|
Prof. Dr. Sinsi
|
Stefan Zweig (1881 - 1942)-Sanat,Toplum Biyografileri
 ZWEIG'iN BAŞLICA ESERLERİ
*Gümüş Teller (şiir)
*Erika Ewald' ın Aşkı (4öykü)
*Denizdeki Ev (oyun)
*Kılık Değiştirmiş Komedyen (oyun)
*Yakıcı Sır (kısa öyküler)
*Avrupa'nın Kalbi, Koku (öykü)
*Amok, Bir Aşkın Öyküleri, Duygu karmaşası (öyküler)
*Yıldızın Parladığı Anlar,
*Beş Tarihsel Minyatür
*Marie Antoinette
*Vasat Bir Karekterin Portesi,
*Rotterdamlı Erasmus'un Zaferi ve Trajedisi
*Kalbin Sabırsızlığı (roman),
*Bir Satranç Öyküsü (1942, Buenos Aires),
*Amerigo- Tarihi Bir Hatanın Öyküsü,
*Dünün Dünyası-Avrupa Anıları,
*Avrupa'nın Mirası,
*Kalvin'e Karşı Costellio veya Zobalığa Karşı Özgür Düşünce
*Dünyanın Fikir Mimarları (3 Cilt)
Bir Satranç Öyküsünü kaleme alışı, Zweig'ın 60 doğum gününü kutladığı döneme rastlar Zweig daha Salzburg'dayken satranç oynardı Petropolis'e yerleşince, bir kitabı alır ve karısı Lotte ile "büyük ustalar"ın oyunlarını oynamaya başlarlar Bu sırada, "Bir Satranç Öyküsü"nü yazma düşüncesi doğar
S Zweig, bu son nesir çalışmalarını "hariçte bir çalışma" olarak değerlendirir Bu öykünün, birçok okuyucuya soyut geleceğini düşünüyordu Fakat "Bir Satranç Öyküsü", yazarın en başarılı eserlerinden biridir Konu evrenseldi: Zeki bir insan, vahşi zorbalığın egemenliğine karşı, özgür kalmakta nasıl direnebilir?
Bir Satranç Öyküsü'nün finali, yazarın, 1942 yılı başlarındaki ruh halini yansıtır Umutsuzluk içindeki Zweig, en sevdiği yazarlar olan Goethe, Homeros ve Shakespeare'de teselli arıyordu
Okumak için bir şeyler ararken, tesedüfen Montaigne'in "Denemeler'ine rast gelir ve okur Montaigne, ölüm karşısında özgür olmak istiyordu Zweig de, Naziler'den kurtuluş için tek çare olarak ölümü görüyordu
1942'nin 14 Şubat günü, karı- koca Zweig'lar Ernest Feder ile beraber, meşhur Rio Karnavalı'nı seyretmeye gittiler StefanZweig, neşeli ve huzurlu görünüyordu Rio de Jonerio'da karnavalın yapıldığı salı günü , "Singapur Olayı" ile gazete manşetlerini okudu: "Daha Fazla Direnmek Imkansız ! Ingiltere'de Derin Üzüntü!" Başka bir haberde de şunlar yazılıydı: "Süveyş Kanalını Hedef Alan Alman Hücumu, Libya'da!"
Zweig, bu manşetler karşısında geçirdiği şoku, çevresindekilere belli etmemek için boşuna uğraştı Aniden, karnavalı seyretme isteği yok oldu, ve hemen karısı ile birlikte Petropolis'e döndü
23 Şubat 1942 sabahı, Rua Gonselves Dias, 34, Petropolis adresindeki yatak odasının kapısı, öyleye kadar açılmadıBu durumdan şüphelenen hizmetçiler, polise haber verdilerYatak odasına giren polisler, sırtüstü yatan Stefanile elini onun göğsüne koymuş olan Lotte'yi buldular "Veronal" adındaki ilaçtan almışlardı Titizce düzenlenmiş masanın üstünde, pulları bile yapıştırılmış olan veda mektupları duruyordu
Petropolis Valisi'ne hitaben yazılmış, "Deklarasyon" başlıklı mektup
"Kendi isteğimle ve bilinçli olarak hayattan ayrılmadan önce, son bir görevi yerine getirmeğe kendimi mecbur hissediyorum: Bana ve çalışmalarıma, böyle iyi ve konuksever şekilde kucak açan harikulade ülke Brezilya'ya içtenlikle teşekkür etmeliyim Her geçen gün, bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim ve benim lisanım konuşulduğu dünya, bana göre mahvolduktan, ve manevi yurdum Avrupa'nın kendi kendisini yok etmesinden sonra, hayatımı yeni baştan kurmayı daha fazla isteyebileceğim bir yer daha yoktu
Ama 60 yaşından sonra, yeni baştan başlamak için özel güçlere ihtiyacım vardı Benim gücüm ise, uzun yıllar süren yurtsuz gücüm sırasında tükendi Böylece, ruhsal çalışması, her zaman en büyük sevinci ve bireysel özgürlüğü bu dünyanın en büyük nimeti olan bu hayatı, zamanında ve dimdik sona erdirmek bana daha doğru görünüyor
Bütün dostlarımı selamlarım! Umarım, uzun gecenin ardından gelecek olan sabahın kızıllığını hala görebilirler!Ben, çok sabırsız olan ben, onların önünden gidiyorum"
Stefan Zweig ve karısı, işte bu son mektubu ve yazılmış yüzlerce sayfalık eserleri geride bırakarak hayata veda ettiler
|