinci asrın ilk yarısında Pâni-püt şehrinde vefât etti Abdülkebir Evliya Küçük yaşta, yüksek babası Abdülkuddûs hazretlerinin feyzlerinden istifâde etti Sayısız kerâmetleri görüldüAbdülkebir Evliya Daha yürümeye başladığı zamanlarda, elinin hareketiyle elbisesinin kollarında bir arslan görünüp kaybolurdu Talebesi olmakla şereflendiği hocalarından ve yüksek babasından kısa zamanda çok şey öğrendi Zamânın ilim ve hâl sâhipleri, onun büyüklüğünü kabûl ve tasdîk ederler, hizmetinde bulunmayı şeref sayarlardı Huzûruna gelenler, heybetinden bir tek söz söyleyemeyip, başları önünde, geldikleri gibi giderlerdi Allah dostları ile sohbet etmekten çok hoşlanır, sık sık ziyâfetler vererek fakirlerin gönlünü alır, insanları sohbetleri ile şereflendirirdi Dört oğlunun dördü de babalarına talebe olup, yüksek derecelere kavuştular